Η απλή αναλογική ήταν το απόλυτο φετίχ των ανανεωτικών δυνάμεων, τότε, της κομμουνιστικής Αριστεράς, του ΚΚΕ εσωτερικού δηλαδή, από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ηταν περισσότερο μια έκφραση πολιτικού ρομαντισμού, από ένα κόμμα που έμεινε περισσότερο ως ηθικολογική νησίδα παρά για την πολιτική αποτελεσματικότητά του. Ωστόσο, το αίτημα της απλής αναλογικής έμεινε ζωντανό στο κουτί με τα παλαιά συνθήματα της Αριστεράς, απ’ όπου ανασύρθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, όχι πλέον ως επιθυμία θεσμικής «διόρθωσης» των αδικιών της αντιπροσώπευσης αλλά, κυρίως, ως μέσο υπονόμευσης της δημοκρατικής σταθερότητας μετά τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρώτος στόχος, σήμερα, είναι η πλαγιοκόπηση της αντιπολίτευσης, ώστε από τη Βουλή αυτή να μην προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε να είναι εύκολη μια συμμαχία ΝΔ και Κεντροαριστεράς, εξού και η σκανδαλοθηρία την οποία υποδαυλίζει ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αν υπάρξει επόμενη κυβέρνηση, υπάρχει πάντα το ορόσημο του Φεβρουαρίου 2020, όπου θα χρειάζονται 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ολοι ξέρουμε πώς εργαλειοποιείται η προεδρική εκλογή.

Για τους κινδύνους της αστάθειας έχουν προειδοποιήσει κορυφαίοι συνταγματολόγοι της χώρας. Παραπέμπω στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών του Ιουλίου 2016 όπου ο Σταύρος Τσακυράκης, ο Νίκος Αλιβιζάτος κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος προειδοποίησαν για τους κινδύνους από την αστάθεια που θα δημιουργούσε μια εκλογική διαδικασία με την απλή αναλογική. Στην αστάθεια αυτή επενδύει το σύστημα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η χώρα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις, όχι ευκαιριακές συμμαχίες, ανασφάλεια και χάος. Γι’ αυτό, έστω στην τελική ευθεία, είναι κρίσιμο να ξέρουμε ότι το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς βρίσκεται απέναντι από πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς. Βεβαίως, οι υποψήφιοί του ασκούνται στη γενικολογία, αποφεύγοντας μεταξύ άλλων να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν, έχουν προειδοποιηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να παίξει πολιτικά παιχνίδια με την απλή αναλογική. Θα του δώσουν τη δυνατότητα να το κάνει ή, ρητώς, θα ταχθούν ενάντιοι στους τυχοδιωκτισμούς; Ή θα συμβάλουν στην απαραίτητη στρατηγική ήττα του συστήματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Οχι επειδή η Γεννηματά, ο Θεοδωράκης, ο Καμίνης, ο Ανδρουλάκης και οι άλλοι είναι φιλοδεξιοί, αλλά επειδή είναι σοβαροί. Και πρέπει να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε. Δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν εξίσου όσους έχουν απροϋπόθετο στόχο την έξοδο από την κρίση σε περιβάλλον δημοκρατικής σταθερότητας με το σύστημα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που στο όνομα της εξουσίας ποντάρει στο ξεχαρβάλωμα.

Τελευταία Νέα