Η ενδικοφανής προσφυγή είναι η υποχρεωτική προσφυγή ενώπιον των Διοικητικών Αρχών που έχουν εκδώσει μια καταλογιστική πράξη, εφόσον ο πολίτης αμφισβητεί την πράξη αυτή και η οποία προσομοιάζει με ένδικο μέσο. Ουσιαστικά είναι το μέσο το οποίο επιτρέπει τον δευτεροβάθμιο έλεγχο της υπόθεσης από την ίδια τη Διοικητική Αρχή και είναι ένα υποχρεωτικό προστάδιο της διοικητικής δίκης διότι θεωρείται απαράδεκτη η άσκηση προσφυγής απευθείας στα Διοικητικά Δικαστήρια, εάν προηγουμένως δεν έχει εξαντληθεί η διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής. Ομως, ως ένας μηχανισμός εξωδικαστικής επίλυσης μιας φορολογικής διαφοράς πρέπει να λειτουργεί όχι σαν ένα στάδιο προετοιμασίας της δικαστικής προσφυγής, αλλά ως εργαλείο που θα τροποποιήσει ή θα ακυρώσει μια καταλογιστική πράξη εφόσον κριθούν επαρκείς οι ισχυρισμοί του φορολογουμένου. Εξ άλλου, επειδή η Φορολογική Διοίκηση έχει μεγαλύτερη δυνατότητα επέμβασης σε οποιαδήποτε καταλογιστική πράξη έχει η ίδια εκδώσει, σε σχέση με τον Διοικητικό Δικαστή, καταλαβαίνουμε όλοι ότι με τη διαδικασία αυτή πρέπει να διορθώνει τις τυχόν πλημμέλειες των καταλογιστικών πράξεων, ουσιαστικά αυτοελεγχόμενη, παρέχοντας την απαραίτητη προστασία στον φορολογούμενο και συμβάλλοντας στην αποσυμφόρηση των διοικητικών δικαστηρίων.
Η όλη διαδικασία, ως ισχύει σήμερα για τις φορολογικές υποθέσεις, κατά την άποψή μου αλλά και κατά την άποψη πολλών άλλων φοροτεχνικών και νομικών δεν λειτουργεί με τον τρόπο που ο νομοθέτης θα ήθελε. Οι υποθέσεις που οδηγούνται στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών είναι πολλές, η ουσιαστική μελέτη των οποίων απαιτεί περισσότερο χρόνο από τον προβλεπόμενο των 120 ημερών και σαφώς ακόμα μεγαλύτερο αριθμό εξειδικευμένων υπαλλήλων.
Ο χρόνος όμως είναι ελάχιστος και οι υπάλληλοι δεν επαρκούν για τη μελέτη όλων των υποθέσεων με αποτέλεσμα να παρέρχεται η σχετική προθεσμία και η πλειοψηφία των υποθέσεων να θεωρείται ότι έχουν απορριφθεί εκ του λόγου αυτού, από όσες δε έχουν εξετασθεί η συντριπτική πλειοψηφία τους πάλι έχει απορριφθεί. Αποτέλεσμα, μα φυσικά αυτό που ήθελε να αποφύγει ο νομοθέτης, δηλαδή η συσσώρευση πολλών υποθέσεων ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, η εκδίκαση των οποίων είναι χρονοβόρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται αφενός για τον φορολογούμενο και αφετέρου για τη Φορολογική Διοίκηση. Συνεπώς, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών πρέπει να στελεχωθεί με επιπλέον εξειδικευμένο προσωπικό ώστε να εξετάζεται το σύνολο των ενδικοφανών προσφυγών που υποβάλλονται για να σταματήσει το φαινόμενο της σιωπηρής, λόγω παρέλευσης της προθεσμίας, απόρριψης.

Ο Γιώργος Κορομηλάς είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών
Τελευταία Νέα