Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή για την ανομία ήταν ούτως ή άλλως παρακμιακή. Ωστόσο έλαβε μια «παραληρηματική χροιά» όταν μίλησε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και χρησιμοποίησε έναν ακατανόητο συμβολισμό «για μια φυματική σαρανταποδαρούσα» (τον οποίο είναι σίγουρο ότι κανένας Ελληνας δεν κατάλαβε).

Τι ήθελε να πει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με αυτή την ακαταλαβίστικη διατύπωση, όπου αναμειγνύονταν σαρανταποδαρούσες και σακούλες από super market; Κανείς δεν ξέρει. Η πρώτη μου αντίδραση απέναντι σε αυτό το φαινόμενο ήταν να θυμηθώ έναν πίνακα του Andy Warhol, όπου «όλα αναμειγνύονται με όλα» και η Μέριλιν Μονρόε εμφανίζεται μαζί με τον Τσε Γκεβάρα, τον Μάο Τσετούνγκ και μια κονσέρβα μπίρας!

Ομως η βαθύτερη προσωπική μου ερμηνεία για τα παραπάνω είναι άλλη: με άλλα λόγια ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν γνωρίζει επαρκώς την ελληνική γλώσσα! Και αν μεν είναι κανείς απλός πολίτης, τότε η μη επαρκής γνώση της ελληνικής γλώσσας δεν έχει καμία σοβαρή επίπτωση (γιατί στο κάτω κάτω μπορεί να μην είχε τις μορφωτικές εμπειρίες για να τη μάθει).

Ωστόσο όταν είναι κανείς πολιτικός –και μάλιστα υπουργός –τότε έχει μέγιστη σημασία να «κατέχει τη γλώσσα», γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να περάσει τα μηνύματα που θέλει (και μιλάει ακαταλαβίστικα για «σαρανταποδαρούσες», όταν ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων έχει άλλα φοβερά προβλήματα και βυθίζεται στη φτώχεια και την ανεργία)!

Και όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, «η γλώσσα είναι το μέσο με το οποίο διακρίνουμε το αγαθό και διαβουλευόμαστε για αυτό» («Πολιτικά»).

Επιπλέον, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ θεωρούσε τη γλώσσα ως «την κατοικία του είναι».

Και βεβαίως έπειτα από όλα αυτά θα διατύπωνε κανείς εύλογα την ακόλουθη ένσταση: η παρούσα κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Τσίπρα έχει διαπράξει και διαπράττει καθημερινά άλλα πιο ολέθρια πολιτικά «αμαρτήματα» σε σύγκριση τουλάχιστον με τη «γλωσσική άγνοια» του Τσακαλώτου (όπως το γεγονός λ.χ. ότι κανείς σοβαρός επενδυτής δεν τολμάει να επενδύσει στην «Ελλάδα του Τσίπρα», λόγω της υπερφορολόγησης και της ανομίας).

Η ένσταση τούτη είναι καταρχήν απόλυτα ορθή. Ωστόσο η παραληρηματική εμφάνιση του Ευκλείδη Τσακαλώτου στη Βουλή «δείχνει», ότι η παρούσα κυβέρνηση, και από άποψη «υποκειμένων» και «προσωπικοτήτων», δεν έχει να προσφέρει τίποτε πια σε αυτόν τον τόπο.

Επομένως πρέπει οπωσδήποτε να γίνει μια «αλλαγή» (όσο και αν η έννοια της αλλαγής έχει κακοποιηθεί ποικιλότροπα σε αυτόν τον τόπο)!

Και οι επερχόμενες εκλογές στη λεγόμενη Κεντροαριστερά ίσως να αποτελούν «μια κάποια λύση», όπως έλεγε και ο Καβάφης, έστω και αν όλοι φοβόμαστε ότι κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν τα «προσωπικά τους παιχνίδια»!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

Τελευταία Νέα