Ολη την προχθεσινή ημέρα πηγές της κυβέρνησης διοχέτευαν φήμες ότι όπου να ‘ναι αποκαλύπτεται ότι στις λίστες των Paradise Papers θα βρίσκονται πρόσωπα προσκείμενα στην αντιπολίτευση. Οι ηθικολόγοι της επικοινωνίας πρόβαλλαν ατάκες από το ρεπερτόριο του υποτιθέμενου «ηθικού πλεονεκτήματος» του ΣΥΡΙΖΑ. Ωσπου, προχθές το βράδυ, μίλησαν τα Καλάσνικοφ στη Χαριλάου Τρικούπη, στα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ, στο κέντρο της Αθήνας, μερικά μέτρα από το διακοσμητικό Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων –και μόνο από καλή σύμπτωση δεν υπήρξε νεκρός αστυνομικός και δεν άλλαξαν εντελώς οι προτεραιότητες του πολιτικού προσκηνίου.
Στην πραγματικότητα συνέβη, ακόμα μια φορά, ό,τι εν χορώ καταγγέλλει η αντιπολίτευση: οι δυνάμεις της ανομίας, από το ορμητήριό τους των Εξαρχείων, βγήκαν για κυνήγι, ενθαρρυμένες από την ιδιότυπη ανοχή που επιδεικνύει για τη δράση τους το υπουργείο (δήθεν) Προστασίας του Πολίτη, ο υπουργός Νίκος Τόσκας και ο Πρωθυπουργός του Αλέξης Τσίπρας. Απτόητο, ωστόσο, το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού μάς βεβαίωσε ότι ήταν προβοκατόρικη ενέργεια, προφανώς κάποιου άγνωστου σε εμάς, αλλά γνωστού στην κυβέρνηση, παρακράτους.
Ξέρει, όντως, το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού κάτι που δεν ξέρουμε εμείς και προβαίνει σε αυτό τον ισχυρισμό; Αν ναι, οφείλει να τα κοινοποιήσει. Να μάθουμε ποιο ήταν αυτό το παρακράτος που έδρασε προβοκατόρικα, ώστε αφού οπλιστούμε με γνώση να ευχαριστήσουμε «τα παιδιά» με τις μολότοφ που δρουν γύρω από το Πολυτεχνείο και στα Εξάρχεια, τη δράση των οποίων αν καταλαβαίνω καλά το Μέγαρο Μαξίμου δεν τη θεωρεί παρακρατική. Να πληροφορηθούμε ποιοι είναι οι φορείς της «κακής βίας» την οποία η κυβέρνηση δεν εγκρίνει, για να είμαστε ικανοποιημένοι με την καλή βία, την εγκεκριμένη από τον κ. Τόσκα και τον κ. Τσίπρα.
Αν και, μάλλον, η αντίδραση του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού ήταν αντανακλαστική. Διότι, αίφνης, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, με τα Καλάσνικοφ, χάλασαν το ηθικολογικό επικοινωνιακό σόου. Οταν η κοινή γνώμη δικαίως ανησυχεί για τη βία και τον τρόμο, δεν περισσεύει χώρος για καταγγελίες πλουσίων που μας πίνουν το αίμα και το κάνουν σαμπάνια, που την αποθηκεύουν σε φορολογικούς παραδείσους.
Αφήστε που διαπιστωμένα το αίμα της μεσαίας τάξης το πίνει κυρίως η κυβέρνηση. Που το κάνει ρακόμελο για τα εκτεταμένα πελατειακά δίκτυά της ενός κρατικοδίαιτου παραδείσου –όπου απαγορεύεται κάθε είδους προβοκάτσια.
Τελευταία Νέα