Η παράσταση «Μαντάμ Σουσού», με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, φαίνεται να κερδίζει το δικό της κοινό, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά μία από τις λεπτομέρειες που δεν είναι ορατή «εκ πρώτης ακοής» –ας μας επιτραπεί η παράφραση –είναι η μουσική της. Και αυτή φέρει την υπογραφή μιας από τις λεγόμενες νέες φωνές της ελληνικής τραγουδοποιίας, της Μαρίζας Ρίζου (μόνο για τις ανάγκες των συστάσεων, θα πούμε ότι έγινε αρχικά γνωστή με τη διασκευή της «Μπόσα νόβα του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά). Η νεαρή μουσικός αφουγκράστηκε το «Πτωχέ άνθρωπε» που αναφωνούσε σε τόνο βιτριολικό και ύφος υπεροπτικό η Σουσού, αλλά και την πορεία της από τα φτωχοσόκακα του Μπύθουλα και τον ταπεινό σύζυγό της Παναγιωτάκη ώς το Κολωνάκι, όπου ζει το αρχοντοχωριάτικο όνειρό της. Η αγαπημένη όμως ατάκα για τη Μαρίζα Ρίζου, ατάκα που καταφέρνει να συμπυκνώσει την πολύπλευρη προσωπικότητά της και την εσωτερική της πάλη, είναι το «Αν πρώτα δεν ονειρευτείς, βλαξ, πώς θα το ζήσεις;». «Γι’ αυτό ζήτησα από τη Δήμητρα Παπαδοπούλου να την πει στην αρχή του τραγουδιού. Είναι όλη η κοσμοθεωρία της Σουσούς σε αυτή τη φράση και σε μεγάλο βαθμό και δική μου».
Δηλαδή ονειρεύεστε πάντα ό,τι ζείτε;
Αν πρώτα δεν το ονειρευτώ, δεν θα το ζήσω. Το ξέρω πια. «Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς» λέει ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Στοχοπροσήλωση θα το πει κάποιος άλλος. Αλλά ναι, αυτή είναι η στάση ζωής μου.
Πώς «συνεργαστήκατε» με αυτή την εμβληματική ηρωίδα; Ποιες δυσκολίες συναντήσατε;
Πέρασα πολύ καλά μαζί της. Εχει πολλές κρυφές γωνιές η προσωπικότητά της, δεν βαριέσαι ποτέ γράφοντας για εκείνη. Εχει το φως, τα ουράνια τόξα, τις τρέλες αλλά και τα σκοτάδια της.
Ποια θα ήταν η Μαντάμ Σουσού σήμερα;
Εχω κάποια στο μυαλό μου, αλλά δεν θα πω δημόσια ποια.
Το να γράφετε σε συγκεκριμένο πλαίσιο, όπως είναι ένα θεατρικό έργο, τι περιορισμούς και τι ελευθερίες σας δίνει;
Μάλλον έχει πολύ περισσότερες ελευθερίες. Δεν έχεις απέναντί σου τον κόσμο που σε ακολουθεί και πιθανά περιμένει συγκεκριμένα πράγματα από σένα. Εχεις να αγκαλιάσεις, να περιγράψεις, να σχολιάσεις στιγμές και ιστορίες άλλων. Επίσης, δεν εκτίθεσαι με τον ίδιο τρόπο. Αγαπάω να γράφω για το θέατρο. Μου είναι ξεκούραστο και φυσικό, όμως ποτέ δεν θα ξεπεράσει τον μεγάλο μου έρωτα, που είναι οι συναυλίες μου.
Και εσάς όμως σας σκηνοθετεί ένας ηθοποιός, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. Ποια ανάγκη σας οδηγεί υπό τις οδηγίες του;
Σίγουρα δεν με οδηγεί η μόδα. Στ’ αλήθεια έχω ανάγκη από ένα έμπειρο μάτι που να μπορεί να αποστασιοποιηθεί και να κρίνει με ψυχραιμία όταν εγώ βρίσκομαι σε δημιουργική τρέλα και μπορεί να υπερβάλω ή να χαθώ. Εναν άνθρωπο τον οποίο εκτιμώ πολύ και θαυμάζω καλλιτεχνικά να φιλτράρει τις ιδέες μου, να βάλει δικές του και βάσει της κοινής μας αισθητικής και των σταθερών μας συνεργατών –όπως η Ηλένια Δουλαδίρη στα σκηνικά και τα κοστούμια –να φτιάξουμε κάτι όμορφο για το οποίο να είμαστε όλοι περήφανοι. Και αυτός ο άνθρωπος είναι ο υπέροχος Κωνσταντίνος Ασπιώτης για μένα.
Τα βήματά σας και οι επιλογές σας μέχρι τώρα σας έχουν δικαιώσει; Είστε στο σημείο που ονειρευόσασταν;
Δεν έχω κάνει καθόλου εκπτώσεις και ούτε πρόκειται. Νιώθω ότι είμαι στον σωστό δρόμο. Σ’ αυτόν που όλα γίνονται αργά, στιβαρά, σταθερά και για τους σωστούς λόγους.
INFO
Η Μαρίζα Ρίζου εμφανίζεται στο Passport Κεραμεικός Upstairs (Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος, τηλ. κρατήσεων 210-5222.203, από 11/11 και για πέντε Σάββατα, στις 22.30)
