Εδώ μισόλογα δεν χωρούν. Η επίθεση με Καλάσνικοφ εις βάρος οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος, οποιαδήποτε στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή είναι επίθεση κατά της δημοκρατίας. Και γι’ αυτό, και πάλι χωρίς μισόλογα, πρέπει να είναι ομόθυμη και απόλυτη η καταδίκη μιας τέτοιας επίθεσης. Η δημοκρατία εξάλλου δεν έχει πολλούς τρόπους να προστατευτεί. Από αυτούς τους λίγους τρόπους, το κοινό μέτωπο απέναντι στους εχθρούς της είναι ο πιο αποτελεσματικός.
Αντί ωστόσο να δούμε τη συγκρότηση ενός κοινού μετώπου απέναντι στην τρομοκρατία, γίναμε μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας αρχής γενομένης από συνωμοσιολάγνο υπουργό της κυβέρνησης, ο οποίος απέδωσε αυθαιρέτως την επίθεση σε κάποιο παρακράτος, στόχος του οποίου υποτίθεται ότι είναι να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τις αποκαλύψεις για τους φορολογικούς παραδείσους. Στο ίδιο πνεύμα, αν και σε πιο ήπιο ύφος, το Πρωθυπουργικό Γραφείο υπονόησε σε ανακοίνωσή του ότι η επίθεση είναι προβοκάτσια.
Ο μεν συνωμοσιολάγνος υπουργός μπορεί να πιστεύει ότι έτσι εξυπηρετεί τους πολιτικούς του σκοπούς, ο δε Πρωθυπουργός να θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο αποποιείται τις ευθύνες της κυβέρνησής του για τις σφαίρες που πέφτουν σαν το χαλάζι στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται όμως ότι η ρωγμή που άνοιξαν στο κοινό μέτωπο με τα αναπόδεικτα υπονοούμενά τους και τα μισόλογα είναι σε αυτές τις συνθήκες και αυτή μια επίθεση στη δημοκρατία.