Και να που μάθαμε από μια ανακοίνωση πώς σκέπτεται και πώς εκφράζεται ο υπουργός Παιδείας όταν χάνει την ψυχραιμία του. Πώς μεταλλάσσεται από έναν καθηγητή με καλοπροαίρετο ύφος, διατεθειμένο να ξεδιπλώσει υπομονετικά στα τηλεοπτικά στούντιο το μεγαλόπνοο όραμά του για την παιδεία, σε έναν κουτσαβάκη της εξουσίας που νουθετεί τους υπηκόους του πρυτάνεις με ένα μείγμα μειωτικών χαρακτηρισμών, προσβλητικών συστάσεων και υπονοούμενων για την ηθική τους ακεραιότητα.
Θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι στην περίπτωση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας πρόκειται για μια απλή δολοφονία χαρακτήρα. Ο εγκαλούμενος καλείται από το υπουργείο Γαβρόγλου να διαβάσει ενώπιον των φοιτητών του ένα κείμενο με τον τρόπο κάποιου που αυτοτιμωρείται για το ατόπημά του. Είναι σαν να πρέπει διά του αυτοεξευτελισμού του να υποβληθεί σε μια δημόσια διαδικασία αναμόρφωσης: «Δεν θα χρησιμοποιώ εμπρηστικές φράσεις στις συνεντεύξεις μου», «Δεν θα στέλνω επιστολές που με γελοιοποιούν», «Δεν θα ζητήσω από τους φοιτητές μου να διαβάζουν τα κείμενά μου επειδή είμαι αρλουμπολόγος», «Δεν θα διδάσκω σε εννέα μεταπτυχιακά γιατί το κάνω για να διπλασιάζω τον μισθό μου», «Δεν θα απειλώ ότι χωρίς δίδακτρα θα υποχρεωθούμε να τα κλείσουμε».
Αν το ένα πρόβλημα είναι ότι ο Κώστας Γαβρόγλου φιλοδοξεί να μετατρέψει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα σε στρατόπεδο αναμόρφωσης, το άλλο είναι ο ίδιος ο θεσμικός του κουτσαβακισμός. Η αντίληψή του ότι οι θεσμοί της πολιτείας δεν είναι υποχρεωμένοι σε έναν δημόσιο λόγο που κρατά τα στοιχειώδη προσχήματα. Αλλά ότι μπορούν να γίνονται κουρέλι από τα νεύρα του κουτσαβάκη υπουργού.
