Με ναυτικά γυμνάσια, ιδιαίτερα μεγάλης κλίμακας, στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό ως επίδειξη δύναμης απέναντι στη Βόρεια Κορέα, φαίνεται ότι αποφάσισε να γιορτάσει τον έναν χρόνο από την εκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ που πραγματοποιεί περιοδεία στην Ανατολική Ασία. Στα γυμνάσια θα πάρουν μέρος τρία αεροπλανοφόρα και οι στολίσκοι που τα συνοδεύουν, η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο σε αυτή την «καυτή περιοχή» του πλανήτη, εδώ και αρκετά χρόνια.
Μπορεί σήμερα να συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ανάδειξη του νεοϋορκέζου μεγιστάνα στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ, ο απολογισμός του όμως δεν είναι καθόλου θετικός. Αντίθετα, μάλιστα, οι αναλυτές θεωρούν πως με τη ρητορική του έχει φέρει τη χώρα του πιο κοντά στον πόλεμο απ’ ό,τι οι προκάτοχοί του, τις τελευταίες δεκαετίες.
Από την Κυριακή, οπότε και ξεκίνησε τη δωδεκαήμερη περιοδεία του στην Ασία, ο Τραμπ έχει επιτείνει τη σκληρή ρητορική του εναντίον του καθεστώτος του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μάλιστα μιλώντας στο Τόκιο ο αμερικανός πρόεδρος επανέλαβε την προειδοποίηση ότι «η εποχή της στρατηγικής υπομονής» με τη Βόρεια Κορέα έχει τελειώσει. Ο Τραμπ έχει προκαλέσει ανησυχία σε κάποιους από τους ασιάτες συμμάχους του με τη δήλωσή του για «ολοκληρωτική καταστροφή» της Βόρειας Κορέας. Οταν όλα αυτά γίνονται με μια τόσο μεγάλη δύναμη πυρός συγκεντρωμένη στην περιοχή –κάθε αεροπλανοφόρο μεταφέρει τουλάχιστον 70 πολεμικά αεροσκάφη –κανείς δεν μπορεί να είναι ήρεμος.
Κάποιος θα υπέθετε ότι στην πρώτη επέτειο από την εκλογή του ο Τραμπ θα έκανε μια κίνηση με κοινωνικό συμβολισμό, όμως εκείνος επέλεξε να επιμείνει στην πολεμική ρητορική του, ζητώντας από το Κογκρέσο να εγκρίνει κονδύλι 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να υποστηρίξει την πυραυλική άμυνα, όπως έκανε γνωστό κατά την επίσκεψή του στη Νότια Κορέα –επιπροσθέτως των 9,9 δισ. δολαρίων που ήδη έχει ζητήσει για την αναβάθμιση αυτών των οπλικών συστημάτων.
Ο απολογισμός αυτής της χρονιάς δεν είναι καθόλου κολακευτικός για τον 45ο πρόεδρο των ΗΠΑ. Ηταν ένας χρόνος οργής, προβλημάτων και σκανδάλων. Οι προσωπικές του κόντρες έχουν πολλαπλασιασθεί όπως και τα προσβλητικά σχόλια μέσω twitter, συνεχίζει να δαιμονοποιεί τη Χίλαρι Κλίντον και να υπερασπίζεται τις πράξεις του εν μέσω μιας μεγάλης έρευνας για τις σχέσεις στενών συμβούλων με το Κρεμλίνο του Βλαντίμιρ Πούτιν, αναζωπυρώνει τη φυλετική ένταση, προσπαθώντας να διατηρήσει την υπερσυντηρητική του βάση και δείχνει να αδιαφορεί εντελώς για την παιδεία και την κουλτούρα, προχωρώντας σε μεγάλες περικοπές στα σχετικά κονδύλια.
Οι αναλυτές στον αμερικανικό Tύπο υπενθυμίζουν ότι οι πρώτοι έξι μήνες της θητείας του πέρασαν με άγριες κόντρες μεταξύ των συμβούλων του που επελέγησαν για τον Λευκό Οίκο κυρίως λόγω της πίστης τους σε εκείνον και όχι λόγω της αξίας τους. Οι υποσχέσεις για ένα μεγάλο πρόγραμμα κατασκευής υποδομών σε όλη τη χώρα δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και ο διχασμός έχει απλωθεί στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα –οι διαφωνίες για την αλλαγή των μεταρρυθμίσεων του Μπαράκ Ομπάμα στην Υγεία, του γνωστού Obamacare, ήταν τόσο πολλές μεταξύ των Ρεπουμπλικανών βουλευτών και γερουσιαστών, ώστε η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε προκειμένου να βρουν κοινό τόπο σε ένα άλλο θέμα: τη φορολογία.
Παρότι δεν έχει κάτι θετικό στα πεπραγμένα του πάντως, ο Ντόναλντ Τραμπ, παρατηρεί το Politico, ευθύνεται για μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση στο κόμμα του και στην αμερικανική πολιτική ζωή, τον τελευταίο χρόνο. Η εκλογή του σήμανε το τέλος του συντηρητικού κινήματος που ήλεγχε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα από το 1964 και την άνοδο ενός εθνικιστικού – λαϊκιστικού κινήματος που, προς το παρόν, χαρακτηρίζεται από αντιμαχόμενες φράξιες με διαφορετικές απόψεις ακόμα και για τον ίδιο τον Τραμπ, αλλά και για θέματα όπως το Μεταναστευτικό και το εμπόριο.
«Η προεδρία Τραμπ είναι σαν το συνηθισμένο μοντέλο, ανάποδα» σχολιάζει ο Γιουβάλ Λεβίν, διευθυντής της συντηρητικής πολιτικής επιθεώρησης «National Affairs». «Συνήθως βλέπουμε έναν παραγωγικό πρώτο χρόνο και μετά μια σταθερή πτώση λόγω κούρασης, ανικανότητας και σκανδάλων. Η πρώτη χρονιά του Τραμπ μοιάζει σαν την όγδοη χρονιά των άλλων προέδρων –μένει να δούμε εάν το τέλος θα είναι τόσο κακό όσο ήταν η αρχή».