Το περίεργο είναι πως φέτος δεν υπάρχει επίσημος εορτασμός στη Ρωσία για τα 100χρονα από την Οκτωβριανή Επανάσταση (η έναρξη της οποίας σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο θεωρείται η 7η Νοεμβρίου). Αλλά έστω κι έτσι δεν θα μπορούσαν να λείπουν ορισμένες «θεσμικές» πρωτοβουλίες για ένα από τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας (και εδώ το επίθετο δεν είναι καταχρηστικό). Ιδού, λοιπόν, η σειρά 8 επεισοδίων της κρατικής ρωσικής τηλεόρασης με πρωταγωνιστή όχι αυτόν που όλοι θα περίμεναν, αλλά τον «προφήτη» του. Με άλλα λόγια, τον Τρότσκι και όχι τον Λένιν. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο τρέιλερ της σειράς, εκδοχή της οποίας προβλήθηκε ήδη στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, αντιλαμβάνεται ότι ο εκ των σκηνοθετών Αλεξάντρ Κοτ εστιάζει στον Τρότσκι σαν έναν «σταρ» της επανάστασης με όλα τα προνόμια αλλά και τις δεσμεύσεις που περιέχει μια τέτοια προσέγγιση: «Είναι σαν να λέμε ότι ο Τρότσκι έγραψε τη μουσική που τελικά τραγούδησε ο Λένιν. Ο πρώτος προετοίμασε την επανάσταση και ο δεύτερος ηγήθηκε».

Η σειρά ξεκινάει από το ξεκίνημα της «Πένας» (παρατσούκλι του Τρότσκι μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα) για να καταλήξει στο Μεξικό (ναι, περιλαμβάνει και τη γνωριμία του με την Φρίντα Κάλο), όπου τον ανακάλυψαν οι εκτελεστές του Στάλιν, του προαιώνιου αντιπάλου του. Οι ατάκες που ακούγονται στο τρέιλερ που λέγαμε αποδίδουν το κλίμα της περιόδου, προκαλώντας ταυτόχρονα τη γνωστή ανατριχίλα για την εργαλειοποίηση της βίας, στην οποία κατέφυγε από νωρίς ο Τρότσκι, πρώτος ηγέτης του Κόκκινου Στρατού. «Ο φόβος είναι το θεμέλιο κάθε τάξης» και «Η επανάσταση είναι σαν γυναίκα! Φερθείτε ως άνδρες. Γονιμοποιήστε την!», δύο πρόχειρα παραδείγματα.

ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΦΩΝΕΣ. Δεν είναι προφανώς μια σειρά που αποφεύγει την αγιογράφηση ούτε τις ενστάσεις των ιστορικών, καθώς επιμένει στην εβραϊκή καταγωγή του Τρότσκι. «Αναρωτιέμαι ποια είναι η πρόθεση των παραγωγών να βάλουν στο επίκεντρο της ιστορίας τον Τρότσκι ως κατεξοχήν εβραϊκό χαρακτήρα» σημειώνει στους «Times of Israel» ο έγκριτος Τζόσουα Ρουμπινστάιν (το βιβλίο του οποίου «Οι τελευταίες ημέρες του Στάλιν» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Μιχάλη Μακρόπουλου). «Ο Τρότσκι, εξάλλου, μπήκε στο κόμμα των Μπολσεβίκων μόλις ένα μήνα πριν από την Επανάσταση, ενώ ο Λένιν ήταν ο διαχρονικός ηγέτης τους. Αυτό χρησιμοποίησε αργότερα εις βάρος του ο Στάλιν, στον διαγκωνισμό για την εξουσία μετά τον θάνατο του Λένιν» συνεχίζει ο ιστορικός. Από την πλευρά του, ο Γκενάντι Εστράικ, καθηγητής Εβραϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, διαφωνεί με την πρωτοκαθεδρία που αποδίδεται στον Τρότσκι ως «εμπνευστή» της Επανάστασης. «Σκέτη ανοησία. Δεν ταιριάζει με τα ιστορικά δεδομένα» υποστηρίζει.

Τελευταία Νέα