«Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης»: Είναι στημένη σε αστικό περιβάλλον, κι όμως είναι μια ταινία για τη φύση. H υπέροχη ταινία της Σαΐντα Τορούν παρακολουθεί την Κωνσταντινούπολη μέσα από τα μάτια των τετράποδων ηρώων της. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες περιφέρονται ελεύθερα στην Πόλη εδώ και αιώνες αποτελώντας ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας για τις κοινότητές της. Χωρίς ιδιοκτήτες, ζουν ανάμεσα σε δύο κόσμους, ούτε ακριβώς άγρια ούτε ακριβώς εξημερωμένα, και η Τορούν παρακολουθεί επτά απ’ αυτές στις περιπλανήσεις τους στα σοκάκια, στις αγορές, στο λιμάνι, στις ταράτσες και στον Βόσπορο. Αλλά το «Kedi» δεν είναι μόνο μια ταινία γι’ αυτές, αλλά και για την αλληλεπίδρασή τους με τους κατοίκους της Πόλης. Οπως λέει πολύ χαρακτηριστικά ένας εξ αυτών, «σε αντίθεση με τους σκύλους, οι γάτες γνωρίζουν πολύ καλά πως εμείς δεν είμαστε θεοί –μόνο ενδιάμεσοι». Και αυτό σας το γράφει κάποιος που προτιμά την παρέα των σκύλων! Εξυπνα η Τορούν επιλέγει να κρατήσει την κάμερά της μόλις λίγα εκατοστά από το έδαφος. Είναι μια σκηνοθετική τακτική ολοφάνερη σε φιλμ σπουδαίων σκηνοθετών (θυμηθείτε την κάμερα στο «E.T.» του Στίβεν Σπίλμπεργκ: είναι πάντα στο ύψος ενός παιδιού) που εδώ αναδεικνύει όλη εκείνη την περιπετειώδη διάσταση τού να είσαι… γάτα στην Πόλη ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τις συνεντεύξεις των κατοίκων (που ποτέ δεν κατονομάζονται) τόσο έντεχνα που στο φινάλε έχεις ένα τέλειο αντίδοτο στον κυνισμό των σημερινών blockbuster. Διόλου τυχαία λοιπόν η διεθνής επιτυχία του φιλμ, ούτε και οι πάμπολλες βραβεύσεις που μαζεύει στα διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο.

Βαθμοί: 7

«Οταν ο Μαρξ συνάντησε τον Ενγκελς»: Ο 26χρονος Καρλ Μαρξ παίρνει τον δρόμο της εξορίας με τη σύζυγό του Τζένη. Στο Παρίσι του 1844 συναντά τον νεαρό Φρίντριχ Ενγκελς, γιο εργοστασιάρχη, που έχει μελετήσει και βιώσει από κοντά τις απαρχές του προλεταριάτου στην Αγγλία. Ο κομψευόμενος Ενγκελς φέρνει στον Μαρξ το κομμάτι που του έλειπε για να σχηματίσει το νέο όραμά του για τον κόσμο. Τι χαμένη ευκαιρία τούτο εδώ το φιλμ του Ραούλ Πεκ! Ο πλούτος της παραγωγής είναι έκδηλος και υπάρχουν, ανά φάσεις, στιγμές κινηματογραφικής έμπνευσης. Αλλά δυστυχώς, είναι η φλυαρία που εντέλει επικρατεί. Και η προσπάθεια να υπογραμμιστεί η διαχρονικότητα της μαρξιστικής σκέψης κρύβει έναν παράταιρο διδακτισμό.

Βαθμοί: 5

«Saw: Legacy»: Επειτα από μια σειρά φόνων που φέρουν τη σφραγίδα του δολοφόνου Jigsaw, η αστυνομία αρχίζει να κυνηγάει το φάντασμα ενός άνδρα, νεκρού για πάνω από μια δεκαετία, σε ένα νέο παιχνίδι που είναι μόνο στην αρχή. Εχει επιστρέψει ο Τζον Κράμερ από τους νεκρούς για να θυμίσει στον κόσμο πως πρέπει να είναι ευγνώμονες για το δώρο της ζωής; Προφανώς και οι αντιδράσεις των μελλοθανάτων είναι τραγελαφικά ανόητες, προφανώς και όλο έχει στηθεί για το αιματηρό πανηγύρι, αλλά ξέρεις από την αρχή τι πας να δεις. Ως τέτοια κατασκευή το «Saw: Legacy» συγκαταλέγεται στα κορυφαία της σειράς και νομίζω πως μόνο έτσι μπορεί να κριθεί.

Βαθμοί: 5

«Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές»: Μία ιστορία που ξεκινάει ως ένα πολυτελές ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη και εξελίσσεται γρήγορα σε ένα από τα πιο κομψά, αγωνιώδη και συναρπαστικά μυστήρια που έχουν ειπωθεί ποτέ. Από τη συγγραφέα των best-sellers Αγκαθα Κρίστι, το «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές» αφηγείται την ιστορία δεκατριών άγνωστων ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα τρένο, όπου όλοι είναι ύποπτοι. Κένεθ Μπράνα, Πενέλοπε Κρουζ, Ουίλεμ Νταφόε, Τζούντι Ντεντς, Τζόνι Ντεπ και Μισέλ Φάιφερ σε μια μεγάλη πολυαναμενόμενη παραγωγή –της οποίας, δυστυχώς, η δημοσιογραφική προβολή μετατέθηκε την τελευταία στιγμή σε μια μέρα που μας βρήκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Τελευταία Νέα