Οι ουρές θύμιζαν προσκυνητές στη Μέκκα. Στην «ξεσηκωμένη» Βαρκελώνη ξεπερνούσαν τα 600 άτομα. Ο πρώτος που το πήρε στα χέρια του (στην Αυστραλία λόγω διαφοράς ώρας) αποθεώθηκε, ενώ οι Καλιφορνέζοι έκλαιγαν που η μοίρα τούς έριξε στο άλλο ημισφαίριο. «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό» φώναζαν όσοι το αποκτούσαν. Ο ένας δούλεψε όλο το καλοκαίρι για να το αγοράσει. Ο άλλος ζήτησε προκαταβολικά από τους συγγενείς του το δώρο του για τα γενέθλιά του και τα Χριστούγεννα. Και στην Ελλάδα έχει ήδη δημιουργηθεί πανικός στην αγορά.
Η περιγραφή μπορεί να παραπέμπει σε διανομή ευτυχίας. Αναφέρεται όμως στο πώς υποδέχθηκαν οι καταναλωτές το νέο iPhone X. Ευτυχία άλλωστε δεν χαρίζει η απόκτηση ενός πολυπόθητου αγαθού ακόμη κι αν δεν το έχει κάποιος απόλυτη ανάγκη; Ευτυχία σε αυτόν και αφορμή γκρίνιας για τους σύγχρονους λουδίτες, τους αρνητές της τεχνολογίας, κυρίως όταν αυτή καλλιεργεί νέους τρόπους επικοινωνίας, καινούργια καταναλωτικά ήθη και εξαρτήσεις από αντικείμενα. Αντικείμενα – σταρ (δεν αγοράζω κινητό τηλέφωνο, αγοράζω iPhone) που δημιουργούν μια καταναλωτική ταυτότητα αλλά και πυροδοτούν μια σπειροειδή κατανάλωση. Είναι αυτό που ονομάζεται Diderot Effect, αφού πρώτος το έχει περιγράψει ο γάλλος φιλόσοφος σε ένα δοκίμιό του πριν από 250 χρόνια. Το πάλαι ποτέ φαινόμενο του «γκατζετάκια» έχει εξελιχθεί σήμερα σε ένα είδος ιδεολογίας που αναπτύσσεται με επίκεντρο τον καταναλωτικό πολιτισμό χωρίς να συνδέεται πάντα με τον πλούτο. Ακόμη κι αν κάποιοι δεν ενδώσουμε (είτε από άποψη είτε λόγω οικονομικής δυσπραγίας), η οδοντόπαστα δεν ξαναμπαίνει στο σωληνάριο. Χλευάζοντας τη μανία για το iPhone X, το iPhone X δεν θα πάθει τίποτα, εμείς απλά θα χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Τελευταία Νέα