Η ελληνική ποδοσφαιρική ισορροπία που ανέκαθεν συν-προσδιοριζόταν και από το δίπολο Αθήνα – Θεσσαλονίκη απαιτεί έναν δυνατό «βόρειο άξονα». Με τον Αρη εκτός Σούπερ Λίγκας για τρίτη σεζόν και τον Ηρακλή να παλεύει με τους δικούς του εφιάλτες, ο ΠΑΟΚ, βασιζόμενος τα τελευταία χρόνια σε μία οικονομικά ισχυρή και σταθερή διοίκηση, έχει όλες τις προϋποθέσεις να πρωταγωνιστήσει. Οταν όμως δεν έχεις ένα συγκεκριμένο και σοβαρό σχέδιο γι’ αυτό, το πιο πιθανό είναι να λες στο ξεκίνημα κάθε σεζόν ότι θα χτυπήσεις πρωτάθλημα και στη 10η αγωνιστική να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και ο ΠΑΟΚ σήμερα. Μπορεί κανείς να ψάξει (και να βρει) δεκάδες λόγους για τους οποίους ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει ένα μη ελκυστικό (για να μην πούμε αποκρουστικό) αγωνιστικό πρόσωπο, ειδικά μακριά από την Τούμπα. Η ομάδα δεν μπορεί να δημιουργήσει απέναντι σε κλειστές άμυνες, οι παίκτες είναι απείθαρχοι και ειδικά τα αστέρια της πρώτης γραμμής δεν κρύβουν τον εκνευρισμό τους όταν το ματς «στραβώνει». Ο Λουτσέσκου αποδεικνύεται προπονητής – διαχειριστής που δεν μπορεί να εμπνεύσει. Αυτά όμως είναι γνωστά. Και ο Λουτσέσκου δεν είδε φως και ανέβηκε. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ σήμερα είναι η παντελής έλλειψη ενός στοιχειώδους ποδοσφαιρικού μάνατζμεντ. Ενός πλάνου που θα βάζει μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους αγωνιστικούς στόχους και το οποίο θα θέτει συγκεκριμένα στάνταρ για τα πρόσωπα που θα καλούνται να το υλοποιήσουν. Δεν είναι επιστήμη. Είναι απλή λογική.

Τελευταία Νέα