Αδιανόητο

Ομολογώ ότι δεν γνώριζα πως κυκλοφορούν ανάμεσά μας θαυμαστές του Κουφοντίνα.

Το έμαθα!

Ακόμη και εφημερίδες επιστρατεύτηκαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα ενός κατά συρροήν δολοφόνου, ο οποίος ουδέποτε δήλωσε την παραμικρή μεταμέλεια για τις έντεκα δολοφονίες που διέπραξε.

Να το πάρουμε από την αρχή.

Κανένας νόμος δεν δίνει δικαίωμα στον Κουφοντίνα να πάρει άδεια ούτε κανείς καθυστέρησε να την δώσει.

Ο νόμος δίνει απλώς το δικαίωμα σε κάθε κατάδικο να κάνει αίτηση για άδεια υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Η άδεια δεν παραχωρείται αυτομάτως ούτε αποφασίζεται από τους φίλους του κατάδικου και τους δημοσιογράφους που τον θαυμάζουν.

Υπάρχει ειδικό Συμβούλιο που αξιολογεί και αποφασίζει.

Αυτό που κρίνεται λοιπόν δεν είναι το δικαίωμα αλλά η απόφαση του Συμβουλίου. Και κρίνεται όπως όλες οι δικαστικές αποφάσεις. Μόνο που δεν κρίνεται από όλους με τον ίδιο τρόπο.

Το Left.gr του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, πανηγύρισε για «ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου των φυλακών» με φωτογραφίες ενός χαμογελαστού Κουφοντίνα να πέφτει περιχαρής στις αγκαλιές των οπαδών του και με την συνοδεία δεκάρικου περί δικαιωμάτων, αγώνων και θυσιών που εκφώνησε η συνήγορός του.

Aλλοι επινόησαν το επιχείρημα πως «η Δημοκρατία δεν εκδικείται» ενώ χαρακτήρισαν την αυτονόητη δήλωση αποτροπιασμού του Μητσοτάκη «ωμότατη παρέμβαση» στο έργο της Δικαιοσύνης.

Συμπτωματικά είναι οι ίδιοι που κόβουν τις φλέβες τους για «τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής», κάτι που δεν μπορεί να εκληφθεί ως «εκδίκηση της Δημοκρατίας».

Που διαμαρτύρονται για τη δικαστική μεταχείριση οιασδήποτε Ηριάννας εμπλέκεται σε περιπτώσεις αριστερής τρομοκρατίας ή βίας, κάτι που ευτυχώς δεν θεωρείται «ωμότατη παρέμβαση» στο έργο της Δικαιοσύνης.

Που σκανδαλίζονται από τη νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητα μιας κυρίας επειδή τυχαίνει να είναι σύζυγος πολιτικού αντιπάλου τους, αλλά δεν τους κόφτει που ο άλλος έχει ξαπλώσει έντεκα με το χεράκι του.

Η συζήτηση λοιπόν δεν αφορά το δικαίωμα. Δεν αφορά μια δικαστική απόφαση. Δεν αφορά καν την δημοκρατία.

Αφορά την προσπάθεια μιας ομάδας ανισόρροπων, φανατικών ή απλώς ιδεοληπτικών να νομιμοποιήσουν το αδιανόητο. Να μετατρέψουν τον Κουφοντίνα σε κανονική περίπτωση εναντίον όλων μας.

Να αναδείξουν την αιμοσταγή βλακεία σε κανόνα. Να μιλήσουν για δικαιώματα, ιδεολογίες και δημοκρατίες πάνω σε πτώματα. Να υπονοήσουν ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος είναι κάτι άλλο από δολοφόνος.

Ε λοιπόν παιδιά δεν είναι. Κι ούτε θα γίνει.

Τουλάχιστον όσο στη χώρα αυτή λειτουργεί η δημοκρατία που λέγαμε. Η οποία δεν εκδικείται αλλά τιμωρεί σκληρά όποιον την απειλεί με το όπλο στο χέρι.