Αύριο λοιπόν, έχουμε τις εκλογές για πρόεδρο του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς. Με τρία ντιμπέιτ –τα δύο στην κρατική τηλεόραση -, αρκετές ομιλίες, μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ, αποτυχημένες ή έξυπνες στρατηγικές επικοινωνίας και προσεταιρισμού του κόσμου, οι δέκα που έγιναν στην πορεία εννιά, αύριο αναμετρώνται σε κάλπες. Ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας της ψήφου, μπορεί να ψηφίσει και μη μέλος του νέου φορέα, αποτελεί ένα μεγάλο ατού για την προσέλευση. Ακόμη και ο νεοφιλελεύθερος Στέφανος Μάνος θα προσέλθει, όπως διαβάσαμε. Από την άλλη, όσο προχώρησαν οι μέρες, η μεγαλύτερη συνιστώσα των διεργασιών, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε το προνομιακό χαρτί όσων το επικαλούνταν και εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Μα επειδή, υποτίθεται, έπρεπε να επινοηθεί κάτι ευρύ και καινούργιο γίνεται όλη αυτή η διαδικασία. Κι όχι για να επιβεβαιωθεί πως το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει, μέσα στην ομοσπονδιοποίηση του νέου φορέα.
Κι όμως. Οι δύο υποψήφιοι που μίλησαν πιο πασοκικά, η Φώφη και ο Ανδρουλάκης, φαίνεται να έχουν το προβάδισμα για αύριο. Οι υποψήφιοι που μίλησαν θαρρετά για τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης και την πολιτική κληρονομιά του χώρου τους, έχουν αύριο τον πρώτο λόγο. Η αποστροφή του Ανδρουλάκη στο δεύτερο ντιμπέιτ, ήταν όλα τα λεφτά: «Να κάνουμε αυτοκριτική για τη δημαγωγία και το πελατειακό κράτος που φτιάξαμε». Η Φώφη δεν χρειάστηκε να μιλήσει πολύ πασοκικά. Αρκούσε το γεγονός ότι ως πρόεδρος του κόμματός της χρεώνεται θετικά την πρωτοβουλία να το εκχωρήσει σε κάτι νέο. Το ίδιο δεν ισχύει για Το Ποτάμι, που είναι κόμμα χωρίς κοινωνική βάση και αναφορά. Παρ’ όλα αυτά, για τα μέτρα του και ο Σταύρος ήταν αρκετά σοβαρός μέχρι τώρα.
Βεβαίως από τη Δευτέρα, τα ζητήματα θα είναι τεράστια. Θα εξαρτηθούν από τη συμμετοχή του κόσμου στις κάλπες. Από το πόσο ο νέος επικεφαλής, που ενδεχομένως θα ξέρουμε σε δεύτερο γύρο, θα εμπνεύσει όλον αυτόν τον κόσμο να επιστρέψει στην πολιτική με όρους διαρκούς συμμετοχής. Ο διπολισμός θα πιέσει αφόρητα. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται έξω θα τεθεί κι εδώ: τι θέση θα πάρει ο νέος φορέας σε ένα περιβάλλον όπου αναδύεται μια Ακροδεξιά και σημειώνεται μια τεράστια συντηρητική στροφή; Πώς θα κινηθεί στις συμπληγάδες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και με μεγάλη ευθύνη για την καταστροφική σύμπραξη δημοκρατικής παράταξης και Δεξιάς; Τι απαντήσεις έχει για το brain drain, το Προσφυγικό και τις γεωπολιτικές αναταράξεις; Επίσης, αν η χώρα βγει από το Μνημόνιο το καλοκαίρι, τι θα εισηγηθεί στην ιδεολογική του οικογένεια στο Ευρωκοινοβούλιο; Η Δευτέρα δεν θα είναι εύκολη.