Ετυχε –που να μην τύχαινε –ανήμερα την 28η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου (όχι απλώς να πέσει, αλλά) να γκρεμιστεί συθέμελα το κάστρο της Εθνικής: το αμυντικό οχυρό της το οποίο πολιόρκησαν από την αρχή οι Κροάτες και το έριξαν σαν να ‘ταν χάρτινο!
Επιστροφή στην ξεχασμένη χώρα της σφαλιάρας και της δυστοπίας λοιπόν για την ελληνική ομάδα, που έγινε εύκολη λεία στα νύχια της ταξιαρχίας του Λούκα Μόντριτς και πλέον το όνειρο αρχίζει να ξεφτίζει. Μεθαύριο το βράδυ η Εθνική θα κυνηγήσει την απόλυτη υπέρβαση, δηλαδή μια νίκη με καθαρό 3-0 και αυτός ο στόχος μοιάζει με ταξίδι στην ουτοπία.
Με διάτρητη άμυνα, χωρίς αυτοσυγκέντρωση, επιρρεπής στα μοιραία ατομικά λάθη, χωρίς παλμό και ανήμπορη να υποστηρίξει τις επιλογές προσώπων και την (εκ του αποτελέσματος αποδειχθείσα) ατυχέστατη έμπνευση του Σκίμπε να αλλάξει τη διάταξή της σε 3-6-1, η λειψή Εθνική αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών. Συν τοις άλλοις δεν εκμεταλλεύθηκε τη θετική αντίδρασή της μετά το 2-0, καθώς μόλις τέσσερα λεπτά μετά το γκολ του Παπασταθόπουλου, ο Πέριτσιτς έγραψε το 3-1 και πάπαλα!
Στο εβδομηκοστό λεπτό, όταν ο (ένοχος για το τέταρτο γκολ) Κώστας Σταφυλίδης κάθησε τον πάγκο, αναλύθηκε σε γόους και αυτή η εικόνα αποδεικνύει ότι υπάρχει και φιλότιμο! Καμιά αμφιβολία πως υπάρχει, σε αντίθεση με τις ελπίδες μιας τρίτης απανωτής συμμετοχής σε Μουντιάλ, οι οποίες εκτός συγκλονιστικού απροόπτου εξέλιπον από χθες το βράδυ…