Δέκα ημέρες μετά την άφιξή του στις Βρυξέλλες, ο Κάρλες Πουιτζντεμόν δεν έχει ακόμη καταφέρει να πείσει για την ορθότητα της επιλογής του να εγκαταλείψει τους συντρόφους του στην Καταλωνία και να καταφύγει στο Βέλγιο. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να πληθαίνουν οι φήμες ότι τελικώς «εξαπατήθηκε» από τους ολλανδόφωνους βέλγους εθνικιστές, που του υποσχέθηκαν υποδοχή ήρωα στη Φλάνδρα και δημιουργία κλίματος υπέρ της απόσχισης τόσο της Φλάνδρας από το Βέλγιο όσο και της Καταλωνίας από την Ισπανία, το οποίο τελικώς θα υποχρέωνε την ΕΕ να εμπλακεί στην υπόθεση.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Οι χώρες-μέλη της ΕΕ τον αντιμετώπισαν με παγερή αδιαφορία, ο δε πρωθυπουργός του Βελγίου αρκέστηκε στη δήλωση ότι ο έκπτωτος πρόεδρος της Καταλωνίας όπως και κάθε ευρωπαίος πολίτης έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Ως εκ τούτου, ο Πουιτζντεμόν, μη έχοντας και προς το παρόν άλλη επιλογή, δείχνει να έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στο αποτέλεσμα των εκλογών του Δεκεμβρίου στην Καταλωνία, ώστε εάν τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας πλειοψηφήσουν, ο αγώνας του να αποκτήσει μια νέα δυναμική και ο ίδιος να μπορεί να διαπραγματευτεί σε άλλη βάση επικαλούμενος το πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της ανεξαρτησίας. Εάν μολαταύτα συνεχίσει να προσκρούει σε ώτα μη ακουόντων και η στάση των ευρωπαίων ηγετών παραμείνει αμετάβλητη, ευελπιστεί τουλάχιστον στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση της βελγικής κοινής γνώμης και στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος προς το πρόσωπό του ώστε να αποφύγει την έκδοση στις ισπανικές Αρχές.
