Η διαδικασία της εκλογής αρχηγού από τη βάση έκανε πρεμιέρα στην ελληνική πολιτική σκηνή τον Φεβρουάριο του 2004. Εμπνευστής; Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. Μοναδικός υποψήφιος τότε ο ίδιος, λαμβάνει 1.017.085 ψήφους. Πριν ακριβώς δέκα χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου του 2007, οι διεκδικητές είναι δύο, Παπανδρέου και Βενιζέλος. Η συμμετοχή φθάνει τους 738.078 φίλους και μέλη του Κινήματος. Το 2009 η ΝΔ ακολουθεί το πασοκικό παράδειγμα και στις εσωκομματικές γαλάζιες κάλπες τα έγκυρα ψηφοδέλτια μετρώνται 771.595. Το 2016 ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίρνει το κόμμα στον δεύτερο γύρο, στον οποίο το «παρών» δίνουν 334.572 πολίτες. Εντάξει, το προφανές που αποτυπώνουν τα παραπάνω νούμερα είναι πως το ενδιαφέρον σταδιακά μειώνεται. Ισως σε αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή να βρίσκεται και η αιτία της μόνιμης γκρίνιας ορισμένων στο ΠΑΣΟΚ για την «επιμονή» του Νίκου Αλιβιζάτου να βάζει τον στόχο της συμμετοχής στους 200.000. Ανέβαζε, στην ανάγνωσή τους, πολύ ψηλά τον πήχη. Παρ’ όλα αυτά, εξεπλάγησαν κι αυτοί ευχάριστα χθες. Οπως και όλοι οι εμπλεκόμενοι. Εύλογο. Τελικά, ο χώρος δεν είναι αδιάφορος στο εκλογικό σώμα όπως όσοι τον επιβουλεύονται –βλέπε ΣΥΡΙΖΑ –θα ήθελαν.

Ερμηνεία

Κανείς τους, πάντως, δεν περίμενε τέτοια προσέλευση. Κι αυτό φαίνεται κι από το γεγονός πως κάθε τρεις και λίγο η επιτροπή Αλιβιζάτου έδινε στη δημοσιότητα τον αριθμό των ψηφισάντων μέχρι εκείνη την ώρα. Μετά τη 1 μ.μ. ήταν 100.000. Εως τις 3 μ.μ. είχαν ψηφίσει 120.000. Στις 5 μ.μ. είχαν φθάσει τους 155.000. Στις 5.55 μ.μ. σε ένα κομματικό επιτελείο δέχθηκαν τηλεφώνημα από άνθρωπο της επιτροπής, που τους ενημέρωσε πως είχαν ανέβει στους 167.000. Στις 6.45 μ.μ. στους 191.000. Πώς, λοιπόν, ερμηνεύουν στα στρατηγεία των υποψηφίων την προσέλευση; Συγκλίνουν οι περισσότεροι στην εκτίμηση πως «είμαστε μπροστά σε μια πολιτική ανατροπή». Η εκτίμηση αυτή, μάλιστα, έχει επηρεαστεί όχι μόνο από τον αριθμό των ψηφοφόρων αλλά κυρίως από όσα παρατήρησαν στις ουρές. Είδαν, όπως λένε, ανθρώπους που γνώριζαν ότι πρόσκεινται στον χώρο, αλλά εδώ και καιρό είχαν αποστασιοποιηθεί. Συνειδητοποίησαν, προσθέτει μια άλλη πηγή, πως «ο κόσμος του Κέντρου ήταν βουβός» μεν «συνεχίζει να ενδιαφέρεται για την πολιτική» δε. Να ενδιαφέρεται τόσο, που ο ίδιος ο Αλιβιζάτος, το μεσημεράκι, πήγε μόνος του ένα ακόμη τάμπλετ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων για να μειώσει τον χρόνο αναμονής για την κάλπη.