Αναζήτηση
Χτες γεννήθηκε η νέα Κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία. Χτες η Ελλάδα απέκτησε ξανά προοπτική. Απέκτησε την ελπίδα ότι μπορεί να αποφύγει τα καταστρεπτικά σενάρια να περιέλθει πλήρως στην κατηγορία του «αποτυχημένου κράτους» (failed state) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με την (αναπάντεχα ομολογουμένως) μαζική συμμετοχή των πολιτών στην εκλογική διαδικασία, ένα πράγμα είναι βέβαιο, ανεξάρτητα από το ποια/ποιος θα είναι τελικά ο νέος ηγέτης: ο νέος ενιαίος φορέας της Κεντροαριστεράς, σοσιαλδημοκρατίας είναι γεγονός. Η κοινωνία των πολιτών έδειξε με αποφασιστικότητα ότι τον θέλει, τον στηρίζει ενεργά, προσβλέπει σ’ αυτόν για να γυρίσει η Ελλάδα σελίδα, για να υπάρξει μια άλλη πολιτική, ένα νέο ήθος, μια νέα αισθητική, μια νέα προοπτική, ένα καλύτερο μέλλον. Με την ανασυγκρότηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης που διαχρονικά υπήρξε ο σταθερός συντελεστής δημοκρατίας, μεταρρυθμίσεων, προοδευτικών αλλαγών στη χώρα αυτή. Η μαζική συμμετοχή συνιστά την εγγύηση για την παραπέρα πορεία προς το ιδρυτικό συνέδριο για τη θεσμική συγκρότηση του ενιαίου φορέα – κόμματος. Κανένας δεν μπορεί, δεν δικαιούται, δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει την κατηγορηματική ετυμηγορία των πολιτών. Δεν θα προβάλει προσκόμματα που θα ανακόψουν την ισχυρή δυναμική που έχει δημιουργηθεί για την επανασυγκρότηση, ανανέωση, ενότητα, ισχυροποίηση της παράταξης. Από χτες οι πολιτικοί συσχετισμοί στη χώρα ήδη ανατρέπονται. Η πολιτική διαδικασία απελευθερώνεται από αναχρονιστικά διλήμματα. Η νέα πραγματικότητα που δημιουργείται θα διαμορφώσει οπωσδήποτε μια εντελώς νέα εκλογική γεωγραφία. Ο νέος, ενιαίος φορέας της Κεντροαριστεράς μπορεί να διεκδικήσει αυτό που μόλις μέχρι προχθές φάνταζε ως τελείως ουτοπικό.
Αλλά ενώ η μαζική συμμετοχή αποτελεί εκδήλωση μεγάλων προσδοκιών, συνιστά ταυτόχρονα και ξέσπασμα βαθιάς οργής για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα με την ευθύνη του κυβερνητικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Ενα ισχυρό ράπισμα σε μια αμοραλιστική διακυβέρνηση. Κοινωνική αφύπνιση έπειτα από χρόνια προπαγάνδας για τη διαμόρφωση μιας ψευδούς εικονικής πραγματικότητας και μιας αξιακής εκπτωσιολογίας.
Ωστόσο, η τόσο ελπιδοφόρα αυτή εξέλιξη της μαζικής λαϊκής συμμετοχής δεν επιτρέπεται να οδηγήσει και σε οποιαδήποτε άγνοια των κινδύνων ή και προβλημάτων που αναπόφευκτα θα εκδηλωθούν στην πορεία συγκρότησης του νέου φορέα. Κάποιος θα έλεγε ότι «τα δύσκολα αρχίζουν τώρα». Μπορεί όντως να αρχίζουν, αλλά σ’ ένα πολιτικό πλαίσιο που οι βασικές του παράμετροι έχουν οριοθετηθεί από τη μαζικότητα της ψήφου. Ακύρωση, πολύ περισσότερο προδοσία της ελπίδας που γεννήθηκε, δεν μπορεί να υπάρξει.
Ως μέλος της Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία, που εργαστήκαμε επίμονα για την προώθηση του στόχου της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, σοσιαλδημοκρατίας, αισθάνομαι βαθιά συγκίνηση για το χτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα. Δικαιώνει την προσπάθειά μας (που ορισμένες φορές φαινόταν χαμένη). Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι χωρίς την πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά να ανοίξει την εκλογική διαδικασία και τη σύμπραξη σ’ αυτήν προσωπικοτήτων, όπως των Γιώργου Καμίνη, Σταύρου Θεοδωράκη κ.ά., δεν θα είχαμε φθάσει εδώ. Αλλά πάνω απ’ όλα δεν θα είχαμε φθάσει εάν ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος (με την επιτροπή του) δεν είχε επενδύσει το κύρος, τους κόπους και ενέργειες τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Ο Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία
