Η δημοκρατική παράταξη πέτυχε προχθές μια νίκη που έχει πραγματικά πολλούς πατέρες. Πρώτοι ανάμεσα σε αυτούς είναι οι προοδευτικοί πολίτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της αναγέννησης και έδωσαν το «παρών» στις κάλπες. Επειτα είναι οι υποψήφιοι που δεν πρόδωσαν ούτε στιγμή το ενωτικό πνεύμα αυτής της νέας προσπάθειας. Και φυσικά είναι και η ανεξάρτητη Αρχή που με το κύρος του καθηγητή Αλιβιζάτου προσέφερε τα απαραίτητα εχέγγυα για τη διεξαγωγή της διαδικασίας χωρίς σκιές.
Οι κάλπες έχουν ασφαλώς και ηττημένους –και οι ήττες δεν έχουν πατέρα. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν λάθος τους να αφήσουν να επικρατήσει η φυσιολογική τους πικρία για το αποτέλεσμα εις βάρος της σημαντικής συμβολής που είχαν στη νίκη της δημοκρατικής παράταξης. Θα ήταν ολέθριο γι’ αυτήν την τιτάνια και υπό αντίξοες συνθήκες προσπάθεια οι ηττημένοι της κάλπης αλλά ουσιαστικοί νικητές να την εγκαταλείψουν στη μέση. Σε αυτή τη νέα φάση δεν περισσεύει κανείς. Πολύ περισσότερο εκείνοι που με την υποψηφιότητά τους, τις ιδέες τους και την πολιτική τους κουλτούρα συνδιαμόρφωσαν –και θα εξακολουθήσουν να συνδιαμορφώνουν στο μέλλον –τη φυσιογνωμία του νέου πολιτικού φορέα.
Είναι αυτονόητο ότι στις λίγες ημέρες που απομένουν έως τον δεύτερο γύρο, το κάλεσμα προς τους πολίτες πρέπει να είναι τόσο ηχηρό απ’ όλους τους εμπλεκομένους όσο ήταν και στον πρώτο. Ολοι μαζί έθεσαν τις βάσεις της ολικής επαναφοράς. Κι όλοι μαζί πρέπει να χτίσουν την κοινή πορεία.