Από το πέρασμα του χάους των συναισθημάτων στην τάξη του εφικτού. Πού ήταν η χθεσινή Ελλάδα στη μάχη του Ζάγκρεμπ; Γιατί στην κροατική πρωτεύουσα «δεν παλέψαμε όπως οι Ελληνες ξέρουμε» στην κατά Σωκράτη του Σύγχρονου εκδοχή; Πού είχαν κρυφτεί το πάθος, η δύναμη, η αποφασιστικότητα που αποκαλύφθηκαν ξανά στο Γεώργιος Καραϊσκάκης;
Η Ελλάδα μπορούσε να πάει στη Ρωσία. Το απέδειξε στον επαναληπτικό, προσθέτοντας ακόμα περισσότερο βάρος στην απογοήτευση για το βαρύ 4-1 της Κροατίας.
Η επόμενη ημέρα της Γαλανόλευκης θα είναι σαφώς φωτεινότερη απ’ αυτήν που ξημέρωσε μετά τον αποκλεισμό από τα τελικά του Euro 2016 και τις δύο ήττες από τους ψαράδες των Νησιών Φερόες.
Αυτό άλλωστε ήταν το στοίχημα της Εθνικής που έβαλε για το χθεσινό παιχνίδι με τους Κροάτες και το κέρδισε.
Αυτόν τον στόχο είχε και το μήνυμα του Σωκράτη Παπασταθόπουλου πριν από το παιχνίδι: «Σε αυτή τη δύσκολη στροφή της Εθνικής μας, είναι σημαντικό να παραμείνουμε όλοι μαζί και να μη χάσουμε όσα με κόπο καταφέραμε: να γίνουμε ξανά ομάδα και να κερδίσουμε τον σεβασμό».
Μια δήλωση με την αμφισημία κρυμμένη στο «όλοι μαζί». Μαζί (και) με τον Σκίμπε; Αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία ο Γερμανός; Με την εικόνα του Ζάγκρεμπ, η απάντηση είναι «όχι». Με τη χθεσινή, η απάντηση είναι «ναι».
