Να λήξουν την απεργία πείνας την οποία είχαν ξεκινήσει εδώ και δύο βδομάδες, αποφάσισαν οι 14 πρόσφυγες ( 7 άνδρες και 7 γυναίκες) που είχαν κατασκηνώσει στην πλατεία Συντάγματος, τονίζοντας ότι «ο λόγος που σταματούν είναι για τα παιδιά τους».
«Φεύγουμε για να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, για να μην υποστούν τις άσχημες καιρικές συνθήκες του χειμώνα», ανέφερε ένας από τους πρόσφυγες, ο Φοάζ από τη Συρία, σε συνέντευξη τύπου, προσθέτοντας: «Κάναμε την απεργία πείνας γιατί κάναμε έναν αγώνα. Σταματάμε την απεργία, αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο αγώνας αυτός ήταν για να ακουστεί η φωνή μας τόσο στην ελληνική όσο και στη γερμανική πλευρά. Με την απεργία πείνας η φωνή μας έφτασε στην κυβέρνηση της Ελλάδας και της Γερμανίας. Θέσαμε το ζήτημα των επανενώσεων, ότι οι οικογένειες μας πρέπει να είναι μαζί».
Ακόμη τόνισε: «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον ελληνικό λαό και τους δημοσιογράφους που έγραψαν για την απεργία πείνας. Μας έχουν υποσχεθεί πολλά όλο αυτό τον καιρό που περιμένουμε. Εμείς απλώς ζητάμε και διεκδικούμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Δεν είναι καν δύσκολο οι οικογένειες να βρεθούν πάλι μαζί».
«Όλο αυτό τον καιρό δίνουμε έναν αγώνα. Ο αγώνας αυτός είναι μεγάλος. Μπορεί στα μάτια πολλών αυτός ο αγώνας να φαίνεται μικρός, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλος. Ο αγώνας αυτός περιέχει τα όνειρα των παιδιών μας, των γονιών, των μητέρων και των πατεράδων. Εδώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και παντού, μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ στην πράξη τα καταπατούν», ανέφερε ο Αμίρ.
Ο Αμίρ μιλώντας για τον κανονισμό του Δουβλίνου, είπε ότι αναφέρει «ότι οι οικογενειακές επανενώσεις πρέπει να γίνονται μέσα σε έξι μήνες. Απ΄ ό,τι φαίνεται δεν είναι κανονισμός. Είναι κάτι που υπάρχει και δεν υλοποιείται».
«Είμαστε 14 μέρες στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το Κοινοβούλιο. Δεν ζητάμε κάτι δύσκολο από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Γερμανίας. Ζητάμε οι οικογένειες να ξαναενωθούν να γίνουν πλήρεις» υποστήριξε.
Τέλος συμπλήρωσε, ότι πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με την γερμανική πρεσβεία, κατά τη διάρκεια των οποίων τους είπαν ότι θα μεταφέρουν τα αιτήματά τους στο Βερολίνο. Τους είπαν να περιμένουν. Η αναμονή τους ήταν αρκετή και ο λόγος που άρχισαν την απεργία πείνας ήταν ότι δεν αντέχουν άλλο να περιμένουν.
Οι πρόσφυγες διεκδικούν την επανένωση με τις οικογένειές τους την κάλυψη των εξόδων τους για τις πτήσεις, αλλά και διαφάνεια στη σειρά προτεραιότητας. Ακόμη, θέλουν «μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, χωρίς κλειστά σύνορα, κέντρα κράτησης και hot spots και την κατάργηση της ελληνοτουρκικής συμφωνίας».
Πρόσφυγες κι αλληλέγγυοι ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη Τύπου, έδωσαν ραντεβού για νέους αγώνες, όσους χρειαστούν, όπως είπαν, για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
