Ο έρωτας δύο αντίθετων κόσμων μέσα από μία αρχή της Φυσικής

Το 1927 ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ διατύπωσε την αρχή της απροσδιοριστίας. Σύμφωνα με αυτήν, είναι αδύνατον να προσδιοριστεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια η θέση και η ορμή ενός σωματίου (σ.σ.: κατηγορία σωματιδίων, μικρότερων του ατόμου). όταν ο γερμανός φυσικός δημοσίευσε τα αποτελέσματα της εργασίας του αναφερόταν σε επιστημονικές παρατηρήσεις. Ωστόσο, εννιά δεκαετίες αργότερα, η θεωρία του μπαίνει σε εφαρμογή στο θέατρο, για να περιγράψει τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντίθετους ανθρώπους. Γι’ αυτό και η παράσταση που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και σενάριο Σάιμον Στίβενς, φέρει το όνομα του βραβευμένου με Νομπέλ φυσικού.

Τα πρόσωπα του έργου είναι ο Αλεξ και η Τζόρτζι. Εκείνη είναι μια πληθωρική αμερικανίδα που ζει στο Λονδίνο, σε μια «αλήθεια» γεμάτη ψέματα. Μιλάει πολύ, γελάει, βρίζει, διεκδικεί. Και μ’ ένα φιλί που δίνει στον σβέρκο του άγνωστου ώριμου άνδρα που κάθεται σ’ ένα παγκάκι στον σιδηροδρομικό σταθμό, εκβιάζει τη γνωριμία μαζί του επιστρατεύοντας πολλές φορές το ψέμα. «Είναι ένα πλάσμα που δεν αντέχει τη σιωπή», επισημαίνει η Κόρα Καρβούνη που υποδύεται το γυναικείο χαρακτήρα της παράστασης. «Εχει μια περίεργη σχέση με την αλήθεια και το ψέμα. Δεν θέλει να βγει ο προσωπικός της πόνος, γι’ αυτό προτιμάει να βγάζει κάτι ψεύτικο για να επιβιώσει. Εχει ωραίο χιούμορ, αλλά είναι κυνική. Αλλωστε, συνήθως όταν μας πονάει κάτι, χρησιμοποιούμε το χιούμορ για να κρυφτούμε».

Το αντικείμενο της προσοχής της είναι ένας εντελώς διαφορετικός από αυτήν άνδρας. Ο Αλεξ κατάγεται από την Ιρλανδία, είναι λιγομίλητος, πάνω από 70 ετών, πενθεί ακόμα την πρώτη του αγάπη και διατηρεί ένα χασάπικο που δεν πάει καλά. Στην αρχή είναι επιφυλακτικός, αλλά σιγά σιγά ενδίδει στο ιδιότυπο φλερτ της Τζόρτζι. «Είναι δύο αντίθετοι κόσμοι που συγκλίνουν λόγω του αναίτιου του έρωτα. Με λογική δεν μπορεί να υπάρξει αυτή η σύζευξη, αλλά στον έρωτα γίνεται», τονίζει ο συμπρωταγωνιστής Περικλής Μουστάκης. Μαζί του συμφωνεί και η Καρβούνη: «Φαινομενικά είναι αντίθετοι κόσμοι. Θα δείξει όμως ότι θα αλληλοσυμπληρωθούν και θα επηρεάσουν ο ένας τον άλλον».

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ. Η ερωτική έλξη βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο της παράστασης, αλλά πάντα συσχετίζεται με το απροσδιόριστο που έχει μέσα του ο κάθε χαρακτήρας. «Ολα γίνονται χωρίς αιτία. Εφαρμόζεται η αρχή της απροσδιοριστίας. Αυτός είναι ο έρωτας. Είναι η γοητεία αυτής της άγνωστης πλευράς του άλλου που συχνά όταν την ανακαλύπτεις χάνει τη γοητεία του και φεύγει ο έρωτας» συμπληρώνει ο Μουστάκης.