Οσοι ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς διακινούν τη θεωρία ότι «δεν υπάρχει Κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά» (εννοώντας ότι η Κεντροαριστερά πρέπει να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ!) θα είχαν ωφεληθεί πολλαπλά αν έκαναν μια βόλτα στα πηγαδάκια και τις ουρές της κυριακάτικης εκλογής.

Εκεί, η φιλικότερη εκτίμηση για την κυβέρνηση ήταν ότι «τελειώνουν απόψε οι απατεώνες». Τα υπόλοιπα που λέγονταν δυσκολεύομαι να τα μεταφέρω για λόγους δημοσιογραφικής ευπρέπειας.

Αν οι ανοησίες περί Κεντροαριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ διακινούνται ιδιοτελώς, no problem.

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, απλώς μάλλον τζάμπα πετούν τα λεφτά τους οι ενδιαφερόμενοι.

Αν διακινούνται ανιδιοτελώς, τότε είναι πιο ντεμοντέ κι από τα αντρικά παντελόνια καμπάνα με λαχουρένια πουκάμισα.

Διότι ακόμη κι η εκλογή αρχηγού στην Κεντροαριστερά πιστοποιεί το προφανές: σήμερα η βασική διαχωριστική γραμμή στην ελληνική πολιτική είναι ανάμεσα στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και όλους τους υπόλοιπους. Καλώς ή κακώς.

Δεν είναι τυχαίο ότι η γραμμή αυτή δεν έχει μετακινηθεί την τελευταία τριετία ούτε εκατοστό. Μόνο ο Παπαδημούλης νόμισε ότι την Κυριακή ψιχάλιζε.

Πριν δυο μήνες σημειώναμε ότι η άτεχνη προσπάθεια του Τσίπρα να υποδυθεί τον κεντροαριστερό και δη τον Ανδρέα Παπανδρέου θα γυρίσει μπούμερανγκ.

Ανακατεύτηκε σε μια εκλογή που δεν τον αφορούσε, χωρίς να είναι καν υποψήφιος. Και λογικά θα κατέληγε ηττημένος, όποιος από τους υποψηφίους κι αν κέρδιζε.

Αυτό ακριβώς συνέβη την Κυριακή.

Είναι ένα από τα στρατηγικά λάθη που συνηθίζει ο Πρωθυπουργός.

Αντί να επιχειρήσει να διαμορφώσει μια νέα παράταξη, με νέους κώδικες και νέα πρότυπα, προτίμησε να δραστηριοποιηθεί στον τομέα της ανακύκλωσης.

Ανεπιτυχώς. Για δυο λόγους.

Πρώτον, επειδή πολιτικά και πολιτισμικά ούτε ο ίδιος, ούτε το κόμμα του, έχουν την παραμικρή σχέση με την Κεντροαριστερά. Αρα, δεν πείθουν την πελατεία.

Δεύτερον, επειδή όποιος επιθυμεί την ανακύκλωση, την ανασύνταξη, την επανίδρυση, την ανόρθωση κ.λπ. της Κεντροαριστεράς ψηφίζει κατευθείαν Φώφη και Ανδρουλάκη που είναι του μαγαζιού. Γιατί να ψωνίσει από άλλο μαγαζί;

Παρ’ όλα αυτά το παραμύθι του «κεντροαριστερού Τσίπρα» συντηρήθηκε για κάποιο διάστημα είτε από ιδιοτέλεια είτε από βλακεία.

Και εξέπνευσε την Κυριακή 12 Νοεμβρίου.

Εφεξής κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Νομίζω ότι είναι η βασική συνεισφορά της προχθεσινής εκλογής στο πολιτικό σύστημα: επέβαλε σαφήνεια κι ακύρωσε τις πλαστοπροσωπίες.

Οποιος λοιπόν ψάχνει μασκαράδες θα χρειαστεί πλέον να περιμένει τις Απόκριες. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναζητήσει άλλο παραμύθι για να επιζήσει.

Προφανώς θα προσπαθήσει. Αλλά με έναν Πρωθυπουργό αποδυναμωμένο και μια κυβέρνηση απαξιωμένη, δύσκολα θα επινοήσουν κάτι πειστικό.

Το πολύ να βρουν τίποτα καινούργια Papara Papers.

Τελευταία Νέα