Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Πάνος Καμμένος έκανε αισθητό το πέρασμά του από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Σε ομιλία του στο Βελλίδειο, ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων είχε ζητήσει από τους παρευρισκόμενους πολίτες της Χαλκιδικής «να ανατρέψουν» τον υπέρμαχο της επένδυσης στις Σκουριές τότε δήμαρχο Αριστοτέλη, Χρήστο Πάχτα –ως γνωστόν, την επένδυση την αντιστρατεύονταν και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Αλλά, μόλις τέλειωσε ο επίσημος λόγος, ο Πάνος Καμμένος έκανε σαφέστερο τι εννοούσε. «Πρέπει ο Πάχτας να μην μπορεί να κυκλοφορήσει. Λιντσάρετε τον Πάχτα κι εγώ μαζί σας!..» είπε σε συνομιλητές του, μπροστά στην κάμερα, που τον κατέγραφε.
Ξεσηκώθηκε σάλος. Πού ακούστηκε, πολιτικός αρχηγός να προτρέπει πολίτες σε βία κατά πολιτικού αντιπάλου του. Τα πολιτικά κόμματα, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, τον αποδοκίμασαν, μάλιστα η ΝΔ τον είχε αποκαλέσει «επίδοξο βαστάζο του ΣΥΡΙΖΑ» και «γνήσιο εκφραστή των αντιλήψεων και των πρακτικών της Χρυσής Αυγής». Παρενέβη και ο εισαγγελέας ο οποίος διέταξε προκαταρκτική έρευνα και, στη συνέχεια, άσκησε δίωξη –ήρθη μάλιστα η κοινοβουλευτική ασυλία του Πάνου Καμμένου και αναμένεται η συνέχεια.
Αλλά το αφτί του αρχηγού των ΑΝΕΛ δεν ίδρωνε, ήταν άλλωστε στα πρόθυρα της διακυβέρνησης. Αρχισε να κάνει λόγο για «δηλητήριο που πότιζαν τα παιδιά στις Σκουριές» «με ευθύνη του δημάρχου που δεν το ‘λεγε», αμφισβητούσε τα πορίσματα της Δικαιοσύνης, τράβηξε και μια μήνυση στον Χρήστο Πάχτα –πώς αλλιώς, αφού τον έπνιγε η ιερή αγανάκτηση.
Ο Χρήστος Πάχτας, από την πλευρά του, έκανε αγωγή στον Πάνο Καμμένο. Και τις προάλλες, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά τον καταδίκασε σε χρηματικό πρόστιμο. Σύμφωνα με την απόφαση υπ’ αριθμόν 4916/2017, που δημοσίευσε χθες η «Ελευθερία του Τύπου», η φράση περί λιντσαρίσματος «εκφεύγει των ορίων του πολιτικού λόγου», «συνιστά αξιόποινη πράξη» και «ήταν δυνητικά πρόσφορη να οδηγήσει κάποιους στην πραγμάτωσή της».
Ο Πάνος Καμμένος, προφανώς, έχει τη δυνατότητα να ασκήσει έφεση στην απόφαση. Επειδή όμως επικαλείται συστηματικά δικαστικές αποφάσεις και δικαστήρια, ακόμα και εγκλήσεις πριν καν πάνε στο ακροατήριο, είναι χρήσιμο να καταγραφεί ότι η συγκεκριμένη καταδίκη συνιστά, πρωτίστως, καταδίκη των πολιτικών μεθόδων του: της μεθοδευμένης οργής, των υπερβολών, της έλλειψης συναίσθησης του ρόλου του και των υποχρεώσεών του έναντι του κοινωνικού συνόλου. Η ελληνική Δικαιοσύνη τού υπενθύμισε ποιος είναι ο ρόλος του πολιτικού. Στου κουφού την πόρτα…
