Τι από τα δυο είναι πιο πιθανό; Να εμφανιστεί ξαφνικά σε έναν χρόνο από τώρα ο Αλέξης Τσίπρας μπροστά σε μια κάμερα για να αναγγείλει από το Μέγαρο Μαξίμου με διάγγελμα το επόμενο κοινωνικό μέρισμα; Ή να έχει αναγγείλει στο μεταξύ με ένα άλλο διάγγελμα από το ίδιο μέρος και πιθανότατα το ίδιο ύφος την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Ο ίδιος θα ορκιζόταν για το πρώτο. Αλλά για έναν πρωθυπουργό που έχει παραδεχτεί ότι «πολλοί στον δρόμο θα μας πουν ψεύτες», μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι θα κάνει το δεύτερο.
Οι εκλογές θα μπορούσαν να γίνουν οποιαδήποτε Κυριακή από τον Ιανουάριο και μετά. Ο Τσίπρας δεν θα έλεγε ψέματα πάντως εάν ορκιζόταν ότι δεν ξέρει ποια μπορεί είναι αυτή η Κυριακή, ποιο μπορεί να είναι το σημείο στον χρονικό ορίζοντα που από αυτή τη χρονική απόσταση μπορεί να μοιάζει ασφαλές όχι βέβαια για μια ανέλπιστη νίκη αλλά τουλάχιστον για μια αξιοπρεπή ήττα η οποία θα του επιτρέψει να παραμείνει στην πολιτική σκηνή τραυματισμένος και πάντως όρθιος.
Σε αυτό το πλαίσιο αυτό που αναζητείται είναι ένα αφήγημα που θα κάνει την επόμενη ημέρα να φαντάζει διαχειρίσιμη. Χωρίς αφήγημα είναι αδύνατον να πάει κανείς σε εκλογές. Χωρίς τη διαχειρισιμότητα είναι αδύνατον να επιζήσει πολιτικά μετά από αυτές. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται και η ημερομηνία των εκλογών, εκείνη η Κυριακή στο ημερολόγιο που θα κυκλώσει με το μολύβι του ο Πρωθυπουργός μακριά ή πιο μακριά από το πολυπαινεμένο τέλος της τετραετίας. Μένει να φανεί εάν θα μοιάζει και με το τέλος μιας παρένθεσης.
