Μερικές σκέψεις για την πετυχημένη διαδικασία εκλογής επικεφαλής νέου φορέα για την Κεντροαριστερά, όπως συνοψίζονται από τον πρώτο γύρο:
1. Το γεγονός πως το 37% (δηλαδή το μεγαλύτερο ποσοστό) των ψηφοφόρων ανήκε στην ηλικιακή ομάδα των 65 ετών και άνω δείχνει πως αυτές ακριβώς οι ηλικίες ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για την εκλογή. Για έναν παραπάνω λόγο: είναι γενιές που έχουν γνώση και οικειότητα με το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης. Εχουν εικόνα και βιωμένη γνώση του κοινωνικού κράτους, της διευρυνόμενης Δημοκρατίας, της εμβάθυνσης των θεσμών και της πίστης σε αυτούς. Καλώς ή κακώς, αυτοί οι όροι έχουν συνδεθεί στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά με το ΠΑΣΟΚ ή την ευρεία πολιτική επικράτεια της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Οι εν λόγω ψηφοφόροι φαίνεται πως βλέπουν την τελευταία μνημονιακή επταετία ως παρένθεση στη ροή και την κανονικότητά τους. Συμπεριφέρθηκαν προμνημονιακά την Κυριακή ή απλώς με την προσδοκία του πεισματάρη μεσαίου που πιστεύει πως θα επανέλθει στους υλικούς όρους διαβίωσής του. Βοηθάει και το εσχάτως σταθερό οικονομικό κλίμα, θα προσέθετα.
2. Μόνον το 9% όσων συμμετείχαν είναι από 25 έως 34 ετών. Μια βόλτα σε εκλογικά κέντρα της Αθήνας να έκανες, αυτό ήταν παραπάνω από προφανές. Εξαίρεση, οι νέοι που στήριξαν Ανδρουλάκη ως τον δικό τους άνθρωπο, μηχανικό, κάπως νέο –αν και βγαλμένο από τα έγκατα του ΠΑΣΟΚ. Γιατί όμως οι νέοι δεν συγκινήθηκαν από την εκλογή επικεφαλής για το νέο κόμμα; Η απάντηση πάλι, μπορεί να δοθεί με ερώτηση: γιατί να συγκινηθούν; Η μνημονιακή επιτροπεία και η στάση θεσμών και τρόικας το προηγούμενο διάστημα οριοθέτησαν στη μέση συνείδηση την πολιτική ως κάτι το προαποφασισμένο και τους εδώ πολιτικούς ως ιμάντες διαφόρων υποχρεώσεων, δημοσιονομικών και όχι μόνον. Από αυτή την εικόνα δεν ξέφυγε και το ΠΑΣΟΚ ή ο ευρύτερος χώρος. Με το επιπρόσθετο επιχείρημα πως η νέα γενιά συντηρητικοποιείται και εξατομικεύεται ραγδαία.
3. Ποιος επικράτησε; Η κοινωνία των πολιτών ή το παλιό ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο; Προφανώς το δεύτερο. Αν οι Καμίνης και Θεοδωράκης ποντάριζαν σε μια ρευστοποιημένη δεξαμενή που θα ψήφιζε εξωκομματικά, τους διέφυγε πως η διαδικασία είχε τη σφραγίδα του μεγαλύτερου και ιστορικότερου κόμματος που συμμετείχε ή την ενεργοποίησε. Δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Οι λαϊκές γειτονιές ψήφισαν μαζικά τη Φώφη και καλώς έκαναν, ως απάντηση σε έναν παράδοξο πολιτικό εισοδισμό που επιχειρήθηκε στο σπίτι τους. Αυτό το τελευταίο, ως στοιχείο, θα αποτελέσει και το εμπόδιο για όποιον επιχειρήσει να δει τον χώρο που αναδιαμορφώνεται ως συμπλήρωμα του δικομματισμού.