Η πρώτη γνωριμία της πλειοψηφίας των πολιτών με τη Ρένα Δούρου έγινε το 2012 όταν εξελέγη βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως στη θέση του «πρωταγωνιστή» μπήκε δυο χρόνια αργότερα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας την επέλεξε για να διεκδικήσει την Περιφέρεια Αττικής. Μέχρι τότε ήταν γνωστή στα κομματικά στελέχη της Κουμουνδούρου ως μια νέα, φιλόδοξη πολιτικός και απολύτως προσηλωμένη στον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα, η δημοτικότητα του οποίου ανέβαινε σταθερά λόγω της αντιμνημονιακής ρητορικής που ακολουθούσε τότε. Μιας ρητορικής που υιοθέτησε και η ίδια η Δούρου προκειμένου φυσικά να κερδίσει στην επικείμενη τότε αναμέτρηση.
Ηταν μια ασφαλής επιλογή που της έδινε πολλές πιθανότητες επιτυχίας καθώς εκείνη την περίοδο ουδείς ησχολείτο με την αυτοδιοίκηση και τα προβλήματά της και οι πολιτικές δυνάμεις ήταν χωρισμένες σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές».
Η εκλογή της και η επικράτηση έναντι του τότε περιφερειάρχη Γιάννη Σγουρού την απογείωσε στο εσωκομματικό χρηματιστήριο του ΣΥΡΙΖΑ , ενώ έδωσε νέα ώθηση στις πολιτικές της φιλοδοξίες. Ποιος δεν θυμάται ότι τη νύχτα της εκλογικής νίκης επέλεξε να εμφανιστεί μόνη (αρχικά) στον «γύρο του θριάμβου» μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι «αλλάζει επίπεδο» στο πολιτικό παιχνίδι; Το… αινιγματικό της χαμόγελο, δε, όταν πολιτικοί της φίλοι τής εύχονταν και «εις ανώτερα», εννοώντας προφανώς την ηγεσία του κόμματος που την ανέδειξε, εξηγεί πολλά για τις φιλοδοξίες της.
ΧΤΥΠΗΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ. Ωστόσο, αυτό που φαίνεται να παραγνώρισε η Δούρου είναι ότι οι εποχές άλλαξαν και ότι οι πολίτες αναζητούν πλέον από τους πολιτικούς σε κάθε επίπεδο την αποτελεσματικότητα, ειδικά στη διαχείριση κρίσεων, γρήγορα αντανακλαστικά και καινοτόμες προτάσεις και ιδέες. Η περιφερειάρχης στα χρόνια της θητείας της στην περιφέρεια δεν έδειξε τίποτε από όλα αυτά, όπως σχολιάζουν και κυβερνητικά στελέχη σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους. Εμεινε προσκολλημένη στην παλιά επικοινωνιακή τακτική που υπαγόρευε στους πολιτικούς “να κρύβονται στα δύσκολα για να μη φθαρούν”. Και αυτό ακριβώς έκανε και στις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, και στην πετρελαιοκηλίδα του Σαρωνικού, και στις καταστροφικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική. Το ερώτημα “πού είναι η περιφερειάρχης” ήταν κυρίαρχο και τότε και τώρα. Ομως ακόμη κι όταν – με καθυστέρηση – εμφανίζεται, δεν τον κάνει για να δώσει λύσεις αλλά για να διαπιστώσει την… κρισιμότητα των στιγμών. Περίπου ως ένας… τηλεοπτικός σχολιαστής, όπως επισημαίνεται και στα συντροφικά σχόλια. Προσέχει τη σκηνική της παρουσία, χρησιμοποιεί ανάλογα τον τόνο της φωνής και έχει το σχετικό ύφος της “σοβαρής εξουσίας που ξέρει πράγματα αλλά δεν τα μοιράζεται με τον λαό”. Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβασή της, ύστερα από 48 ώρες, στις πυρκαγιές του καλοκαιριού που έπληξαν την Ανατολική Αττική. Στάθηκε μπροστά στις κάμερες και αντί να παρουσιάσει την εικόνα που υπήρχε στα πολλά μέτωπα και όφειλε να γνωρίζει, συνέστησε… σιωπή! Ζήτησε να σταματήσουν τα τουίτ, τα δελτία Τύπου, οι αναρτήσεις στο facebook. Από σεβασμό, είπε, στους πολίτες που δοκιμάζονται και στους πυροσβέστες. Πέραν αυτής της «οδηγίας» προς ΜΜΕ, κόμματα και πολίτες, ουδέν.
Επειτα από αυτή την τοποθέτηση χάθηκε πάλι στα γραφεία της στην Περιφέρεια, για να εμφανιστεί χθες πολλές ώρες μετά τις πρώτες εικόνες της βιβλικής καταστροφής στη Δυτική Αττική. Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι η περιφερειάρχης δεν επέλεξε να μεταβεί στον τόπο της καταστροφής συνοδεύοντας το κυβερνητικό κλιμάκιο που έσπευσε στην πληγείσα περιοχή, αλλά προτίμησε το Μέγαρο Μαξίμου και τη συμμετοχή της σε μια ευρεία κυβερνητική σύσκεψη. Αφού προηγουμένως είχε παραχωρήσει μια ραδιοφωνική συνέντευξη.
ΒΑΡΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ. Η κριτική για τη Ρένα Δούρου φαίνεται ότι περνάει σε επόμενο στάδιο. Οι πολιτικοί κρίνονται στα δύσκολα. Ακόμη και λάθος επιλογές να κάνουν, οι πολίτες τους επιβραβεύουν εάν αντιληφθούν ότι προσπαθούν πραγματικά να λύσουν προβλήματα. Και αυτό ως νέα πολιτικός όφειλε να το γνωρίζει η περιφερειάρχης, όταν αναλάμβανε μια τόσο σημαντική θέση (“μικρός πρωθυπουργός” χαρακτηρίζεται ο περιφερειάρχης Αττικής) για την ίδια και το κόμμα της πριν από τρία χρόνια. Επειδή η μάχη για την Περιφέρεια είχε πολιτικοποιηθεί έντονα εκείνη την περίοδο, είναι προφανές ότι η Δούρου συμπαρασύρει τώρα και το κόμμα της στην αυστηρή κριτική μπροστά στη θεομηνία. Ηταν η πρώτη από τον χώρο της Αριστεράς που θα ασκούσε διοίκηση και η θητεία της ήταν και είναι απολύτως ταυτισμένη με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν πήγαινε καλά τα οφέλη για την ίδια και το κόμμα της θα ήταν σημαντικά, καθώς θα είχε περάσει το δύσκολο τεστ της αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση πραγματικών προβλημάτων. Τώρα, απλά επιβεβαιώνει ότι η άσκηση εξουσίας (ειδικά σε περιόδους κρίσης) είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση που δεν έχει σχέση με φιλοσοφικές αναλύσεις σε αμφιθέατρα και ατέρμονες συζητήσεις σε λέσχες προβληματισμού.
