Εως την πηγή. Σε μια περιπλάνηση ιδιαίτερη, που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Τελικά όμως και πάλι μείναμε… διψασμένοι. Οπως στα προκριματικά για το Euro της Γαλλίας, έτσι και τώρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο που έρχεται το καλοκαίρι. Παλέψαμε, πλησιάσαμε, αλλά το δροσερό νερό της πρόκρισης το απολαμβάνουν χείλη κροατικά.

Ο Μόντριτς και ο Πέρισιτς, που το βράδυ της περασμένης Κυριακής έστησαν «πάρτι» πρώτο τραπέζι πίστα στον Νίκο Βέρτη (και φυσικά όχι μόνο με… νεράκι), για την παρουσία τους στο προσεχές Μουντιάλ. Δικαίως. Το άξιζαν, το κατέκτησαν, το γιόρτασαν με την ψυχή τους.

Και όσο για εμάς, δυστυχώς το περίφημο «η ιστορία γράφεται από τους νικητές» του Ναπολέοντα Βοναπάρτη έχει εφαρμογή και στο ποδόσφαιρο. Χάθηκαν όλα σε μια νύχτα. Στην «καταστροφή του Ζάγκρεμπ». Στην αναμέτρηση όπου η Εθνική μας όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες, αλλά δεν κατάφερε έστω να θυμίσει Ελλάδα.

Στο ματς, που όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Παναγιώτης Ρέτσος θα έδινε τα πάντα προκειμένου να έχει το δικαίωμα να το ξαναπαίξει. Ή έστω απλώς να (μας) ξανασυμβεί! «Πραγματικά. Μακάρι να μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί και να επιστρέψουμε στο Ζάγκρεμπ. Είναι το παιχνίδι που θα ήθελα όσο κανένα άλλο να το ξαναπαίξουμε. Να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Να έχει η Ελλάδα μια δεύτερη ευκαιρία για να πάει στο Μουντιάλ, και ας μην αγωνιζόμουν εγώ ούτε δευτερόλεπτο. Το πιστεύω ότι αν ο χρόνος γύριζε πίσω δεν θα ήταν αυτή η αναμέτρηση ίδια. Δεν θα χάναμε έστω».

Τι πήγε τόσο στραβά και βρεθήκαμε με εκείνο το ξεγυρισμένο 4-1 στην πλάτη; Ο 19χρονος άσος της Μπάγερ Λεβερκούζεν, που το καλοκαίρι συνέτριψε το ιστορικό ρεκόρ μεταγραφής έλληνα ποδοσφαιριστή, προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με ψυχραιμία: «Η Κροατία δεν είναι τόσο καλύτερη ομάδα από εμάς, τουλάχιστον όσο φάνηκε. Σίγουρα διαθέτει κάποιους σπουδαίους ποδοσφαιριστές αλλά στην πραγματικότητα ό,τι έγινε εκεί, προέκυψε από δικά μας λάθη». Γιατί; Ελα ντε…

«Εχω την εντύπωση ότι ήμασταν έτοιμοι. Το περιμέναμε πάρα πολύ καιρό αυτό το παιχνίδι. Κάναμε όμως μια πολύ άσχημη εμφάνιση, με πολλά ατομικά λάθη. Και έγινε ό,τι έγινε. Αν αυτό το ενενηντάλεπτο διεξαγόταν στο Καραϊσκάκη, πιστεύω ότι θα εξελισσόταν διαφορετικά. Ηταν όμως το εκτός έδρας και δεν μπορέσαμε να επανέλθουμε. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο είναι το παιχνίδι του λάθους και εκείνο το βράδυ τα λάθη τα κάναμε εμείς».

Ολική επαναφορά

Μια μεγάλη προσπάθεια λοιπόν, με άχαρο φινάλε. Μια ακόμη απόπειρα της Εθνικής για «ολική επαναφορά» στην ελίτ, που έμεινε στα… λόγια. Σύμφωνα με τον νεαρό αμυντικό όμως, καμιά φορά όταν δεν φτάνεις στον προορισμό, αξίζει να δώσεις προσοχή στο ίδιο το ταξίδι: «Ξέρω ότι είναι η δεύτερη σερί τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης που δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε και αυτό μας στενοχωρεί όλους. Πρέπει όμως να κοιτάξουμε μπροστά. Πρέπει να επαναφέρουμε την Εθνική εκεί που της αξίζει με αρχή την πρόκρισή μας στην τελική φάση του επόμενου Euro. Για την Ελλάδα. Και για όλα τα παιδιά που είναι ακόμη στην ομάδα, και έζησαν τις παλιότερες επιτυχίες και προσπαθούν ακόμη. Ηταν σημαντικό ότι φτάσαμε τόσο κοντά στην παρουσία μας στο Μουντιάλ. Ταυτόχρονα όμως και πολύ δυσάρεστο ότι τα χάσαμε όλα σε μια νύχτα. Πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρουμε αλλά δυστυχώς δεν έγινε. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Πρέπει να προχωρήσουμε. Να κρατήσουμε την προσπάθεια. Το γεγονός ότι έχουμε και πάλι μια καλή ομάδα, με οικογενειακό κλίμα».

Ο Σωκράτης, ο Τζαβέλλας και τα δάκρυα του Μπουφόν

Ναι, το επικαλέστηκε και ο Παναγιώτης Ρέτσος το περίφημο «κλίμα» των αποδυτηρίων. Αυτή την εσωτερική κατάσταση της εθνικής ομάδας, που όσοι δηλώνουν μυημένοι την αναδεικνύουν ως το υπ’ αριθμόν 1 ζητούμενο για να υπάρχει ομάδα! Και το εξήγησε ο άσος της Λεβερκούζεν όσο – τέλος πάντων – καλύτερα μπορούσε, μιας και το ντεμπούτο του με το εθνόσημο εκείνος το έκανε τον Αύγουστο. «Ξέρω ότι στο παρελθόν, στη διετία των κακών αποτελεσμάτων, ακούστηκαν πολλά για τις σχέσεις εντός της ομάδας. Ξέρω όμως επίσης ότι τώρα τόσο ο προπονητής όσο και οι αρχηγοί μαζί με τους παλιότερους ποδοσφαιριστές της Εθνικής έχουν καταφέρει να φτιάξουν κάτι καλό. Ο Τοροσίδης και ο Παπασταθόπουλος είναι οι αρχηγοί μας και πραγματικοί ηγέτες. Ο Τζαβέλλας, ο Τζιώλης, αλλά και συνολικά όλοι οι “παλιοί” της ομάδας είναι δίπλα μας. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Από την πρώτη στιγμή που πήρα τη μεταγραφή μου στη Λεβερκούζεν, ο Σωκράτης μού μίλησε. Μου είπε πως ό,τι χρειαστώ θα είναι εκεί για μένα. Και έτσι συμβαίνει. Μιλάμε πολύ συχνά, πηγαίνω στο Ντόρτμουντ που είναι κοντά και συναντιόμαστε για φαγητό. Ενδιαφέρεται πραγματικά. Οπως και για τα άλλα παιδιά. Για τον Διαμαντάκο, ας πούμε, που επίσης είμαστε κοντά και έχουμε επικοινωνία».

Ο Τζαβέλλας προ ημερών έκανε μια άκρως τιμητική δήλωση για τον Ρέτσο. Υποστήριξε πως στο πρόσωπο του 19χρονου βλέπει τον επόμενο αρχηγό της εθνικής ομάδας. «Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Πραγματικά με συγκίνησε. Είναι ένας από εκείνους που με στήριξαν από την πρώτη στιγμή. Ακόμη και στη ρεβάνς με την Κροατία, πριν ξεκινήσει το ματς, και ενώ θεωρητικά αγωνίστηκα στη θέση του. Ηρθε, μου μίλησε, με ενθάρρυνε και το έκανε μέσα από την ψυχή του. Τον ευχαριστώ».

Πρόβλεψη

Εννοείται πως ο διεθνής άσος στον επίλογο της κουβέντας μας δεν αρνήθηκε να κάνει μια πρόβλεψη για το Μουντιάλ. Και βέβαια δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε ένα άλλο δράμα. Σε εκείνο του Τζίτζι Μπουφόν που μέσω των μπαράζ έχασε την ευκαιρία για το 6ο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του. «Ηταν απίστευτες οι εικόνες. Να βλέπεις τον Μπουφόν να κλαίει. Καταλαβαίνεις από αυτό πολλά πράγματα. Πόσο σημαντικό ήταν για τον ίδιο, αλλά και πόσο σπουδαίο είναι το ποδόσφαιρο. Θα ήταν το τέλειο φινάλε για εκείνον. Οπως και στη δική μας περίπτωση, όμως, καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο». Και στη Ρωσία; «Πιστεύω ότι η Γαλλία με τα πολλά νέα παιδιά είναι ανερχόμενη δύναμη. Και φυσικά, ότι η Αργεντινή με τη Βραζιλία που αποτελούν ποδοσφαιρικούς μύθους θα είναι πολύ ισχυρές. Δεν υποστηρίζω όμως καμία. Εγώ είμαι Εθνική Ελλάδας!».