Σε ένα από αυτά εμφανίζεται να διακοσμεί το γραφείο του στα πρότυπα της Καπέλα Σιξτίνα, με τη «Δημιουργία του Αδάμ» όμως να περιλαμβάνει τον ίδιο αντί για τον πρωτόπλαστο. Σε κάποιο άλλο, η λιμουζίνα του εκτοπίζεται από έναν υπερήρωα, ώστε να περάσει ένα βιαστικό ασθενοφόρο. Σε ένα τρίτο, καλείται να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια επέλαση ζόμπι, ως ηγέτης ολόκληρου του πλανήτη, τον οποίο διοικεί σαν να πρόκειται για τηλεπαιχνίδι. Και υπάρχει και ένα ακόμα, στο οποίο δεν μοιάζει τόσο με άνθρωπο, όσο με ένα πλάσμα με τεράστιο κεφάλι, μικροσκοπικά χέρια και πόδια, που δρα υπό το όνομα MODAAK: «Νοητικός Οργανισμός Σχεδιασμένος σαν Βασιλιάς της Αμερικής».
ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ. Πρόκειται για κόμικς που καταπιάστηκαν με τον Ντόναλντ Τραμπ αρκετά πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ μεν, αλλά με την εγωπάθεια, τον ρατσισμό και την επιδειξιομανία του, σε πλήρη ανάπτυξη. Εκείνος ο εκτοπισμός της λιμουζίνας του λ.χ., τον οποίο χρεώνεται ο Λουκ Κέιτζ, γνωστός και ως Power Man, έλαβε χώρα στα καρέ του New Avengers της Marvel, εν έτει 2008, όταν ο προ πολλού ψωνισμένος Τραμπ παρουσίαζε το τηλεπαιχνίδι «Ο υποψήφιος». Στο σύμπαν της ίδιας εταιρείας έχει εμφανιστεί ακόμα και ο περίφημος «Πύργος Τραμπ», πλάι σε κτίρια επινοημένα, όπως το Baxter Building των Fantastic Four ή η έπαυλη των Avengers, ενώ ο επίσης βαθύπλουτος Τόνι Σταρκ (ο Iron Man ντε), έχει ισχυριστεί ότι κάποτε του ανήκε ένας ολόκληρος όροφος του προεδρικού κτιρίου.
Εκείνο το πλάσμα ονόματι MODAAK, αν και του έμοιαζε πολύ, δεν αντιστοιχούσε επιβεβαιωμένα στον Τραμπ -ίσως γιατί όταν εμφανίστηκε στο επίσης Marvel-ικό «Spider-Gwen Annual Vol. 1» τον Αύγουστο του 2016, διευθύνων σύμβουλος του κολοσσού των κόμικς ήταν ήδη ο Αϊκ Περλμούτερ, ένας παλιόφιλος του 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Σε γενικές γραμμές βέβαια, τα κόμικς που ασχολήθηκαν μαζί του, κάθε άλλο παρά ουδέτερα τον προσέγγισαν. Η ιστορία «Zombo» από το περιοδικό «2000AD», τον ήθελε να τα βάζει με τους νεκροζώντανους το 2012, ως παγκόσμιος και μάλλον επικίνδυνος κυρίαρχος. Στην περσινή επανεκκίνηση από τη DC της σειράς με τις περιπέτειες του John Constantine, δημιουργία του Αλαν Μουρ, ο κεντρικός ήρωας αναφέρεται σε έναν «ρατσιστή, βραχυδάκτυλο, αποτυχημένο κρεοπώλη που περιτριγυρίζει τον Λευκό Οίκο».
Ισως η πιο επιτυχημένη σάτιρα ήταν εκείνη που απέδιδε στον πρόεδρο όση ματαιοδοξία απαιτείται για να στριμώξει τον εαυτό του σε ένα έργο του Μικελάντζελο, στη θέση του πρώτου ανθρώπου που δημιούργησε ο θεός. Υπεύθυνος ήταν ο κομίστας Γκάρι Τριντό, που από εκείνο το πρώτο χτύπημα στη σειρά «Doonesbury», ενώ το ημερολόγιο έγραφε ακόμα 1987, δεν έπαψε ποτέ να πιάνει στο πενάκι του τον Τραμπ, αφήνοντας την πραγματικότητα να τον σατιρίσει χωρίς την παρέμβαση της φαντασίας.
Σε παρόμοιο μήκος κύμματος, ο Ρόμπερτ Σικόριακ, ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2016, δημιουργεί παρωδίες διάσημων εξώφυλλων κόμικς, αντικαθιστώντας τους πρωταγωνιστές τους με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος εμφανίζεται να ξεστομίζει κάποια από τις εμπρηστικές ατάκες του: στο εξώφυλλο των «Watchmen» λ.χ., των Aλαν Μουρ και Ντέιβ Γκίμπονς, η γνωστή κίτρινη γελαστή φατσούλα φέρει πλέον το περίφημο προεδρικό χτένισμα και συνοδεύεται από τη φράση «Μη φοβάστε. Θα πάρουμε τη χώρα μας πίσω. Αλλά όπως και να’χει, μη φοβάστε».
ΤΕΙΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1990! Ισως η πλέον προφητική εμφάνιση του ανδρός στα κόμικς είναι εκείνη του 1990 στο περιοδικό «Heavy Metal», όπου παρουσιάζεται σαν μεγιστάνας πρόθυμος να διασπείρει το μίσος κατά των φτωχών στρωμάτων και κυρίως έτοιμος να τα κρατήσει μακριά από τον ίδιο και τους ομοίους του, ορθώνοντας ένα τείχος που χωρίζει τη Νέα Υόρκη στα δύο. Οχι πάντως ότι ο Τραμπ δεν έχει κάνει και έστω ένα κολακευτικό πέρασμα από την ένατη τέχνη. Ο λόγος για μια βιογραφία του με τον εύλογο τίτλο «Political Power: Donald Trump» που κυκλοφόρησε το 2011, λίγο πριν τις εκλογές της επόμενης χρονιάς, από έναν εκδοτικό οίκο με το κάπως δυσοίωνο όνομα «Bluewater». Ακόμα και ο πρόεδρός της, Ντάρεν Ντέιβις, ακουγόταν στις δηλώσεις του κάπως κουρασμένος, «προσπαθούμε να τον απεικονίσουμε λιγότερο σαν καρικατούρα» έλεγε «και περισσότερο σαν δυνητικό ηγέτη του ελεύθερου κόσμου».
