Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ έχουν δυο πολύ καλές ομάδες. Ισως όχι τόσο καλές, όσο νομίζουν οι φανατικοί οπαδοί τους, αλλά σίγουρα ικανές στο να κάνουν αυτό που στον αθλητισμό είναι δύσκολο: μπορούν να σηκωθούν ακόμα και έπειτα από μια πτώση σκληρή, τη χειρότερη. Καλές είναι οι ομάδες που έχουν καλούς προπονητές και καλούς παίκτες. Το υπενθυμίζω γιατί αν διάβαζες τα όσα έγραφαν στα social media οι οπαδοί των δυο ομάδων πριν από μία εβδομάδα π.χ. θα κατέληγες στο συμπέρασμα ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι δυο καλές ομάδες, χωρίς καλούς παίκτες. Σουρεαλιστικά πράγματα δηλαδή.

Απαντήσεις

Παίκτες που δεν γέμιζαν μέχρι τώρα το μάτι, έδωσαν σπουδαίες απαντήσεις στα ματς που έπαιξαν στην Ευρωλίγκα αυτή την εβδομάδα. Ο Ντένμον του Παναθηναϊκού κόντρα στην πάμπλουτη Χίμκι έκανε προσωπικό ρεκόρ στην επίθεση και ο Ρόμπερτς του Ολυμπιακού πέτυχε πέντε τρίποντα «σκοτώνοντας» την πρωταθλήτρια Φενερμπαχτσέ του παλιόφιλου Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην έδρα της. Και οι δυο κέρδισαν πόντους στην εκτίμηση των οπαδών, αλλά θα χρειαστούν κάμποσα τέτοια παιγνίδια για να αλλάξουν τα μυαλά όσων τους έβγαλαν άχρηστους.

Νωρίς

Στην Ελλάδα μετράει πολύ η πρώτη εντύπωση. Ο οπαδός καταλήγει νωρίς σε ένα συμπέρασμα και το υπερασπίζεται φανατικά. Κανείς δεν δέχεται ότι μπορεί να έκανε λάθος και κανείς δεν δίνει άλλοθι σε νεοφερμένους ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες. Κι ας είναι πολλά τα παραδείγματα αθλητών που με τη μετέπειτα απόδοσή τους έκλεισαν στόματα.

Γραφεία

Θυμάμαι τον Σίνισα Γκόγκιτς. Ηρθε μέσα στο καταχείμωνο από την Κύπρο. Ηταν τόσο μέτριες οι εμφανίσεις του, που όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Κύπριοι έπιασαν τον Ολυμπιακό κορόιδο. Για να στοιχειοθετηθεί το γεγονός κυκλοφορούσε μια ιστορία, που δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Λέγανε ότι οι παράγοντες της Ανόρθωσης, πιστεύοντας πως αποτελεί θαύμα ότι βρέθηκε ομάδα να πληρώσει για τον Γκόγκιτς, ήρθαν στην Αθήνα χαράματα με ιδιωτικό αεροπλάνο και περίμεναν πρωί πρωί στην Πλατεία Αλεξάνδρας τους υπαλλήλους να ανοίξουν τα γραφεία της ομάδας! Λέγανε ότι όταν πήγε ο Γιώργος Λούβαρης στις οκτώμισι το πρωί και τους βρήκε να τον περιμένουν, ήθελε να ακυρώσει τη μεταγραφή γιατί τον υποψίασε η γρήγορη εμφάνισή τους. Τι ήταν αλήθεια από όλα αυτά; Μάλλον τίποτα. Αλλά η ιστορία είχε κάνει θραύση.

Ρίβερς

Ανάλογες ιστορίες κυκλοφορούσαν και για τον Ντέιβιντ Ρίβερς, που επίσης στην αρχή δυσκολεύτηκε. Σύμφωνα με ένα ευφάνταστο σενάριο, στον Ολυμπιακό είχαν μπερδευτεί από το κοινότοπο επίθετο και είχαν αποκτήσει άλλον! Το γεγονός βγάζει από τα ρούχα του τον Γιάννη Ιωαννίδη ακόμα και σήμερα και δικαιολογημένα: ο αποκαλούμενος «κωλοτούμπας» από τους ειδήμονες της εξέδρας αποδείχτηκε ένας από τους καλύτερους ξένους του Ολυμπιακού.

Πολλά

Τι μπορεί να δυσκολέψει έναν ξένο παίκτη στην αρχή να προσφέρει όσα μπορεί; Πολλά και διάφορα. Μπορεί να κουβαλάει ένα μικροπρόβλημα τραυματισμού που απέκτησε στην προετοιμασία, όπως π.χ. ο Ρόμπερτς, και να μην είναι στην καλύτερή του κατάσταση. Μπορεί να μην καταλαβαίνει καλά το παιγνίδι της ομάδας και να χρειάζεται λίγο καιρό να το εμπεδώσει, όπως π.χ. ο Ντένμον. Μπορεί η οικογένειά του να του γκρινιάζει γιατί διάλεξε την Αθήνα: σκεφτείτε τι τραβάνε όλοι αυτοί οι ξένοι παίκτες που κατοικοεδρεύουν στα νότια προάστια σε σπιταρόνες, που όμως χτύπησαν πρόσφατα διαρρήκτες –η μουρμούρα των συζύγων πρέπει να είναι αφόρητη! Μπορεί επίσης μια κακή εμφάνιση να οφείλεται απλά σε άγχος. Πρόβλημα που μπορεί να έχει ο καθένας.

Αγχος

Μιλώντας για μπάσκετ και άγχος υπάρχει μια μπασκετική ιστορία που λατρεύω. Εχει πρωταγωνιστή τον κάποτε μάνατζερ του Παναγιώτη Φασούλα, τον κ. Δεμενόπουλο, αν δεν κάνω κάποιο λάθος στο όνομά του. Οταν ο Φασούλας πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, ο Σωκράτης Κόκκαλης ζήτησε από τον Γιώργο Σαλονίκη να τον γνωρίσει προσωπικά και ο Σαλονίκης πήγε με τον Πάνι και τον μάνατζέρ του στο σκάφος του προέδρου. Η βραδιά ήταν καλοκαιρινή, πιθανότατα όλοι ήπιαν κι ένα ποτήρι κρασί παραπάνω, αλλά ο ατζέντης ένα άγχος το είχε, αφού ήθελε να κάνει την καλύτερη δυνατή εντύπωση. Ως γνωστόν, όταν μπαίνεις σε ένα ιστιοφόρο βγάζεις τα παπούτσια σου και τα ξαναβάζεις όταν φεύγεις. Ετσι έκανε και ο καλός μας ατζέντης. Μόνο που, κατά τους μπασκετικούς μύθους και θρύλους, από το άγχος, αντί να φορέσει τα δικά του παπούτσια φόρεσε αυτά του Κόκκαλη! Και μέχρι την επόμενη να του τηλεφωνήσουν ζητώντας του να τα επιστρέψει, από το άγχος, δεν είχε καταλάβει ούτε καν τη διαφορά!

Ζόρια

Πριν να βγάλουμε όλους τους παίκτες «παλτά» ας σκεφτούμε τα ζόρια που τραβάνε στην Αθήνα. Ερχονται σε μια πόλη που δεν γνωρίζουν, κατανοούν σύντομα ότι εδώ παίρνουμε τα σπορ δραματικά σοβαρά, αν λίγο ασχολούνται με τα social media και τις αθλητικές εφημερίδες μπορεί και να τρομάξουν. Οποιος αντέξει, κάνει καριέρα: η δοκιμασία είναι για λίγους.