Η Δικαιοσύνη θα αναζητήσει ασφαλώς τις τυχόν ποινικές ευθύνες για τις ζωές που χάθηκαν στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο. Οι διοικητικές ευθύνες θα αποδοθούν – ή τουλάχιστον θα έπρεπε – με τους μηχανισμούς και τους κανόνες που προβλέπει η Δημόσια Διοίκηση. Υπάρχουν όμως και οι πολιτικές ευθύνες. Και αυτές δεν χρειάζονται καμία Ενορκη Διοικητική Εξέταση και καμία Εισαγγελία για να διερευνηθούν και να αποδοθούν. Στην πολιτική, είναι οι ίδιοι οι αιρετοί άρχοντες που οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Εχει συμβεί δε να έχουν παραιτηθεί πολιτικοί χωρίς καν η πολιτική τους ευθύνη να είναι άμεση.
Οχι όμως και στην Ελλάδα του 2017. Αν και στα όσα συνέβησαν στη Δυτική Αττική υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο, ότι η ανθρώπινη τραγωδία είναι ασύμμετρη σε σχέση με το φυσικό φαινόμενο ακριβώς επειδή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ανθρώπινο παράγοντα, κανένας αιρετός, από τον τελευταίο τροχό της αυτοδιοικητικής μηχανής έως την κορυφή της κυβερνητικής, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να παραιτηθεί. Δεν φαίνεται να νιώθει κανένας τους ότι βαρύνεται για την αδράνεια της κρατικής μηχανής ή την ανακύκλωση μιας νοοτροπίας που αποδείχθηκε καταστροφική για την ανθρώπινη ζωή.
Φαίνεται, τελικά, ότι στη χώρα όπου δημιουργήθηκε η έννοια του φιλότιμου, το πολιτικό φιλότιμο έχει πλέον εκλείψει. Η προσκόλληση στο αξίωμα και στα προνόμια που απορρέουν, όποια και αν είναι αυτά, είναι πιο ισχυρή από την ευθιξία που οφείλει να επιδεικνύει η πολιτική τάξη τέτοιες στιγμές. Αντίθετα, περισσεύουν οι αλληλοκατηγορίες, τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά σόου. Ο,τι ακριβώς δηλαδή δεν αξίζει στα θύματα, ζωντανούς και νεκρούς, αυτής της τραγωδίας.
