Κερδοφόρα «σκουπίδια»

Η απόφαση της κυβέρνησης, του υπουργού Τσακαλώτου συγκεκριμένα, χάθηκε στον ορυμαγδό των γεγονότων των τελευταίων 24ώρων με τις φονικές πλημμύρες της Δυτικής Αττικής και τις βαριές ευθύνες της αυτοδιοίκησης και της πολιτείας. Πλην όμως το θέμα άξιζε να προσεχθεί και χωρίς επί προσωπικού να ευλογώ τα γένια μου (και εγώ χάρις στη βοήθεια φίλου το εντόπισα) το ανασύρω σήμερα από την αφάνεια διότι πλην όλων των άλλων δίνει και μια απάντηση για τη σπέκουλα (λέξη της επικαιρότητας…) που αναπτύχθηκε επί μία 5ετία τώρα προκειμένου να απαξιωθεί η μεγαλύτερη έως τώρα μείωση του ελληνικού χρέους, κατά 110 δισ.

Αναφέρομαι στη μείωση του χρέους με το PSI που πέτυχε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών και πολλοί και διάφοροι, του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου Τσίπρα συμπεριλαμβανομένων, το χτύπησαν άγρια με ύπουλες θεωρίες ότι τάχα μου ήταν μια καταστροφή για το Ασφαλιστικό και άλλα πολλά και διάφορα.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, η οποία δεν έχει κανένα λόγο να αποθεώσει το PSI (αντιθέτως, έχει πάρα πολλούς για να το απαξιώσει, πιστεύοντας ότι έτσι πλήττει και τον Βενιζέλο, με ένα σμπάρο κ.λπ. κ.λπ.) επιχειρεί αυτή την περίοδο μια μίνι (δοκιμαστική) απόπειρα να βγει στις αγορές ανταλλάσσοντας 20ετή ομόλογα εκείνης της εποχής με καινούργια. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας τι έκανε στα (εντελώς όμως) “μουλωχτά”;

Ελαβε απόφαση, σύμφωνα με την οποία απαλλάσσονται οποιασδήποτε φορολογίας τα κέρδη που προκύπτουν για τους κατέχοντες και ανταλλάσσοντες τα παλαιά ομόλογα με καινούργια.

Μα, έχουν κέρδη αυτά τα ομόλογα, τα σκουπίδια όπως τα αποκαλούσε η τότε αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση; θα διερωτηθεί κάποιος ή ίσως και περισσότεροι από τους ευφυείς αναγνώστες μου. Φυσικά και έχουν θα απαντήσω, και μάλιστα μεγάλα. Διότι εκείνα τα ομόλογα εξαγοράστηκαν σε πολύ χαμηλές τιμές και, τώρα που η οικονομία ισιώνει, έχουν υπεραποδόσεις κατά την ανταλλαγή.

Ε, λοιπόν, η κυβέρνηση, που καταγγέλλει το καταστροφικό PSI, τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον εμπνευστή του ως “ολετήρα” του Ασφαλιστικού και πολλά και διάφορα άλλα, παίρνει μια απόφαση η οποία ουσιαστικά το αποθεώνει. Και πολύ καλά κάνει, θα προσθέσω. Αλλά να το παραδεχθεί και δημόσια, όχι συνέχεια στο παραμύθι του “καταστροφικού PSI”, ε;

Δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω με το θέμα των καταστροφικών πλημμυρών στη Δυτική Αττική, το θέμα άλλωστε είναι τόσο εξοργιστικό –να πνίγονται τόσοι άνθρωποι σε μόλις 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, δεν το αντέχει ο νους του ανθρώπου. Ο,τι είχα να πω για την πολιτεία, την αυτοδιοίκηση και τους μηχανισμούς τους το είπα χθες και απάδει κάθε συνέχεια. Ετσι κι αλλιώς, εκτός από την καταμέτρηση των ζημιών που φαντάζομαι θα ξεκινήσει άμεσα, ταυτόχρονα θα ξεκινήσει και η αναμέτρηση των ανευθυνο-υπευθύνων με το τι έκαναν και κυρίως τι δεν έκαναν για να αποτρέψουν την καταστροφή –η εντολή που δόθηκε από τον εισαγγελέα κύριο Ζαγοραίο για την διερεύνηση των ευθυνών του δεν σταματάει με τίποτε.

Εκτιμώ όμως ότι πρέπει να ξεκινήσει και μια παράλληλη έρευνα. Για το γιατί απουσίασε ο Στρατός από την προσπάθεια για τον περιορισμό των επιπτώσεων της καταστροφής. Δεν είδαμε ούτε ένα ελικόπτερο να μετέχει των ερευνών, παρ’ οτι δίπλα εκεί βρίσκεται το στρατιωτικό ελικοδρόμιο της Πάχης, αλλά ούτε και τις στρατιωτικές δυνάμεις που βλέπουμε να επιχειρούν σε άλλες καταστροφές. Τι ακριβώς συνέβη, δεν ξέρω, αλλά έχω παραλάβει και μια καταγγελία που λέει ότι και το στρατόπεδο στο Μεγάλο Πεύκο, παρ’ ότι το είχε θέσει σε ετοιμότητα ο διοικητής του, δεν χρησιμοποιήθηκε.

Τι ακριβώς συνέβη λοιπόν; Πρόκειται περί γραφειοκρατικής ολιγωρίας ή ο κύριος Αποστολάκης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, δεν μπορούσε να αποκαταστήσει επαφή με τον υπουργό του που βρισκόταν στον Καναδά ώστε να πάρει εντολή για να διατάξει τα δέοντα σε αυτές τις περιπτώσεις;

Ερασιτέχνες και αδιάβαστοι

Θα θυμίσω τώρα, μία μικρή ιστορία, η οποία προφανώς έπρεπε να διδάσκει, αλλά οι ερασιτέχνες που κυβερνούν την χώρα ούτε αυτό φροντίζουν να κάνουν –να διαβάζουν!

Το 2002 καγκελάριος της Γερμανίας ήταν εκείνος ο περίφημος Γκέρχαρντ Σρεντερ, που είχε αναγάγει σε μείζον θέμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα του αν βάφει το μαλλί (κορακί) ή όχι. Αυτός λοιπόν ο τύπος ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο από την καγκελαρία εξαιτίας μιας πολιτικής λιτότητας που είχε εφαρμόσει.

Τη χρονιά εκείνη που ήταν εκλογική τεράστιες πλημμύρες σάρωσαν τη Γερμανία προκαλώντας αδιανόητες καταστροφές. Ο Σρέντερ λοιπόν αποφάσισε να αφήσει κατά μέρος οποιαδήποτε άλλη ασχολία και να σπεύσει “επιτόπου”, στους τόπους της καταστροφής. Κινητοποίησε χιλιάδες στρατιώτες και για πολλές ημέρες φορώντας ένα αδιάβροχο και κάτι κίτρινες γαλότσες περιφερόταν από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό εμψυχώνοντας τους πολίτες και δίνοντας άμεσα λύσεις στα προβλήματα.

Λίγο αργότερα έγιναν εκλογές και ο Σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ κατάφερε να τις κερδίσει, ενώ όλες οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν πριν από τις πλημμύρες ότι θα τον σάρωνε κι αυτόν και τους Σοσιαλδημοκράτες του το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.

Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν τότε ότι κέρδισε τις εκλογές εξαιτίας της κινητοποιησής του, με έμβλημα τις “κίτρινες γαλότσες”.

Εμάς εδώ ο λαοφιλής Πρωθυπουργός πετάχτηκε ένα τέταρτο στην περιοχή, λοξοδρομώντας από το αεροδρόμιο πριν φύγει για Σουηδία. Δεν άντεξε να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους που καταστράφηκε η ζωή τους…

7.23′ ακριβώς με ειδοποίησε το κινητό μου ότι είχα μήνυμα. Το άνοιξα όλος αγωνία. Μήνυμα πρωί πρωί δεν είναι για καλό. Αλλά φευ, προερχόταν από τον μόνο άνθρωπο που δείχνει να μη μασάει και ψάχνει τα πράγματα σε βάθος. Αλέξης Μητρόπουλος, ο επιλεγόμενος και “ήμουν κάποτε το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ” ο αποστολέας, και το κείμενο του μηνύματος το μεταφέρω ως έχει: “η κυβέρνηση νομιμοποίησε προχθές όλα τα αυθαίρετα σε δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους (και ρέματα). Ιδού ο νόμος: 4495/17. Εμπαίζουν τους πληγέντες”.

Εγώ τώρα, για να είμαι ειλικρινής, δεν άκουσα πουθενά στη Βουλή να γίνεται λόγος για τις επιπτώσεις του συγκεκριμένου νόμου, πιθανές ή βέβαιες. Προφανώς διότι έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη περίπτωση νομοθετικής πρωτοβουλίας της Βουλής στην οποία πίσω από διατάξεις, παραγράφους, υποπεριπτώσεις κ.λπ. κρύβεται ο διάβολος…

Το ξέρω ότι ακούγεται παράταιρο να μιλάς κάτω από τέτοιες συνθήκες –μιας εθνικής κλίμακας καταστροφή –για τις εκλογές της Κεντροαριστεράς, όμως είναι απαραίτητο να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος, από τη στιγμή που δεν αναβλήθηκαν για μια δυο εβδομάδες, να πραγματοποιηθεί η αυριανή ψηφοφορία για να λήξει αυτή η εκκρεμότητα και να έχει ο νέος ηγέτης της κεντροαριστεράς από Δευτέρα το βαρύ έργο να ανασυγκροτήσει την παράταξη.

Κατά τη γνώμη μου, όποιος και να εκλεγεί εκ των δύο μεταξύ της Φώτης Γεννηματά και του Νίκου Ανδρουλάκη θα πρέπει να ξεκινήσει έναν κύκλο επαφών όχι μόνο με όσους έλαβαν μέρος στις εκλογές αλλά και με τις προσωπικότητες του χώρου προκειμένου να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη για να μπορέσει να υλοποιηθεί ο βασικός στόχος, που είναι η ανασυγκρότηση. Τα υπόλοιπα, αν έγινε ή δεν έγινε το debate ή αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνουν αύριο οι εκλογές, θα τα κρίνει η Ιστορία…