Ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς βρίσκεται ακόμη σε εμβρυώδη κατάσταση, με την έννοια ότι δεν έχει ακόμη αποκτήσει τα τυπικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά του. Παρότι πολλά μένουν να προσδιοριστούν, η πρώτη φάση της εκλογής προέδρου, με την προσέλευση 212 χιλιάδων ανθρώπων στις κάλπες, έδειξε ότι ο υπό ίδρυση φορέας προσελκύει το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Μία ενδιαφέρουσα άσκηση είναι να κάνουμε την αναγωγή των 212 χιλιάδων που ψήφισαν για πρόεδρο σε εν δυνάμει ψηφοφόρους του νέου φορέα.
Μία απλή και υποκειμενική εκτίμηση μπορεί να βασιστεί στις γνωριμίες και στο φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον του καθενός. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι στους τέσσερις ψηφοφόρους αυτού του χώρου, μόνο ο ένας ψήφισε για πρόεδρο. H αναλογία αυτή δίνει μια εκτίμηση 850 χιλιάδων ψηφοφόρων και αναλογεί στο 14,2% των 5.950 χιλιάδων που συνήθως ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.
Μία άλλη εκτίμηση μπορεί να γίνει αν συγκρίνουμε την παρούσα ψηφοφορία με τις αντίστοιχες του 2004 και του 2007, όταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελέγη ο κ. Παπανδρέου, καθώς και του 2012, όταν εξελέγη ο κ. Βενιζέλος. Στις περιπτώσεις αυτές το ποσοστό εκείνων που ψήφισαν για πρόεδρο εν σχέσει προς τον αριθμό των ψήφων που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές ήταν 24%, 37% και 28%, αντιστοίχως. Το μέσο ποσοστό είναι 29,7%. Το ποσοστό αυτό εφαρμοζόμενο στην παρούσα περίπτωση δίνει 716 χιλιάδες ως αριθμό πιθανών ψηφοφόρων. Ο αριθμός αυτός στο σύνολο των 5.950 χιλιάδων που ψηφίζουν, αντιστοιχεί στο 12%.
Με άλλα λόγια, οι 212 χιλιάδες ψηφοφόροι προέρχονται από μια δεξαμενή 716 έως 850 χιλιάδων και σε ποσοστά οι εκτιμήσεις αυτές δίδουν για τον νέο φορέα 12% έως 14,2%. Τα ποσοστά αυτά υπερβαίνουν το άθροισμα των ποσοστών της ΔΗΣΥ και του Ποταμιού. Συνεπώς, δεν είναι αβάσιμο να πει κανείς ότι ο κόσμος της Κεντροαριστεράς επιβραβεύει και ενθαρρύνει την προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου.
Οσο επιτυχής και αν είναι η αρχή, καμία εγγύηση δεν υπάρχει ότι επιτυχής θα είναι και η συνέχεια. Οι ανταγωνιστικές τάσεις που είναι πιθανόν να εμφανιστούν στο εσωτερικό του νέου φορέα, καθώς και διάφορες εξωτερικές δυνάμεις, θα δυσκολέψουν το έργο. Ομως, το κυριότερο και δυσκολότερο έργο είναι η διαμόρφωση ενός λεπτομερούς προγράμματος για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας. Γενικές προτάσεις περί δημοκρατίας, προοδευτικότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης κ.τ.λ. δεν είναι αρκετές και δεν πείθουν κανέναν. Τα ίδια ή παρόμοια έλεγε και λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα απεδείχθησαν οικτρά ψεύδη και το τελικό αποτέλεσμα είναι η διάλυση της χώρας.
Ο νέος φορέας πρέπει γρήγορα να εκπονήσει κυβερνητικό πρόγραμμα για τρεις λόγους. Πρώτον, για να δώσει σάρκα και οστά στην ιδεολογία του. Δεύτερον για να συσπειρώσει τα μέλη του και για να ομογενοποιήσει τις αποκλίνουσες απόψεις που είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν επί διαφόρων θεμάτων. Τρίτον, για να έχει μία στέρεη βάση διαπραγμάτευσης αν προκύψει τέτοια ανάγκη.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς είναι ευρύτατος και είναι ανάγκη να βρει τον αξιόπιστο εκφραστή του στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ο Θεόδωρος Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τελευταία Νέα