Η φύση εκδικείται, όπως εκδικείται η καθημερινότητα και εντέλει η πολιτική. Ο Αλέξης Τσίπρας ενδεχομένως το αναλογιζόταν εν πτήσει προς το Γκέτεμποργκ, έπειτα από την «τράνζιτ» παρουσία του στη Μάνδρα. Η επίσκεψη κράτησε όσο χρειαζόταν για τα απαραίτητα τηλεοπτικά πλάνα, με τα οποία το Μαξίμου θα επιχειρούσε να διαγράψει την εικόνα ενός «άφαντου Πρωθυπουργού» τις ώρες της συμφοράς. Οι συσκέψεις πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου δεν είναι η κατάλληλη συνταγή για τα τραύματα μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε απόγνωση και περιμένει περισσότερα από εξαγγελίες για αποζημιώσεις. Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ που, με το νερό μέχρι το γόνατο, κουβαλούσε το 2002 σακιά για αντιπλημμυρικά στηρίγματα στα οροπέδια της Βαυαρίας, θα μπορούσε να κάνει μαθήματα για την πολιτική διαχείριση μιας καταστροφής από τους φορείς της εξουσίας.

Παραπλεύρως του Πρωθυπουργού, αλλά όσα βήματα χρειαζόταν πίσω του για να δείχνουν ως ακόλουθοι, εμφανίστηκαν στις πληγωμένες γειτονιές και οι συναρμόδιοι υπουργοί, όπως και η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου. Τα πικρόχολα συντροφικά σχόλια που ακολούθησαν φανερώνουν ότι η περιοδεία καταγράφηκε περισσότερο ως «σόου» –με το συνακόλουθο πολιτικό αντίτιμο, που από τους ίδιους συντρόφους προεξοφλείται πως θα φανεί στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Οταν κόβεις ένα δισ. ευρώ από το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για να «φουσκώσει» το μέρισμα του πλεονάσματος, λιγοστεύουν και τα επιχειρήματα την ώρα των εξηγήσεων. Αν δεν είχε κάνει ο Τσίπρας μια στάση στη Μάνδρα, εξάλλου, για κάποιους η περιφερειάρχης δεν θα είχε εμφανιστεί μέχρι σήμερα στα πλημμυρισμένα.

Ο Νίκος Τόσκας ήταν από τους πρώτους κυβερνητικούς που έφθασαν στη Μάνδρα, αλλά είναι αμφίβολο εάν μπορεί να σώσει έστω τα προσχήματα για την κυβερνητική εικόνα. Μπροστά στις φυσικές καταστροφές έχει πάντοτε σημασία το σχέδιο ετοιμότητας και αντίδρασης. Στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας δεν υπήρχαν ενδείξεις για τη θεομηνία στη Δυτική Αττική και προετοιμάζονταν μάλλον για έντονα, αλλά συνηθισμένα, καιρικά φαινόμενα που δεν θα αιφνιδίαζαν τις αρμόδιες υπηρεσίες και δεν θα απαιτούσαν ιδιαίτερα προληπτικά μέτρα. Αναγκαστικά, ο ρόλος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έγινε κρισιμότερος μετά την καταστροφή. Ωστόσο, στον δρόμο μεταξύ Μάνδρας και Βιλίων, που έχει αντικαταστήσει την παλιά ρεματιά, ο υπουργός αντελήφθη ότι πολλά θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι υπεύθυνοι φορείς σε δημοτικό, περιφερειακό και κρατικό επίπεδο είχαν φροντίσει να κινηθούν εγκαίρως. Οι παράπλευρες διέξοδοι που είχαν αποκλειστεί μετέτρεψαν τον δρόμο σε ορμητικό και φονικό ποτάμι.

Σε μια περίοδο πολιτικής πίεσης της Κατεχάκη από τις σφαίρες των Καλάσνικοφ στη Χαριλάου Τρικούπη και τις ανεμπόδιστες εισβολές του Ρουβίκωνα, ο Τόσκας δεν σκοπεύει να φορτωθεί ευθύνες που δεν ανήκουν στο υπουργείο του –έστω κι αν δεν προχωρήσει σε κριτική ή δημόσιες αιχμές για όσους και όσες όφειλαν να δράσουν νωρίτερα. Ο κεντροαριστερός υπουργός και υπαρχηγός στην κίνηση Πράττω του Νίκου Κοτζιά δεν αισθάνεται υπόλογος στην Κουμουνδούρου ούτε εμφανίζεται πρόθυμος να ανεχθεί τυχόν συριζαίικες επιθέσεις για να καλυφθούν άλλοι υπεύθυνοι. Σε επίπεδο δημόσιας τάξης και με το όποιο ρίσκο, οι διμοιρίες μετακινήθηκαν από την περιοχή του Πολυτεχνείου στη Μάνδρα για να προστατέψουν τα πλημμυρισμένα σπίτια από το πλιάτσικο, ενώ οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής ενισχύθηκαν για απάντληση υδάτων σε περισσότερες από πεντακόσιες κατοικίες μέσα σε δύο ημέρες. Ακόμη και μακριά από τη Δυτική Αττική, όμως, όλα αυτά δείχνουν ως κινήσεις κατόπιν εορτής. Και δεν αρκούν για να μεταβάλουν μια γενικευμένη εικόνα για διαχειριστική ανικανότητα μιας κυβέρνησης που μέσα σε τρεις μήνες πνίγεται διαδοχικά στο κάρβουνο, στην πίσσα και, τώρα, στη λάσπη.