Η κωμωδία ως ύφος

Η πρώτη τους συνεργασία ήταν το 1992 για τις ανάγκες των τηλεοπτικών «Δέκα μικρών Μήτσων». Για να πατήσουν, ωστόσο, παρέα τη θεατρική σκηνή έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια και ο ελληνικός κόσμος που περιέγραφαν απ’ τη συχνότητα τότε του Mega να γίνει μέχρι σήμερα αρκετά πιο σκούρος εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Παρ’ όλα αυτά, τα δημιουργικά ερεθίσματα μεταξύ τους παραμένουν σχεδόν τα ίδια. Γι’ αυτό και η Σοφία Φιλιππίδου θα ενώσει τις υποκριτικές της δυνάμεις με τον Λάκη Λαζόπουλο στην παράσταση «Α-πε-λπι-σί-το» από την ερχόμενη Δευτέρα στο Θέατρο Αθηνών. Σε μια στιγμή μάλιστα που ο παρτενέρ της αντιμετωπίζει σε μόνιμη βάση την κατηγορία για τον τηλεοπτικό και επιθεωρησιακό λαϊκισμό που εξέθρεψε.

«Το πρώτη φορά στη σκηνή μαζί μοιάζει με σύνθημα αλλά είναι αλήθεια. Ηρθε σε μια στιγμή στη ζωή μου που ήμουν έτοιμη να δεχτώ αυτή την πρόταση. Είναι ευγενική η συνεργασία, έχει μέσα αγάπη, αποδοχή, συμπάθεια, αλληλοεκτίμηση. Ηθελα πάρα πολύ να βρεθώ μαζί του. Πιστεύω πολύ στο εκρηκτικό μείγμα που δημιουργείται από τους δυο μας. Και θεωρώ αυτονόητη τη συνεργασία μας. Το να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, το χιούμορ μας, την αγάπη μας για το θέατρο, αυτό το ταλέντο που έχουμε να επικοινωνούμε με το κοινό και να δώσουμε κυρίως χαρά στον κόσμο που είναι και το ζητούμενο», αναφέρει η Σοφία Φιλιππίδου.

Από την παράσταση περνούν χαρακτήρες με προσωπικά βάσανα που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σ’ ένα αόρατο σπίτι, αποκομμένοι από τον κοινωνικό ιστό. Γυμνοί μπροστά στην κρίση, αρχίζουν να αφηγούνται τα υπαρξιακά τους στήνοντας μια επιθεώρηση δωματίου όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Λάκης Λαζόπουλος. «Είναι κάτι δικό του. Περιέχει τον τρόπο που σκέφτεται ο ίδιος κι επιπλέον είναι η σύλληψη του έργου. Είναι μικρό και υπόγειο με την αλληγορική έννοια», τονίζει η ηθοποιός.

Αυτό το θεατρικό είδος δεν είναι άγνωστο στη Φιλιππίδου. Στη δεκαετία του 1980, την εποχή της άνθησης της επιθεώρησης, είχε συμμετάσχει σε πολλές επιτυχημένες αθηναϊκές επιθεωρήσεις υπό την καθοδήγηση σημαντικών μετρ του είδους, όπως οι Διαγόρας Χρονόπουλος και Γιάννης Δαλιανίδης. Τα πρώτα της βήματα στο θέατρο τα έκανε στη Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, συνεργαζόμενη με το Θεατρικό Εργαστήριο της Τέχνης και την Πειραματική Σκηνή Τέχνης. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Συνεχίζοντας την επιμόρφωση στον χώρο της υποκριτικής, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Δραματουργίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου.

Η κάθοδος στην Αθήνα τριγύριζε καιρό στο μυαλό της αφού οι άνθρωποι του περιβάλλοντός της την συμβούλευαν να τολμήσει την μετακόμιση στην πρωτεύουσα. Ομως η σπίθα που πυροδότησε τη φυγή άναψε όταν το 1985 τής προτάθηκε μόνιμη θέση στα ΤΕΙ της γενέτειράς της όπου ήδη δίδασκε για χρόνια γερμανικά. Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως θα δοκίμαζε τις δυνάμεις της σε μια παράσταση αλλά στο ταξίδι της για την Αθήνα δεν έκλεισε ποτέ εισιτήριο επιστροφής. Εχοντας ως βάση τα Εξάρχεια, τα οποία πεισματικά αρνείται να εγκαταλείψει, αρχίζει να ξεδιπλώνει το ταλέντο της συμμετέχοντας σε σημαντικές παραστάσεις και διατηρώντας πάντα το δικαίωμα να ιδιωτεύει όταν την κουράζει η υπερέκθεση.

Στο θεατρικό βιογραφικό της προσθέτει τη συνεργασία με γνωστούς καλλιτέχνες όπως οι Σταμάτης Φασουλής, Παντελής Βούλγαρης, Γιώργος Κιμούλης και Γιάννης Ιορδανίδης. Οι κλασικοί ρόλοι δεν λείπουν και, ανάλογα με την περίσταση, χρησιμοποιεί το φιζίκ της για να ερμηνεύσει Τσέχοφ, Λόρκα, Ουίλιαμς, Μπέκετ, Ιονέσκο, Πίντερ αλλά και Ευριπίδη ή Αριστοφάνη. Οταν βρίσκει τον χώρο βουτάει και η ίδια στη σκηνοθεσία απλώνοντας το όραμά της στη σκηνή των παραστάσεων όπως «Το φιντανάκι» του Παντελή Χορν, «Μαύρος γάμος» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, «Καρφίτσες στα γόνατα» της Ρούλας Γεωργακοπούλου και φέτος «Καθώς ψυχορραγώ» του Φόκνερ. Παράλληλα, δοκιμάστηκε και στον κινηματογράφο βάζοντας υποκριτική σφραγίδα σε ταινίες όπως «Το ριγέ» (μικρού μήκους) και «Peppermint» του Κώστα Καπάκα, «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο» των Θανάση Παπαθανασίου – Μιχάλη Ρέππα και «Λουκουμάδες με μέλι» της Ολγας Μαλέα.

Φιλόξενη θέση βρήκε και στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Από τις παραγωγές της ΕΡΤ του 1980 μέχρι τα ψυχαγωγικά σίριαλ του Mega όπως «Οι τρεις Χάριτες», «Ντόλτσε βίτα», «Εμείς κι εμείς», «Δυο ξένοι», «Safe sex» και «Το κόκκινο δωμάτιο» στις δεκαετίες 1990 και 2000, πάντα έδινε τη δική της πινελιά, από κλοουνίστικη έως δραματική, σε όποιο χαρακτήρα την καλούσαν να ενσαρκώσει. Στα FM, πάλι, υπήρξε συνεργάτις του Γιώργου Μητσικώστα στον Σκάι ενώ έκανε περάσματα από τον Flash και άλλους σταθμούς της εποχής. Πάντα έχοντας την ανάγκη της έκφρασης, πήρε τον Ιανουάριο του 2013 τη δική της στήλη «Η ματιά της Σοφίας» στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» κάθε Σάββατο για δύο χρόνια. Τον Νοέμβριο του 2014 εξέδωσε και το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Με μια σκάλα στο φεγγάρι» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Τέλος, έχει στήσει ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες τις οποίες βοηθάει στο ανέβασμα έργων ενώ έχει διδάξει θέατρο και υποκριτική σε σεμινάρια λαϊκής επιμόρφωσης του υπουργείου Παιδείας.