Νέος πρόεδρος στην Ομοσπονδία Αρσης Βαρών ο Πύρρος Δήμας. Με τον Τζούλιο Συναδινό (γενικό γραμματέα Αθλητισμού, για όσους αγνοούν την περίπτωση) να ενοχλείται σφόδρα και να αποφαίνεται: «Ο,τι λάμπει στην Αρση Βαρών δεν είναι χρυσός». Κατά μία περίεργη σύμπτωση, όσοι διατελούν πολιτικοί προϊστάμενοι στον Αθλητισμό, δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από το σύνδρομο ιδιοκτησίας. Ενδεχόμενα, επειδή ο θεσμός της ΓΓΑ ανατρέχει στην 21η Απριλίου και στον αντισυνταγματάρχη Πεζικού, Κ. Ασλανίδη. Κάπως έτσι, ο ακάματος Χαράλαμπος Σταύρος Κοντονής θεωρούσε το ποδόσφαιρο ιδιοκτησία του. Ανοιγε κι έκλεινε τα γήπεδα κατά βούληση, όριζε τον διαιτητή και τους βοηθούς στον τελικό του Κυπέλλου. Ο Τζούλιο Συναδινός στην προκειμένη περίπτωση εξέφρασε τη δυσφορία και τον εκνευρισμό του. Επειδή ο Πύρρος Δήμας έχει «πλουσιοπάροχο συμβόλαιο» με την Αμερικανική Ομοσπονδία και επειδή, όταν λείπει στο εξωτερικό, θα τον αντικαθιστά ο Δ. Βαλασιάδης: «Μπες βγες, οι προέδροι αλληλοκαθαιρούνται. Θα μας πουν τον λόγο»; (Από πού προκύπτει δηλαδή ότι είναι υποχρεωμένοι να του δώσουν λογαριασμό;) Για να καταλήξει στο περισπούδαστο και πρωτότυπο «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Ο Τζούλιο! Ο Τζούλιο, που η μοναδική αθλητική δραστηριότητά του, πριν τον τοποθετήσει το κόμμα στη ΓΓΑ, ήταν η συμμετοχή του στο ΔΣ της ερασιτεχνικής ΑΕΚ υπό την προεδρία του Δημήτρη Χατζηχρήστου, απέναντι στον τρεις φορές χρυσό ολυμπιονίκη. Σαν να λέμε ότι ο Φλωρινιώτης σχολίασε τις επιλογές και τη δραστηριότητα του Ρίκι Μάρτιν. Ο Κλαπανάρας, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Δεν είναι δουλειά, του εν λόγω Συναδινού, να παρατηρεί, να αντιδικεί, να κρίνει και να κατακρίνει. Είναι αρκετός ο Πολάκης. Δεν χρειάζεται δεύτερος. Κανείς άλλωστε δεν ψήλωσε προσπαθώντας να κοντύνει τους άλλους.

(Στον «Χρυσό και τον ντενεκέ», ταινία του Ιωνα Νταϊφά το 1952, μοναδικός πρωταγωνιστής ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος. Στην προκειμένη περίπτωση, οι πρωταγωνιστές είναι δύο)