Αν μια ομάδα μπει στη διαδικασία να αμφισβητήσει τα τερτίπια της μπάλας, θα το πληρώσει. Αν πάλι πιστέψει πως κέρδισε πριν ακουστεί το… στραγάλι, θα παίξει με τη φωτιά. Αν χάσει τη συγκέντρωσή της στα τελευταία δευτερόλεπτα, έχοντας τη σκέψη στους πανηγυρισμούς, τότε έρχονται τα πάνω κάτω.

Ολα αυτά έγιναν σ’ ένα λεπτό, στο τελευταίο των καθυστερήσεων, χθες το βράδυ στη Λεωφόρο. Και τα έκανε ο «αυτόχειρας» Παναθηναϊκός γιατί πολύ απλά πίστεψε ότι το ματς τέλειωσε πριν σφυρίξει ο Καλογερόπουλος.

Το Τριφύλλι είχε στα χέρια του μια τεράστια νίκη. Τεράστια από πολλές απόψεις, μα κυρίως για το γόητρο του συλλόγου. Την είχε αλλά την έχασε. Κι εκεί στα χασομέρια (94′ και κάτι ψιλά) έγινε της… κόντρας. Το σουτ του Λιβάγια βρήκε στόχο λόγω της παρεμβολής αμυντικού των Πρασίνων και η ΑΕΚ γλίτωσε την ήττα. Το θέμα όμως που σίγουρα καίει τον Μαρίνο Ουζουνίδη είναι η αντίδραση της ομάδας του.

Ο τρόπος που ενήργησε ο Παναθηναϊκός στο τελευταίο λεπτό του ματς φανέρωσε έλλειψη καθαρής σκέψης. Οταν ένα ματς και μάλιστα ντέρμπι φτάνει δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, η ομάδα που προηγείται δεν μπορεί να παρουσιάζει την εικόνα που είχε στη φάση (την τελευταία φάση του παιχνιδιού) το Τριφύλλι.

Μια ασύνδετη άμυνα, χωρίς μαρκαρίσματα και αρκετά μέτρα ψηλά από την περιοχή του Βλαχοδήμου. Τι άλλο μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός για να προκαλέσει την τύχη του. Την ατυχία του αν προτιμάτε. Οι φωνές του Ουζουνίδη θα ηχούν στ’ αφτιά των παικτών του Παναθηναϊκού για πολύ καιρό. Και δεν μπορεί κανείς να του ρίξει άδικο. Οι Πράσινοι δώρισαν στην ΑΕΚ τον βαθμό της ισοπαλίας και οι Κιτρινόμαυροι έφυγαν από τη Λεωφόρο με την ικανοποίηση ότι δεν έχασαν το παιχνίδι. Κι όταν λέμε για «δώρο» του Παναθηναϊκού στην ΑΕΚ, η αναφορά έχει να κάνει με τα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Οταν ακούστηκε το στραγάλι, το ματς ήταν 1-1.