Αν μας υπενθυμίζει κάτι η πολιτική κρίση στη Γερμανία είναι η ταχύτητα με την οποία γίνεται ρευστό το τοπίο στην Ευρώπη. Καταδεικνύει ακόμη ότι στη Γηραιά Ηπειρο του 21ου αιώνα δεν υπάρχει απλώς εσωτερική κρίση. Οτι οι κρίσεις σήμερα δεν γνωρίζουν σύνορα, είτε πρόκειται για την κρίση της ευρωζώνης και του δημόσιου χρέους είτε για την προσφυγική. Ο νέος αυτός κανόνας δεν θα μπορούσε ασφαλώς να είναι διαφορετικός για μια κρίση που αφορά τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Το πολιτικό έδαφος της Γερμανίας δεν είναι σαθρό όπως άλλοτε. Η χώρα του Ρήνου διαθέτει τα απαραίτητα θεσμικά εργαλεία και την πολιτική κουλτούρα που θα της επιτρέψουν κάποια στιγμή να βγει από τον βάλτο της αστάθειας με το μικρότερο δυνατό κόστος για τη συνοχή του πολιτικού της συστήματος και της κοινωνίας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έως τότε μπορεί να αισθάνεται κανείς ασφαλής και να πορεύεται αμέριμνα. Η ανησυχία που εκφράζουν στις Βρυξέλλες αλλά και κατά μόνας οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με προεξάρχον το Παρίσι, μαρτυρά ακριβώς ότι αυτή είναι κάθε άλλο παρά η εποχή της αμεριμνησίας.
Σε αυτές τις συνθήκες απαιτείται συνεχής εγρήγορση. Ακόμη περισσότερο, απαιτείται από τη δική μας χώρα, η οποία εξακολουθεί να βιώνει τη δική της κρίση, βρίσκεται δηλαδή σε δυσχερέστερη θέση σε σχέση με τους περισσότερους από τους εταίρους της. Είναι σαφές ότι ο εφησυχασμός σε ένα τοπίο συνεχούς ρευστότητας θα ήταν εγκληματικός.
Τελευταία Νέα