Τυχοδιώκτες

Την Ευρώπη πολλοί μίσησαν και προσπάθησαν να διαλύσουν. Πάντα για το καλό της φυσικά, προς όφελος των λαών που υποτίθεται ότι τους καταπιέζουν οι κακοί γραφειοκράτες και οι πλούσιες ελίτ. Στην εκστρατεία υπονόμευσης της Ευρώπης πρωταγωνίστησαν άλλοτε οι ακροαριστεροί, στο πλαίσιο του αγώνα τους κατά των μονοπωλίων, και άλλοτε οι ακροδεξιοί, στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας. Ενίοτε μάλιστα συνεργάζονταν μεταξύ τους. Και πάντα αποτύγχαναν.

Ο τελευταίος που πήρε τη σκυτάλη είναι ένας 38χρονος γερμανός εθνικιστής, που οδηγεί μια Πόρσε 911, μισεί τους μετανάστες, θεωρεί πως η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία είναι μια πραγματικότητα την οποία η Γερμανία πρέπει να δεχθεί και θέλει σώνει και καλά την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Λέγεται Κρίστιαν Λίντνερ. Εδώ και τέσσερα χρόνια ηγείται του κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP), στο οποίο εντάχθηκε στα 18 του. Και τη νύχτα της περασμένης Κυριακής τίναξε στον αέρα τις συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Ο βασικός λόγος που το έκανε είναι η εκδίκηση. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εικόνες των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων να πανηγυρίζουν το 2013 για τον αποκλεισμό του κόμματός μας από το Κοινοβούλιο», γράφει στο βιβλίο του Schattenjahre (Τα σκοτεινά χρόνια), που κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου στη Γερμανία και βρίσκεται στην ένατη θέση των μπεστ σέλερ. Ο στρατηγικός του στόχος όμως είναι να απομακρυνθεί η Ανγκελα Μέρκελ από την καγκελαρία και να ματαιωθούν τα σχέδια του Εμανουέλ Μακρόν για την επανίδρυση της Ευρώπης.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το FDP παίζει το αντιευρωπαϊκό χαρτί. Ο Ζαν Κατρεμέρ της Λιμπερασιόν υπενθυμίζει ότι την περίοδο 2009-2013 που οι Φιλελεύθεροι μετείχαν στην κυβέρνηση ο ευρωσκεπτικισμός τους εμπόδισε το Βερολίνο, και κατά συνέπεια την ευρωζώνη, να απαντήσει γρήγορα και αποφασιστικά στην ελληνική κρίση. Μπροστά στον κίνδυνο ένα τοπικό πρόβλημα να μετατραπεί σε συστημική κρίση, που μπορεί να σήμαινε και το τέλος του ευρώ, η καγκελάριος στράφηκε για βοήθεια στους Σοσιαλδημοκράτες. Στους ίδιους, δηλαδή, που σήμερα ζητούν το κεφάλι της ως αντάλλαγμα για να λάβουν μέρος σε έναν Μεγάλο Συνασπισμό…

Η ιδέα της Τζαμάικας ήταν εξαρχής κακή. Και θα οδηγούσε τόσο τη Γερμανία όσο και την Ευρώπη σε παράλυση. Ο τυχοδιωκτισμός του Λίντνερ μπορεί να αποδειχθεί τελικά ευεργετικός. Αν η Μέρκελ καταφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς τους Φιλελεύθερους, και με δεδομένο ότι δεν θα έχει πια έναν εμμονικό Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών, θα είναι ελεύθερη να πετάξει από το καράβι μερικές γερμανικές ιερές αγελάδες και να συνεργαστεί απερίσπαστη με τον Μακρόν για τη δημιουργία μιας «κυρίαρχης Ευρώπης».