Οι έλληνες ποδοσφαιριστές που πηγαίνουν στο εξωτερικό δηλώνουν συχνά-πυκνά ότι στη χώρα που αγωνίζονται έχουν βρει τη χαρά τους, ότι απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο, ότι δεν πρόκειται να γυρίσουν ξανά στην Ελλάδα κ.λπ. Οι περισσότεροι σε χρόνο ρεκόρ αρχίζουν να νοσταλγούν την Ελλάδα και παίρνουν το αεροπλάνο κι έρχονται εδώ ακόμα και για ένα βράδυ στα μπουζούκια. Κάποιοι καταλαβαίνουν ότι δεν θα είναι όλα εύκολα και ρόδινα, όταν γίνονται και στόχος κριτικής. Ενα τελευταίο τέτοιο παράδειγμα είναι ο Κώστας Μήτρογλου.

Σεπτέμβρης

Ο Μήτρογλου παρουσιάστηκε στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ με τυμπανοκρουσίες τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πήγε εκεί με τις ευχές του Μίτσελ, που είπε στους Γάλλους τα καλύτερα. Κουβάλησε μαζί του τη φήμη του σπουδαίου σκόρερ, αλλά κι έναν τραυματισμό, που τον πήγε πίσω. Το ξεκίνημά του στο γαλλικό πρωτάθλημα δεν είναι ούτε εντυπωσιακό, ούτε όμως και άθλιο. Πέτυχε δυο γκολ μέχρι στιγμής –αλλά έχει αγωνιστεί σχετικά λίγο: μόλις σε 7 παιγνίδια. Πιο πολύ και από τον τραυματισμό του, ωστόσο, αποδείχθηκε πρόβλημα για τον ίδιο ότι είναι η ακριβότερη φετινή μεταγραφή της Μαρσέιγ, που δεν είναι πια μια ομάδα που έχει πολλά χρήματα για μεταγραφές. Ο καλός έλληνας παίκτης βρήκε με το καλημέρα έναν δύσκολο αντίπαλο: τις μεγάλες προσδοκίες.

Ονειρο

Οταν ο έλληνας σέντερ φορ πήγε στη Μαρσέιγ είναι αλήθεια πως οι οπαδοί της ομάδας περίμεναν στη θέση του τον Ζιρού από την Αρσεναλ –μιλάμε για πραγματικό όνειρο γιατί τα χρήματα που οι Κανονιέρηδες θέλουν, οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να τα δώσουν ποτέ. Ο Μήτρογλου έδωσε μια συνέντευξη Τύπου όπου μίλησε για πολλά –μεταξύ των οποίων και για τον Ζιρού. «Δεν ξέρω τι όνομα επιθετικού υποσχέθηκαν στους οπαδούς. Η Μαρσέιγ είναι μεγάλη ομάδα, το ότι ψάχνει μεγάλους επιθετικούς μου φαίνεται φυσιολογικό. Είμαι υπερήφανος που με επέλεξαν. Δεν ξέρω για τον Ζιρού. Είναι ένας μεγάλος παίκτης που παίζει σε μια μεγάλη ομάδα. Από επιθετικούς, μου αρέσει πολύ ο Λουίς Σουάρες» είπε. Τι το ήθελε; Οι δηλώσεις αυτές έκτοτε χρησιμοποιούνται περίπου εναντίον του. Λες κι ο Μήτρογλου είναι αυτός που στέρησε από τους οπαδούς της Μαρσέιγ τον Ζιρού.

Παλαίμαχοι

Ενα μεγάλο πρόβλημα για τους νεοφερμένους ποδοσφαιριστές σε όλο τον κόσμο είναι οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές –αυτοί που κάποτε αγωνίζονταν στις ομάδες στις οποίες οι ίδιοι ανήκουν. Αυτοί είναι συνήθως οι πιο αυστηροί κριτές τους και τον Μήτρογλου στη Μασσαλία τον περίμενε ένας τέτοιος: ο παλιός άσος της ομάδας και σήμερα τηλεσχολιαστής Κριστόφ Ντουγκαρί. Οταν ο έλληνας παίκτης έφτασε στη Μασσαλία τον υποδέχθηκε λέγοντας μια υπερβολή, ότι δηλαδή πρόκειται για φορ περιοχής που είναι «κράμα Μπραντάο και Ραβανέλι». «Χρησιμοποιεί εξαιρετικά το κορμί του. Δεν έχει τόση φινέτσα όση ο Μπραντάο, αλλά είναι παίκτης περιοχής», είχε υποστηρίξει, προβλέποντας ότι θα βάλει πολλά γκολ. Σε χρόνο ρεκόρ όμως άλλαξε την εκτίμησή του. Μολονότι ο Γιάννης Κομπότης πρέπει να έμεινε ενθουσιασμένος ακούγοντάς τον: θυμίζω ότι ο Μπραντάο αγωνίζεται στον Λεβαδειακό πλέον.

Ευκαιρία

Εδώ και καιρό, ο Ντουγκαρί επιτίθεται στον Μήτρογλου σε κάθε ευκαιρία. Πριν από δυο μέρες είπε ότι αναρωτιέται «πώς αυτό το παιδί μπόρεσε κι έβαλε 20 γκολ, ακόμη και στην Πορτογαλία». «Δεν ζητά την μπάλα, οι μεταβιβάσεις του είναι κάκιστες, κοντρολάρει την μπάλα με το γόνατο, είναι καταστροφικός και δεν έχει ταχύτητα» τόνισε σε τηλεοπτική εκπομπή, προσθέτοντας πως το ότι «ο Μήτρογλου να παίρνει τη θέση του Ζερμέν είναι απίστευτο». Είναι όντως απίστευτη η σύγκριση με τον Ζερμέν. Κυρίως αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ζερμέν δεν έχει βάλει ακόμα γκολ, μολονότι έχει αγωνιστεί και περισσότερο.

Επιθέσεις

Τι τον έχει πιάσει τον Ντουγκαρί και του κάνει τέτοιες επιθέσεις; Ούτε τρελάθηκε, ούτε έχει κάτι προσωπικό με τον έλληνα άσο. Απλά λειτουργεί με τον διπλό ρόλο του τηλεσχολιαστή και του παλαίμαχου: ο τηλεσχολιαστής πρέπει να είναι κυνικός και σκληρός για να τραβάει την προσοχή και ο παλαίμαχος πρέπει να δείχνει ότι αφουγκράζεται τον κόσμο της ομάδας, που περίμενε κάτι καλύτερο. Επενδύοντας στην κυνικότητα και στο χάιδεμα των αφτιών του οπαδού, κανείς ποτέ δεν έχασε.

Κράξιμο

Θα το αντέξει ο Μήτρογλου αυτό το συνεχόμενο κράξιμο και μάλιστα σε εθνικό δίκτυο; Ας το ελπίσουμε –κυρίως για τον ίδιο. Δεν είναι καθόλου συνηθισμένος σε μια τέτοια αντιμετώπιση και μέχρι τώρα, όπου δεν ένιωθε βασιλιάς, δεν κατάφερε να δώσει όσα μπορεί. Το ότι ωστόσο έχει σταματήσει να πανηγυρίζει κάνοντας τις αγαπημένες του υπερβολές με ανησυχεί. Σε μια τελευταία του συνέντευξη τον ρώτησαν αν όντως τον λένε «πιστολέρο» γιατί πανηγυρίζει παριστάνοντας ότι τραβάει το όπλο του. Απάντησε «ναι», τονίζοντας όμως ότι θα το σταματήσει «γιατί δεν είναι ωραίο σε αυτό τον κόσμο να θυμίζεις τα όπλα πανηγυρίζοντας γκολ». Βρίσκω την απάντηση εξαιρετικά ώριμη. Πρόκειται όμως για κακό σημάδι…