Χωρίς πίστωση χρόνου

Καλοκαίρι του ’93. Η ΑΕΚ έχει φύγει για προετοιμασία στο Τέγκερνζε, μια κυριλέ τοποθεσία έξω από το Μόναχο, αγαπημένο τόπο του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Στην αποστολή μετέχει και ένα ψαρωμένο παιδί, ακριβώς 22 χρόνων, που μόλις είχε έρθει από τον Λεβαδειακό: ο Μιχάλης Κασάπης. Οταν μιλάμε για ψαρωμένο άτομο, η αναφορά γίνεται για τα εκτός γηπέδου. Στο χορτάρι, μεταβάλλεται σε πάνθηρα! Πιάνω θέση στην εξέδρα να παρακολουθήσω το πρώτο φιλικό με μια αδύναμη ομάδα –το όνομα μικρή σημασία έχει, μπιραρία μπορεί να ήταν -, κρατάμε την ομπρέλα γιατί έβρεχε και το τερέν ήταν γεμάτο λάσπη. Και άξαφνα, βασικός ο Κασάπης και με θαυμαστή ικανότητα να προσφέρει, να ανεβοκατεβαίνει την πλευρά, να δημιουργεί. Αν δεν λαθεύω έπαιξε σε όλο το ματς, ενθουσίασε το τιμ των Ντούσκο – Ραβούση και έκτοτε δεν έχασε ξανά τη θέση του. Για την ακρίβεια, η ΑΕΚ βρήκε για 11 συναπτά χρόνια έναν από τους καλύτερους αριστερούς μπακ-χαφ της ιστορίας της.

Το ’95, ο Ολυμπιακός έφερε στο Λιμάνι έναν πιτσιρικά (23) από την Πάτρα που αγωνιζόταν σε θέση χαφ: τον Γρηγόρη Γεωργάτο. Σπουδαία πάστα παίκτη, μάλιστα ισοδυναμούσε με ατραξιόν στα παιχνίδια που έδινε η Παναχαϊκή και είχε την τάση αλλά και τη δύναμη να περνά ώρες ώρες τους πάντες! Ο Ολυμπιακός, περιττό να το υπενθυμίσω, πέτυχε διάνα. Ο Γκέο έφτασε να αγωνιστεί ακόμη και στο Καμπιονάτο, ενώ έδεσε επί σειρά ετών με τον Τζόρτζεβιτς, δημιουργώντας αχτύπητο δίδυμο που επάξια σάρωσε τους τίτλους. Δεν χρειάζεται καν να επισημανθεί ότι ο Γεωργάτος μονομιάς έγινε βασικός στον Πειραιά, σε μια εξ ορισμού δύσκολη και απαιτητική ομάδα.

Προσδοκίες

Το περασμένο καλοκαίρι, ένας ακόμη νέος είδε τα όνειρά του να πραγματοποιούνται. Ο Λεονάρντο Κούτρης στα 22 του μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό και έχει κάποια στοιχεία που οδήγησαν αρκετούς να τον βαφτίσουν νέο Γεωργάτο. Το ύψος (1,75 μ.), η ωραία γλυκιά σέντρα και πάνω απ’ όλα η θητεία στη μεσαία γραμμή που ωφελεί όσους γυρίζουν πίσω προκειμένου να μετατραπούν σε αμυντικούς. Γιατί οι ισχυρές ομάδες έχουν ανάγκη παίκτες που κατεβαίνουν και συνδράμουν στο επιθετικό κομμάτι –αυτό ο Κούτρης το κάνει και με το παραπάνω. Φυσικά, τα περί Γεωργάτου είναι τουλάχιστον υπερβολικά και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να φουσκώνουν τα μυαλά των πιτσιρικάδων. Ο Κούτρης δεν δείχνει τέτοιο παιδί. Συνεσταλμένος παραμένει. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Τα πάντα θα φανούν στην πορεία και τη διαδρομή του. Επί του παρόντος κρατάμε το εξής: ο Λεμονής τον εμπιστεύεται απόλυτα και τον πάει με χίλια! Για να αποδειχθεί ότι αν ένας έχει αξία, τα περί προσαρμογής και τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα. Ο καλός μπαίνει και παίζει. Αμέσως!