Ο εφιάλτης μου κράτησε τρία χρόνια

Λίγους μήνες μετά τη γνωριμία τους, ήρθε ο γάμος. Για εκείνη, όμως, πολύ σύντομα αποδείχθηκε πως ο βίος δεν θα ήταν καθόλου ανθόσπαρτος. Μέρα με τη μέρα, η Π. έβλεπε τον σύζυγό της να μεταμορφώνεται σε έναν άνθρωπο που δεν είχε καμία σχέση με τον άνδρα που είχε ερωτευτεί και παντρευτεί. Τα γλυκά λόγια έδωσαν τη θέση τους στις καθημερινές προσβολές και οι αγκαλιές στα χαστούκια και στον ξυλοδαρμό.

Τα πρώτα σύννεφα στον γάμο τους φάνηκαν λίγο μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Οι στιγμές έντασης ήταν πολλές. Η νεαρή γυναίκα ήθελε να πιστεύει πως η πίεση που ένιωθε ο σύζυγός της στη δουλειά αλλά και τα νέα δεδομένα που έφερε ο ερχομός του νέου μέλους ήταν οι αιτίες που έκαναν εκείνον να αλλάξει τόσο. Ανεχόταν ακόμη και τη βίαιη συμπεριφορά του, φοβούμενη τον περίγυρο και τα σχόλιά του, και εμφανιζόταν παντού ως μια σύζυγος και μητέρα πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Μέχρι που τα σημάδια στο σώμα της από τους ξυλοδαρμούς –ακόμη και μπροστά στο ανήλικο παιδί –δεν μπορούσαν πια να καλυφθούν.

Η Π. πήρε την απόφαση, μετά τον Γολγοθά των τριών ετών που έζησε, να καταγγείλει την κακοποίηση από τον σύζυγό της και να ζητήσει βοήθεια σε έναν από τους ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν στη χώρα μας.

Δυστυχώς, όμως, η ιστορία της νεαρής Π. είναι μία μόνο από τις χιλιάδες ιστορίες κακοποιημένων γυναικών που αποκαλύπτονται και τόσων άλλων που μένουν για πάντα κρυμμένες. Σημειώνεται πως η 25η Νοεμβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας των Γυναικών.

Το προφίλ. Ελληνίδα, ηλικίας 25-39 ετών, παντρεμένη, μητέρα, εργαζόμενη και με πανεπιστημιακή μόρφωση είναι το προφίλ της κακοποιημένης γυναίκας στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων. Οσο για το προφίλ των δραστών, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, δεν υπάρχει, καθώς μπορεί να ανήκουν σε οποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική τάξη, ηλικιακή ομάδα, υπηκοότητα, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου.

«Τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης ήταν οι γυναίκες. Ολη αυτή η κοινωνικοοικονομική κατάσταση περιθωριοποίησε τις γυναίκες. Μαζί με την κρίση ήρθε ακόμη πιο έντονα και η ενδοοικογενειακή βία» εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο κοινωνιολόγος Χαράλαμπος Στέρτσος. Ενα μεγάλο ποσοστό κακοποιημένων γυναικών, όπως λέει, δεν καταγγέλλει τη βία, με τον φόβο των επιπτώσεων στη ζωή τους. «Αλλωστε, στην εγκληματολογία υπάρχει ένας… σκοτεινός αριθμός, το 80%, που είναι υποθέσεις που δεν καταγγέλλονται και δεν βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια».

Η Γραμμή SOS 15900 της ΓΓΙΦ μέσα σε έναν χρόνο –από τις 19 Νοεμβρίου 2016 έως τις 19 Νοεμβρίου 2017 –δέχθηκε συνολικά 5.041 κλήσεις. Από αυτές, το 85% αφορούσε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας και μάλιστα η πλειονότητα των συγκεκριμένων καταγγελιών έγινε από τις ίδιες τις κακοποιημένες γυναίκες. Η ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως τον σύζυγο –νυν ή πρώην –ήταν η συνηθέστερη καταγγελία, ενώ το 2% των καταγγελιών αφορούσε σεξουαλική παρενόχληση και σε 18 κλήσεις ανέφεραν περιπτώσεις βιασμού.

Ο ξενώνας του Δήμου Αθηναίων. Λειτουργεί καθημερινά όλο το 24ωρο και παρέχει προσωρινή ασφαλή φιλοξενία, πληροφόρηση και ψυχοκοινωνική στήριξη μέσω εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Ο ξενώνας κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Αθηναίων έχει δυναμικότητα 40 δωματίων και φιλοξενεί γυναίκες – θύματα βίας με τα παιδιά τους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Οι περισσότερες ωφελούμενες μετά την ψυχοκοινωνική στήριξη από τις εξειδικευμένες συμβούλους βρήκαν εργασία και νοίκιασαν δικό τους σπίτι.

Οπως τονίζει η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρόνοιας και Ισότητας του δήμου Μαρία Στρατηγάκη, μέχρι τώρα έχουν φιλοξενηθεί συνολικά 94 γυναίκες, εκ των οποίων οι 31 ήταν πρόσφυγες, και 95 παιδιά, εκ των οποίων τα 38 ήταν προσφυγόπουλα. «Στις 25 Νοεμβρίου 2009, από τη θέση της γενικής γραμματέως Ισότητας των Φύλων εξαγγείλαμε το πρώτο Εθνικό Πρόγραμμα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών, στο πλαίσιο του οποίου δημιουργήθηκε με πλήρη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ το Πανελλαδικό Δίκτυο 61 Δομών για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας (πανελλαδική Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900, Συμβουλευτικά Κέντρα και Ξενώνες Κακοποιημένων Γυναικών). Με μεγάλη ικανοποίηση παρακολουθώ τη συνέχιση αυτού του έργου και τη συνεχή ανάπτυξή του. Ο ξενώνας κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Αθηναίων αποτελεί σημαντική κοινωνική δομή υποστήριξης γυναικών που απευθύνονται σε αυτόν για να προστατευθούν τόσο από τη σωματική όσο και την ψυχολογική βία, δύο μορφές που έχουν την ίδια σημασία, αφού τα όριά τους δεν είναι σαφή και οι συνέπειες αμφίδρομες» σημειώνει η Μαρία Στρατηγάκη.