Μου το ‘πανε οι μάγισσες κι όλες οι καφετζούδες: οι πυροβολισμοί με Καλάσνικοφ στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ήταν προβοκάτσια. Μου το ‘πε μια απ’ την Αίγυπτο με τις βαριές πλεξούδες: και οι πλημμύρες στην Μάνδρα ήταν προβοκάτσια. Αμα το πάρεις μαρξιστικά, βγαίνει –αφού οι ιμπεριαλιστές έχουν την δυνατότητα να μας ψεκάζουν, ποιος ο λόγος να μην προκαλέσουν και μια πλημμύρα, και μάλιστα σχεδόν ανήμερα του Πολυτεχνείου για να αποπροσανατολίσουν τη κοινή γνώμη, οι φονιάδες των λαών; Είναι γνωστό πως ελέγχουν μέχρι και το κλίμα, οπότε είναι αυταπόδεικτο το ότι έστειλαν αέρα και ύδατα απ’ το όρος Πατέρα (αέρα-πατέρα) για να αλλάξουν την ατζέντα των ειδήσεων και αντί ο λαός να πηγαίνει πολεμοφόδια, Κόκα-Κόλες και πίτσες-μαργαρίτα στους αναρχικούς που είχαν κλειστεί στο Πολυτεχνείο, να ασχολείται με τους δύστυχους πλημμυροπαθείς στο Θριάσιο.
Κι ορθώς η συντρόφισσα περιφερειάρχης, πιστή στις αποφάσεις των Κορυσχάδων, έκανε μήνυση κατά του εαυτού της με βάση την πάγια τακτική των κυβερνώντων να διαδηλώνουν εναντίον όσων οι ίδιοι ψήφισαν ή μετά τον Λευκό Οίκο να πηγαίνουν κατευθείαν για αντίσταση στην Μακρόνησο. Το μόνο που μένει είναι και να δικάσει η ίδια η περιφερειάρχης εαυτήν, γενόμενη και λαϊκή δικαστίνα, οπότε θα έχει πλήρη αυτάρκεια σε όλα. Κι αν παρ’ ελπίδα αυτοκαταδικαστεί, θα δηλώσει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες (στα λόγια) και θα συνεχίσει να κυβερνάει την περιφέρεια απτόητη, προετοιμάζοντας τις επόμενες πλημμύρες για τις οποίες, όμως θα ευθύνονται τελικά οι ιμπεριαλιστές και η ταξική δομή της κοινωνίας.
Πάντα το θέμα είναι ταξικό. Σκοτώνεται ο πλούσιος με την Πόρσε, το θέμα είναι ταξικό. Πεθαίνουν οι φτωχοί απ’ τις πλημμύρες πάλι ταξικό το θέμα. Κι όσο για την παρασιτική μεσαία τάξη, αυτή φταίει πάντα και για όλα –μήπως η παράλογη και μικροαστική απαίτησή της για θέρμανση τον χειμώνα δεν προκάλεσε και την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, για την οποία αδίκως πετρελαιο-κηλιδώθηκε ο σύντροφος Κουρουμπλής, ο οποίος έκανε μόνο μια παράλειψη: δεν μήνυσε τον εαυτό του όπως η Δούρου. (Αλλά, σιγά σιγά μαθαίνει κι αυτός.)
Πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι. Πάντα κυβερνάνε κάποιοι άλλοι και οι κυβερνώντες είναι αντιπολίτευση του εαυτού τους –εξάλλου αυτό είναι ένα από τα ανομολόγητα βασικά όνειρα: να εξαλειφθούν οι αντιδραστικοί αντιπολιτευόμενοι και να αποφασίζει μόνος ο λαός, δηλαδή πάλι οι ίδιοι, όντας κυβερνο-αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο τελικός στόχος, εξού και οι τόσοι συμβιβασμοί και οι αθεμιτογαμίες με τον Τραμπ, με το κεφάλαιο, με τους ελεεινούς μικροαστούς της μεσαίας τάξης, τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους έξω. Ενώ τα κορόιδα πρέπει να τα αφήνουν εδώ για να τους τα κάνει πλιάτσικο ο σύντροφος Σκουρλέτης και να τα μοιράζει ως επιταγές απόρων κορασίδων και κυρίως να μπορέσει να δώσει κι ένα κατοστάρικο στον Βασιλάκη Καΐλα, βασικό σύμβολο της ταξικής ανάλυσης α λα Γκράμσι.
Κάνουν αναδιανομή, όπως δήλωσε ο έτερος χουβαρντάς κ. Κυρίτσης. Τώρα πώς κάνουν αναδιανομή, αφού δεν προηγείται διανομή, είναι ένα άλλο θέμα, μυστικιστικής καταγωγής.
Πάντως για όλα φταίνε οι άλλοι. Οπως για το ότι διώχνουν όλες τις επενδύσεις, από τις Σκουριές ώς το Ελληνικό κι ένα σωρό άλλες, δεν φταίει παρά η Ξαφά, που έκανε μια ομιλία στο Λονδίνο –ενώ οι ίδιοι αγαπούν πολύ την επιχειρηματικότητα και τις κατεξοχήν τις επενδύσεις, λατρεύουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελευθερία του Τύπου, με βάση την λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δηλαδή, μέχρι (ελπίζουν) να μπορέσουν να κάνουνε την ανατροπή στους υποτιθέμενους αφελείς και να τους μαντρώσουν –πώς το είπε η Δούρου; Δεν θα αποστούμε από τις αποφάσεις των Κορυσχάδων, αν και ήδη απέστη από τις αποφάσεις για αντιπλημμυρικά έργα. (Ισως προτιμάει τα ψηλά, αντιπλημμυρικά τακούνια.)
Και σημασία δεν έχουν όχι οι είκοσι νεκροί, αλλά και υπερδιπλάσιοι να ήταν δεν θα σήμαινε τίποτε. Ουδείς θα παραιτούνταν ακόμα κι αν χάνονταν μία τάξη νηπίων- είπαμε: υπάρχει προβοκάτσια. Οπως δεν θα σήμαινε τίποτε για τον Καμμένο αν οι Ρουβίκωνες άρπαζαν κανένα υποβρύχιο και πήγαιναν για ακτιβιστικό μοχίτος (με δυόσμο) στη Μύκονο ή ψάρευαν μπαρμπούνια με τορπίλες. Είναι σχεδόν το μόνο που απέμεινε να δούμε –ίσως το μοναδικό πιο ενδιαφέρον θα ήταν να ανελάμβανε ο γνωστός σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού υπουργός Ανάπτυξης. Είναι ιδανικός, μιας και μισεί την έννοια της καριέρας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και γιατί όχι, λαϊκό παιδί είναι, από αριστερή οικογένεια (που λέμε) και πότε πότε τρώει και σε κινέζικο. Πέραν του ότι ξέρει απέξω κι έναν στίχο του Μαγιακόσφκι. Αν αποτύγχανε (πράγμα απίθανο) το πολύ πολύ να έκανε μια μήνυση κατά του εαυτού του, όπως θα έκανε ο Πασκάλ κατά του Μπρικνέρ.
(Καλά που, τουλάχιστον κατά το ήμισυ, δεν είμαι από «αριστερή οικογένεια» –τώρα ίσως να χρειαζόμουν αριστερό ψυχίατρο που θα με ανέλυε αυτοθεραπευόμενος.)
Να σκεφτείς, στη Μάνδρα ακόμα και η λάσπη ήταν φαιο-κόκκινη. Τυχαίο; Καθόλου –απλώς το χρώμα ήταν μέρος της προβοκάτσιας. Αν ήταν γαλάζια, ή πράσινη (υπάρχουν τέτοιες λάσπες;) τότε θα επαληθεύονταν κι ο Βαρουφάκης, που λέει πως ήταν ταξική, διότι υποφέρει πολύ για τον απλό λαό ο Γιάνης, όλη νύχτα δεν μπορεί να κοιμηθεί, και αναλογιζόμενος τα βάσανα των προλεταρίων δεν μπορεί καν να φάει το φουά γκρα.
Και μη ρωτάτε τώρα πού χάθηκαν εκείνοι που διαδήλωναν για τους φοιτητές που πέθαναν απ’ τα μαγκάλια. Μη ρωτάτε πού είναι οι τόσοι αλληλέγγυοι που καλώς (υποτίθεται) συμπαραστέκονται στους πρόσφυγες –δεν φάνηκε κανένας στην Μάνδρα. Τι να κάνουν εκεί –ίσως δεν βοηθάει και ιδεολογικά η περίπτωση.
ΥΓ:
–Λογικά, τι παραγγελιά θα έκανε ο κυβερνητικός βουλευτής που συνέπασχε με τους πλημμυροπαθείς γλεντώντας στην Πάολα;
–Το «Ερχομαι την Μάντρα-Μάντρα και σε βρίσκω μ’ άλλον άντρα»…
Τελευταία Νέα