Προστατευόμενες (;) τάξεις
Η απάντηση είναι γραμμένη στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018. Μια πρώτη ανάλυση των μεγεθών που αυτός περιλαμβάνει αποδεικνύει – για όσους ξέρουν να τα διαβάζουν – πως η κυβέρνηση προστατεύει τους αδύναμους μόνο σε επίπεδο πολιτικής ρητορικής. Στην έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, π.χ., αναφέρεται ότι «τη γενική στόχευση ως προς την κοινωνική διάσταση υπηρετεί μεν η εφαρμογή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, αλλά αυτήν ακριβώς αντιστρατεύονται άλλα μέτρα που προβλέπει το ίδιο το προσχέδιο (π.χ. η σαφής προτίμηση υπέρ των έμμεσων φόρων, ειδικά όσο οι έμμεσοι φόροι δεν χρηματοδοτούν αναδιανεμητικές μεταβιβάσεις)». Ας πούμε όμως ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε κόντρα με το συγκεκριμένο Γραφείο. Τι λένε άλλοι οικονομολόγοι; Οι έμμεσοι φόροι είναι σε δυσμενή αναλογία με τους άμεσους. Για την ακρίβεια 20.766 εκατ. ευρώ προβλέπονται από άμεση φορολογία και 27.390 εκατ. από έμμεση. Τους έμμεσους φόρους, ως γνωστόν, τους πληρώνουν όλοι. Και τα φτωχότερα νοικοκυριά, που δεν έχουν δυνατότητα αποταμίευσης. Επίσης, ναι μεν τα φτωχότερα των φτωχών στρωμάτων ενισχύονται με το ΚΕΑ, παράλληλα, όμως, φέτος προβλέπονται περικοπές άλλων κοινωνικών επιδομάτων. Η ΝΔ τις μετρά, μαζί με εκείνες των συντάξεων, σε 21.