Τι να τα ήθελαν τα τόσα φυσίγγια εκεί κάτω στην αραβική χερσόνησο; Πάνε μήπως πρωί – πρωί για τσίχλες και γυρνάνε το απόγευμα άπρακτοι μεν αλλά με το σακούλι τους γεμάτο ζοχούς, αντράκλα, περδικονύχι, καυκαλήθρες και άγρια ραδίκια; Μωρέ μπράβο χλωρίδα η Αραβιά! Κι εγώ που νόμιζα ότι εκεί κάτω φύονται μόνον χουρμαδιές και πετάνε μόνον πύργοι αντλήσεως πετρελαίου… Κακό πράγμα η ασχετοσύνη στον άνθρωπο. Γι’ αυτό κι εγώ, διάβασα, μελέτησα, το έψαξα και είδα ότι το φυσίγγι και το βλήμα τραβιέται κυρίως, στις χώρες της νότιας Ευρώπης, εκεί όπου οι τσίχλες έχουν περάσματα και τα αγριογούρουνα λημέρια. Για Σαουδική Αραβία πάντως δεν βρήκα τίποτα σχετικό, εκτός κι αν πρόκειται για συνωνυμία και στην πραγματικότητα πουλάγαμε τα βλήματα στην Σουηδική Αραβία, αλλά και πάλι, δεν βγαίνει. Τι ‘ναι η σουηδική πεύκη, τι ‘ναι το ζουμί της; Τι να κυνηγήσεις, τι να ξεπουπουλιάσεις και τι να σου φτουρήσει μετά για το τσουκάλι; Το τραπέζι και το πάσο της κουζίνας, μήπως; Οι σανίδες για την ψευδοροφή; Η βρεμένη σανίδα για την απόδραση στο Γκέτεμποργκ που διανοήθηκε ο πιθί παρέα με την Μπάρμπι, ή η ΙΚΕΑ ολόκληρη με φουλ αμπαλάζ, συν τρίγλωσσο φυλλάδιο με οδηγίες συναρμολόγησης και τις βίδες ολόρθες μέσα στο σελοφάν τους;
Τις βίδες φέρ’ τες, θα μας χρειαστούν. Ολα τα άλλα πέτα τα. Διότι αυτή η ιστορία κάνει τζιζ και δεν τρώγεται με τίποτα, εκτός ίσως κι αν τη φας κρύα. Δένει υπέροχα σαν επιδόρπιο όταν το main course είναι «μερίσματα», άνθρωποι και λάσπες στη Μάνδρα και μια «δεδηλωμένη» που δεν έχει πλέον απολύτως τίποτα να δηλώσει. Αν θες τη γνώμη μου, ο κύριος πρωθυπουργός έπραξε άγια που ανέβαλε την συζήτηση. Και σκασίλα μας μεγάλη που φωνάζει ο Μητσοτάκης και που η προσφάτως σαρώσασα, Φώφη επιφυλάσσεται και καθαρίζει το λαιμό της γκουχου γκουχ. Γι’ αυτό σου λέω: πάγο στους Εσκιμώους, λιβάνι στους Λιβανέζους και μαλλί στο Μαλί. Μην το ψειρίζεις. Ξεπουλήσαμε!
