Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο θα επιλυθεί η τρέχουσα πολιτική κρίση στο Βερολίνο –νέα απόπειρα σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού, κυβέρνηση μειοψηφίας ή νέες εκλογές –ένα πράγμα εμφανίζεται ως βέβαιο: η Γερμανία, η χώρα – υπόδειγμα πολιτικής σταθερότητας στη μεταπολεμική εποχή, μπαίνει σε περίοδο πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας. Και αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα αρνητικό όχι μόνο για την ίδια τη Γερμανία αλλά και για την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο και την Ελλάδα. Μια πολιτικά ασταθής Γερμανία, με την Α. Μέρκελ να οδεύει ίσως προς το λυκόφως της πολιτικής της διαδρομής, εγκυμονεί όλων των ειδών τους κινδύνους για την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ευρωπαϊκή ενοποίηση και ειδικότερα την ευρωζώνη.
Η Γερμανία, είτε αρέσει είτε όχι, είναι η κυρίαρχη ευρωπαϊκή δύναμη. Χωρίς τη συμβολή της ελάχιστα μπορούν να γίνουν σε επίπεδο διαμόρφωσης πολιτικής και λήψης αποφάσεων. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για αποφάσεις που αφορούν στην εμβάθυνση της ενοποίησης, την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης – ΟΝΕ, την προώθηση της αμυντικής ένωσης αλλά και τις σχέσεις της Ευρώπης με χώρες όπως Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα κ.λπ. Επομένως, η πολιτική αστάθεια στη Γερμανία θα δυσκολέψει σημαντικά τους σχεδιασμούς των Βρυξελλών (προέδρου Επιτροπής Ζ.-Κ. Γιούνκερ) αλλά και του Παρισιού (σχέδιο Ε. Μακρόν για την Ευρώπη, κ.λπ.) για τη μεταρρύθμιση και ανάταξη της Ενωσης μετά τις διαδοχικές κρίσεις και το σοκ του Brexit. Ο ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι μέσα από την αστάθεια να ενισχυθούν ευρωσκεπτικιστικές ή άλλες ακραίες δυνάμεις που θα απειλήσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. «Αυτό που πανικοβάλλει είναι ένας γερμανός Τραμπ» γράφει η «Guardian». Υπερβολές.
Μετην απόφαση του Brexit και την εκλογή του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ με τις εξόχως πρωτόγονες εθνικιστικές του ιδέες, η Γερμανία και προσωπικώς η Α. Μέρκελ έχει εμφανισθεί ως η ηγετική παρουσία στο διεθνές σύστημα και ιδιαίτερα σ’ εκείνο το υποσύνολό του που αποκαλείται «δυτικός κόσμος». Αντιπροσωπεύει ειδικότερα την προσωπικότητα που εκφράζει τη διαχρονική σημασία των φιλελεύθερων αξιών αλλά και την ανάγκη για ένα πολυμερές σύστημα που θα στηρίζεται και θα λειτουργεί στη βάση συγκεκριμένων αρχών, θεσμών και κανόνων (διεθνούς) δικαίου. Στη βάση αυτή η Α. Μέρκελ διαχειρίζεται τις σχέσεις με τη Ρωσία αλλά και τις ΗΠΑ και προς την κατεύθυνση αυτή επηρεάζει την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επομένως, μια ασταθής Γερμανία και μια ασθενής Α. Μέρκελ επιτείνουν την κλονιζόμενη σταθερότητα του διεθνούς οικονομικού και πολιτικού συστήματος (που πρωτίστως προκαλούν οι απερίσκεπτες ενέργειες του Ντ. Τραμπ).
Τέλος μια πολιτικά ασταθής Γερμανία συνιστά και μια εξόχως αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα, από την ολοκλήρωση των αξιολογήσεων και την (οποιαδήποτε) έξοδο από τα Μνημόνια μέχρι την ελάφρυνση του χρέους και τη διαχείριση του μεταναστευτικού –προσφυγικού ζητήματος (η μερική αναστολή των ρυθμίσεων Σέγκεν –ελεύθερη χωρίς ελέγχους διακίνηση προσώπων –για τους έλληνες ταξιδιώτες στη Γερμανία δεν είναι εντελώς άσχετη και με την πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε ελληνικές ευθύνες). Γερμανική αστάθεια, το χειρότερο σενάριο, στη χειρότερη στιγμή…
