Υπογραφές

Εμένα ο μπαμπάς μου, πιτσιρίκος ακόμη, ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είχε πει ήταν «γιε μου, τώρα που θα μεγαλώσεις, δυο πράγματα πρέπει να προσέχεις πού τα βάζεις… Το δεύτερο είναι η υπογραφή σου». Εχω την αίσθηση ότι ο μπαμπάς του προέδρου Αλέξη, ο μακαρίτης Παύλος Τσίπρας, είχε αποφύγει ή ξεχάσει να τον προειδοποιήσει τον μικρό Αλέξη. Αλλιώς δεν θα τρέχανε όλοι μαζί τώρα, με πρώτον εκείνον, να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα σχετικά με την πολύκροτη, περίεργη και ολίγον αγχωτική για τις μελλοντικές εξελίξεις της χώρας, υπόθεση των βλημάτων της Σαουδικής Αραβίας.

Διότι ο πρόεδρος Αλέξης (εκτιμώ κάτω από το βάρος του κυκεώνα των προβλημάτων που τον περιστοιχίζουν) έβαλε μια υπογραφή, ως επικεφαλής του ΚΥΣΕΑ, η οποία ενδέχεται να του δημιουργήσει προσεχώς σοβαρό πονοκέφαλο. Αναφέρομαι ακριβώς στην απόφαση του ΚΥΣΕΑ, την οποία κατέθεσε ο βουλευτής Λοβέρδος στη Βουλή, την Τρίτη, και η οποία έχει ως επισυναπτόμενη την πρώτη απόφαση του ΚΥΣΕΑ για τη συμφωνία πώλησης των βλημάτων στη Σαουδική Αραβία.

Η πρώτη απόφαση ΚΥΣΕΑ έχει ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 2017, η δεύτερη 17 Μαρτίου 2017 –και αυτή η δεύτερη είναι η επίμαχη, που προκάλεσε τον νευρικό κλονισμό της κυβέρνησης, και τις απειλές για εφαρμογή των διατάξεων του νόμου περί… κατασκοπείας, κατά βουλευτών και ΜΜΕ. Και οι δυο αποφάσεις έχουν την υπογραφή του προέδρου Τσίπρα. Και των υπουργών που (θεωρητικά) μετέχουν στη λήψη των αποφάσεων. Αρα, έλα μετά να αποδείξεις ότι δεν ήξερες ή δεν πρόσεξες τι υπέγραφες.

Το δεύτερο πράγμα που έπρεπε να προσέχεις. Την υπογραφή, που λέω και στην αρχή…

Εψαχνα χθες όλη την ημέρα για να εντοπίσω τι ακριβώς είναι αυτό το απόρρητο στα έγγραφα, που προσπαθεί να προστατεύσει η κυβέρνηση «από τα μάτια του κόσμου». Διότι κάτι υπάρχει σε αυτά, δεν μπορεί. Κάτι σοβαρό. Εως και επικίνδυνο για πολλούς και διαφόρους. Οσο κι αν έσπασα το μυαλό μου δεν βρήκα τίποτε το συναρπαστικό. Μόνο ένα μικρό ερωτηματικό μου προέκυψε, αλλά και πάλι δυσκολεύθηκα να δώσω μια απάντηση. Γι’ αυτό και χωρίς ώριμη σκέψη το μεταφέρω αυτούσιο προκειμένου να διευρύνω τον κύκλο και να βασανιστούν κι άλλοι –όχι να κάνω όλη τη δουλειά μόνος μου. Ολα από μένα πια, όλα;

Λοιπόν: στην αρχή των αποκαλύψεων γίνεται λόγος για την αγορά εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας 300.000 βλημάτων 105 χιλιοστών, αντί του ποσού των 66 εκατ. ευρώ. Η συμφωνία όμως από κάποια στιγμή και πέρα περιορίζεται στις 100.000 βλήματα. Οι υπόλοιπες 200.000 βλήματα, τι έχουν γίνει; Γιατί δεν μιλάει κανείς γι’ αυτό; Βρίσκονται ακόμη στις αποθήκες του στρατού;

Και πρέπει να πω ότι θαυμάζω (εγώ!) και την υπομονή του αρμόδιου υπουργού, που του κοπανάει συνεχώς η αντιπολίτευση ότι είναι υπεύθυνος της απώλειας για τη δοκιμαζόμενη χώρα 66 εκατ. ευρώ, και δεν βγαίνει να τους αποστομώσει, να τους πει ο λαλίστατος, τι 66 εκατ. μου τσαμπουνάτε ρε (προσπαθώ να μεταφέρω στο χαρτί την επιπέδου Ιτον ευγένεια που τον διακρίνει), 22 είναι τα εκατομμύρια.

Αλήθεια, θα μας ενημερώσει κανείς τι έχουν γίνει τα 200.000 βλήματα που έχουν «χαθεί» μεταξύ αρχικής συμφωνίας και απόφασης ΚΥΣΕΑ;

Σε ένα εν-τε-λώς άσχετο θέμα τώρα, που το θυμήθηκα «έτσι ξαφνικά…» που λέει κι ο φίλος μου ο Ρέμος, απ’ αφορμή τις κυβερνητικές απειλές για ενεργοποίηση του νόμου περί κατασκοπείας κατά βουλευτών και μέσων ενημέρωσης, πρέπει να πω ότι στα μέρη μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Εχει ξανασυμβεί.

Ο «γείτονας», ο Ταγίπ Ερντογάν, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο και για τον ίδιο ακριβώς λόγο συνέλαβε προ διετίας δημοσιογράφους της εφημερίδας «Τζουμχουριέτ», επειδή αποκάλυψαν ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες διοχέτευαν πολεμικό υλικό στη Συρία, και δη στους τζιχαντιστές. Η κατηγορία κατά του διευθυντή της «Τζουμχουριέτ» Τσαν Ντουντάρ και του δημοσιογράφου Ερντέμ Γκιουλ ήταν ότι «αποκάλυψαν απόρρητα κρατικά μυστικά με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας».

Σε εμάς δεν γίνεται βέβαια λόγος για ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά γενικώς και αορίστως ότι η δημοσιοποίηση θα εξυπηρετήσει τους εχθρούς της πατρίδας.

Φυσικά όλο αυτό θα μπορούσε να καταρρεύσει διαμιάς, αν ας πούμε την προσεχή Δευτέρα στην πολυαναμενόμενη συζήτηση στη Βουλή, το σύνολο των βουλευτών της αντιπολίτευσης αρχίσει να δημοσιοποιεί με τη μέθοδο της ανάγνωσης των εγγράφων από το βήμα του Κοινοβουλίου το περιεχόμενο των διαβαθμισμένων εγγράφων. Αλλά πού να βρεθούν τα guts, για να δούμε έτσι και τι θα έκανε και η κυβέρνηση. Θα τους συνελάμβανε; Ολους;

Συνομίλησα χθες με τον πρώτο προς σύλληψη υποψήφιο, Ανδρέα Λοβέρδο, τον οποίο ο γνωστός για τον ήπιο χαρακτήρα του, την ευγένεια αλλά και το υψηλό ήθος που τον διακρίνει, συγκυβερνήτης-δεκανίκι Τσίπρα, αποκάλεσε χθες «πλασιέ εγγράφων». Που τα πουλάει κιόλας. Πλην εμμέσως. Χωρίς όνομα. Τον συγκράτησε, τον συγκυβερνήτη, η φυσική συστολή που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητάς του –και ο φόβος μιας αγωγής νααααα, με το συμπάθιο…

Επανέρχομαι. Αφού ανταλλάξαμε με τον Λοβέρδο, ως υποψήφιοι προς σύλληψη, διάφορες «φιλοφρονήσεις» του είδους «ξέρεις τάβλι;». «Ξέρω». «Εσύ ξέρεις πρέφα;». «Οχι, ξέρω όμως μπιρίμπα». «Εντάξει, θα με μάθεις μπιρίμπα και θα σε μάθω πρέφα», τον ρώτησα, αν η προειδοποίηση-απειλή της κυβέρνησης ότι θα τον συλλάβει κι αυτόν και όσους από εμάς αναδημοσιεύσουμε τις αποκαλύψεις του, με την κατηγορία της κατασκοπείας, τον αποθαρρύνει.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος τόνισε ακόμη, στη σύντομη συνομιλία που είχαμε, ότι «κακώς ο Πρόεδρος της Βουλής έκλεισε σε φάκελο τα έγγραφα».

–Τι θα έπρεπε να κάνει; Απόρρητα είναι.

Ως αποτέλεσμα της συζήτησης με τον Ανδρέα Λοβέρδο, αποκόμισα το συμπέρασμα πως ό,τι και να γίνει τη Δευτέρα, το έργο δεν πρόκειται να ρίξει αυλαία. Θα έχει και συνέχεια. Πρώτα πρώτα την προσεχή Πέμπτη, με ερωτώμενο τον υπουργό Κοτζιά, ο οποίος καλείται να απαντήσει σε ερώτηση αναφορικά με την εμπλοκή του υπουργείου των Εξωτερικών στην υπόθεση. Και έπεται συνέχεια με επίκαιρη ερώτηση που θα κατατεθεί τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου.

Μιλάμε θα την πάνε Ρίο – Αντίρριο, την κυβέρνηση…