«Η δημοκρατία δεν πρέπει να είναι θεσμός που εξισορροπεί συμφέροντα και αποκοιμίζει συνειδήσεις, αλλά εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών. Είναι ένας διαρκής αγώνας να κερδίσουμε συνειδήσεις και να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πολιτικής πάλης».

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό μόνο μέρος των όσων είπε χθες ο έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο συνέδριο για τις ανισότητες που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. Και αν δεν είναι ενδεικτικά αφελούς και συγχυσμένης σκέψης, άγνοιας δηλαδή, είναι προϊόν μιας παιδείας η οποία στην πραγματικότητα περιφρονεί τη δημοκρατία ή τη θεωρεί εργαλείο επιβολής, εργαλείο δηλαδή εξουσιαστικής φρενίτιδας.

Καταρχήν, η δημοκρατία δεν είναι θεσμός, είναι πολίτευμα. Το οποίο θωρακίζουν οι θεσμοί. Πρώτα, οι θεσμοί της αντιπροσώπευσης, πρωτίστως το Κοινοβούλιο –το οποίο ασκεί νομοθετική εξουσία, ψηφίζει τους νόμους –και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που υπογράφει τους νόμους και εποπτεύει την τήρησή τους. Στη συνέχεια, η εκτελεστική εξουσία, στόχος της οποίας είναι η εφαρμογή των νόμων και διά της Δημοσίας Διοικήσεως η λειτουργία του κράτους. Και οπωσδήποτε, η δικαστική εξουσία, η οποία έχει αρμοδιότητα την επίλυση διαφορών των πολιτών με την εξουσία ή τους συμπολίτες τους και την τιμωρία όσων παραβαίνουν το νόμο. Ολα αυτά μαζί με την καταστατική διαφύλαξη της διάκρισης των εξουσιών, τη λογοδοσία της εξουσίας, την ελευθερία του Τύπου και την ανάγκη προστασίας ιδίως των μειοψηφιών τα μαθαίνουν οι μαθητές στην «Αγωγή του πολίτου», που διδάσκεται στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού.

Υπάρχει φυσικά και το μάθημα των καταλήψεων. Εκεί ίσως ο Αλέξης Τσίπρας έμαθε περί των «μαζών» τις οποίες θεοποιεί η κομμουνιστική Αριστερά, εκεί συμπλήρωσε και τον κνίτικο τον λενινισμό περί της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτά επαναλαμβάνει σήμερα. Το θέμα είναι, όμως, ότι στο πολιτικό πλαίσιο στο οποίο εξελέγη δεν του ανατέθηκε να γίνει Λένιν, Μουσολίνι, Μαδούρο, Ερντογάν, αλλά ευρωπαίος πρωθυπουργός μιας ευρωπαϊκής χώρας.

Προτιμώ, λοιπόν, να πιστέψω ότι ο συγκεκριμένος ορισμός της δημοκρατίας από τον Πρωθυπουργό είναι προϊόν άγνοιας και όχι συνειδητής πεποίθησης. Επειδή από άσχετους ηγέτες η χώρα δεν υπέστη σοβαρά τραύματα, την προστατεύει το ισχυρό θεσμικό πλαίσιό της. Αλλά από όσους πολιτεύονται διά της επιβολής, η δημοκρατία μπορεί να κινδυνεύσει –επειδή γι’ αυτούς σημασία έχει η επιβολή πάση θυσία, δηλαδή η εξουσία. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή είναι η μόνη αλήθεια του Αλέξη Τσίπρα.

Τελευταία Νέα