Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος εκτός διπολισμού ανεβαίνει στον δημοσκοπικό θρόνο. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: όλοι όσοι συστήθηκαν στο εκλογικό κοινό ως δημιουργοί νεοφυών δυνάμεων, από τον Στεφανόπουλο της ΔΗΑΝΑ και τον Αβραμόπουλο του ΚΕΠ ώς τον Κουβέλη της ΔΗΜΑΡ και τον Θεοδωράκη του Ποταμιού, επιβραβεύτηκαν στις δημοσκοπήσεις είτε με διψήφια ποσοστά είτε με τον τίτλο του πιο δημοφιλούς. Και όλοι τους, ίσως πλην Θεοδωράκη που στις εκλογές πάλεψε αξιοπρεπώς, ξεφούσκασαν πολύ πριν φτάσουν στις κάλπες.
Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis για «ΤΑ ΝΕΑ» η Φώφη Γεννηματά πέτυχε το δύο στα δύο. Θα γίνει όμως η εξαίρεση που θα επιβεβαιώσει τον κανόνα; Ή θα γίνει κι αυτή άλλη μια βασίλισσα για μια νύχτα, μια θριαμβεύτρια της virtual reality των δημοσκοπήσεων που δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα στις κάλπες; Στο μέτρο που η απάντηση εξαρτάται από την ίδια, η δημοσκόπηση δίνει την ευκαιρία στην Γεννηματά να πιστέψει ότι αυτό που της πιστώνεται σε αυτή τη φάση από τους πολίτες δεν είναι ο έλεγχος του κομματικού μηχανισμού, το όνομα βαρύ σαν Ιστορία ή κάποιος συνδυασμός των δύο. Αλλά η άτεγκτη προσήλωσή της, στα όρια της θρησκευτικής αφοσίωσης, σε μια πολιτική «ούτε ούτε».
Με άλλα λόγια, η Γεννηματά δεν πολιτεύεται σαν μια ξεπεσμένη και αδύναμη κληρονόμος για να κάνει πάρτι στην ψιλορημαγμένη βίλα της ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ούτε και σαν τη διάδοχο που αφήνει την αιώνια έχθρα του βασιλείου στο παρελθόν για να συμμαχήσει με τη Δεξιά. Υποδύεται το σκληρό ΠΑΣΟΚ –ένα ΠΑΣΟΚ αρκετά νέο για να σηκώνει τις αμαρτίες του παλιού αλλά και αρκετά παλιό για να έχει ξεχάσει τις ρίζες του. Και πλέον έχει λόγους να το κάνει μέχρι να βρει τον θρόνο της και στις κάλπες.
