Ποιος είναι τελικά ο αδύναμος; Ο Παναθηναϊκός ή ο Ατρόμητος; Αναρωτιέμαι γιατί η αραβική παροιμία λέει πως τα παράπονα είναι το όπλο του αδύναμου. Και από παράπονα άλλο τίποτα.
Πρέπει να αποτελούμε μοναδική περίπτωση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη διαιτησία. Ομως αντίπαλες ομάδες που να εκφράζουν έντονα παράπονα για τον ίδιο διαιτητή, θεωρώντας πως τους έκλεψε τη νίκη, αυτό είναι πρωτοφανές.
«Ποιον έσφαξε ο διαιτητής Μάνταλος»; Ο τίτλος του αδημοσίευτου μυθιστορήματος της Αγκαθα Κρίστι.
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν για την ποδοσφαιρική ανωμαλία μας: πρώτον, αποτελεί πλέον πολιτική όλων των ομάδων να διαμαρτύρονται για τους διαιτητές, προσπαθώντας να ακυρώσουν ή να υποβαθμίσουν με αυτόν τον τρόπο τα παράπονα των αντιπάλων.
Δεύτερον, οι διαιτητές είναι κακοί και ευθυνόφοβοι. Πιθανόν προσπαθούν να εφαρμόσουν την περίφημη ελληνική πατέντα του 50-50 και χάνουν τα αβγά και τα καλάθια. Πού ακούστηκε διαιτησία 50-50; Δηλαδή αν η μία ομάδα κάνει πέντε πέναλτι, ο διαιτητής θα της σφυρίξει τα τρία και θα δώσει και ένα ανύπαρκτο στον αντίπαλο για να μην έχει παράπονο. Για να τελειώνουμε κάποια στιγμή με το παραμύθι του 50-50, η διαιτησία και οι αποφάσεις της δεν είναι καρπούζι που το κόβουμε στη μέση γιατί διαφορετικά καταλήγουμε σε τραγέλαφους.
